Defendmekanismoj estas blokoj generitaj de la menso por bloki aliron al subpremitaj enhavoj en la senkonscio, malhelpante la pacienton havi aliron malkovri la traŭmatajn kialojn kiuj generas la simptomojn. Ĉi tiu artikolo traktas la percepton de la funkciado de defendaj mekanismoj en Psikanalizo.

La psikanalizisto devas ĉiam esti atenta por identigi la diversajn defendajn mekanismojn uzatajn de la individuo, kiuj per la senkonscia parto de la egoo helpos redukti streĉiĝoj internaj psikaj fortoj, protektante la psikon dum analizaj sesioj, kaj ankaŭ esti atenta pri ŝercoj kaj diversaj specoj de misaj agoj.

Kio estas defendmekanismoj en Psikanalizo?

La defendaj mekanismoj estas la strategio de la egoo, senkonscie, por protekti la personecon kontraŭ tio, kion ĝi konsideras minaco. Ili estas ankaŭ la malsamaj specoj de psikaj procezoj, kies celo estas forigi la okazaĵon, kiu generas suferon de konscia percepto.

Ili estas mobilizitaj antaŭ danĝersignalo kaj ekigitaj por malhelpi la sperton de doloraj faktoj, kiun la

subjekto ne estas preta porti ĝin. Tio estas alia funkcio de analizo, preparanta la individuon por elteni tiajn dolorajn eventojn.

Kelkaj el la ĉefaj defendaj mekanismoj :

1. Subpremo aŭ Subpremo

Supremo ekestas el la konflikto inter la postuloj de la Idkaj la cenzuro de la Superegoo. Ĝi estas la mekanismo, kiu malhelpas minacajn impulsojn, dezirojn, dolorajn pensojn kaj sentojn kaj ĉiujn dolorajn enhavojn atingi konscion.

Per Subpremo, la histeria igas la kaŭzon de sia malordo enprofundiĝi en la senkonscion. La subpremita fariĝas simptoma, transigante la dolorojn de la senkonscio al la organismo mem aŭ transformas ilin en sonĝojn aŭ en iun neŭrozan simptomon. Senkonsciaj procezoj konsciiĝas, per sonĝoj aŭ neŭrozoj.

La subpremo estas senkonscia defendo kontraŭ la malfacileco akcepti dolorajn ideojn. Ĝi estas procezo, kies celo estas protekti la individuon, konservante en la senkonscio la ideojn kaj reprezentadojn de la impulsoj, kiuj influus la psikan ekvilibron.

La subpremo estas kontinua premoforto, kiu malaltigas la psikan energion de la subjekto. Subpremo povas aperi en formo de simptomoj. Kaj la psikanaliza traktado celas la rekonon de la subpremita deziro. Kaj la fino de la simptomoj estas sekvo de la analiza procezo.

2. Neo

Ĝi estas defenda mekanismo, kiu konsistas el nei la eksteran realon kaj anstataŭi ĝin per alia fikcia realaĵo. Ĝi havas la kapablon nei malagrablajn kaj nedezirindajn partojn de realeco, per dezir-plenumado de fantazio aŭ konduto. Neo estas esenca kondiĉo por ekigi apsikozo.

3. Regreso

Ĝi estas la retiriĝo de la egoo, fuĝante de nunaj konfliktaj situacioj, al la antaŭa etapo. Ekzemplo estas kiam plenkreskulo revenas al infana modelo, kie li sentis sin pli feliĉa. Alia ekzemplo estas kiam gefrato naskiĝas kaj la infano regresas uzante suĉilon aŭ malsekigante la liton, kiel defendon.

4. Movo

Kiam sentoj (kutime kolero) estas projekciitaj for de la persono kiu estas la celo, kaj kutime por pli sendanĝera viktimo. Kiam vi ŝanĝas viajn sentojn de via originala maltrankviliga fonto, al kiu vi perceptas malpli verŝajne kaŭzi al vi damaĝon.

5. Projekcio

Ĝi estas speco de primitiva defendo. Ĝi estas la procezo, kie la subjekto forpelas de si kaj lokas en la alia aŭ en io,

kvalitojn, dezirojn, sentojn, kiujn li ne konscias aŭ rifuzas en li. Ĝi estas ofte vidata en paranojo.

6. Izoliĝo

Ĝi estas la tipa defenda mekanismo de obsedaj neŭrozoj. Ĝi agas tiel, ke ĝi izoli penson aŭ konduton, kaŭzante aliajn ligojn kun memscio aŭ aliaj pensoj esti interrompitaj. Tiel, aliaj pensoj kaj kondutoj estas ekskluditaj el la konscio.

7. Sublimado

Sublimado ekzistas nur se subpremo antaŭas ĝin. Ĝi estas la procezo, per kiu la libido malproksimiĝas de la objekto de la

pelado, al alia speco de kontentigo. La rezulto de sublimado estas laŝanĝante la libidinal energion de la celobjekto al aliaj areoj, kiel ekzemple kulturaj atingoj, ekzemple. Sublimado, por Freud, estas tre pozitiva defenda mekanismo por la socio, ĉar plej multaj artistoj, grandaj sciencistoj, grandaj personecoj kaj grandaj atingoj eblis nur danke al tiu ĉi defenda mekanismo. Ĉar anstataŭ manifesti siajn instinktojn tia, kia ili estis, ili sublimigis la egoismajn instinktojn kaj transformis tiujn fortojn en sociajn realigojn de granda valoro.

8. Formacio reaktiva.

Okazas kiam la subjekto sentas la deziron diri aŭ fari ion, sed faras la malon. Ĝi estiĝas kiel defendo de timitaj

reagoj kaj la persono celas kaŝi ion neakcepteblan adoptante kontraŭan pozicion. Ekstremaj ŝablonoj de reakcia formado troviĝas en paranojo kaj obseda sindeviga malordo (OCD), kiam la persono estas kaptita en ciklo de ripeta konduto, pri kiu ili scias, je profunda nivelo, malĝusta.

Ĉu la psikanalizisto agas. rilate al defendaj mekanismoj?

La psikanalizisto devas esti atenta kaj preta percepti la manifestiĝojn de la defendmekanismoj de la egoo, kiuj estiĝas el la streĉiĝo inter la Ido kaj la Superegoo, kaj la egoo, sub premo de ambaŭ, defendas sin per iuj mekanismoj.

Mi volas informojnenskribiĝi en la Psikanaliza Kurso .

La pliiĝo de ĉi tiu premo, reflektita en formo de timo, multe pligrandiĝas kaj tio kreas minacon al la stabileco de la egoo, tial ĝi uzas iuj mekanismoj por defendi aŭ alĝustigi. Ĉar la defendaj mekanismoj

povas ankaŭ falsi la internan percepton de la persono, la psikanalizisto devas esti atenta por percepti la faktojn, ĉar tio, kio estas prezentita, estas nur misformita reprezento de la realo.

Pri la Aŭtoro: Karla Oliveira (Rio-de-Ĵanejro – RJ). Psikoterapiisto. Psikanalizisto trejnita en la Trejnkurso en Klinika Psikanalizo ĉe la IBPC. Rio de ĵanejro. [retpoŝto protektita]