Intermittent Explosive Disorder, ook wel het "Hulk-syndroom" genoemd, is een psychische aandoening bestaande uit woede-uitbarstingen en agressief gedrag.

Het begrijpen van Intermittent Explosive Disorder

Mensen met deze aandoening kunnen hun gewelddadige impulsen niet beheersen en reageren hun frustratie af op mensen of voorwerpen. Het zijn personen die niet in staat zijn hun agressieve impulsen of woedeaanvallen onder controle te houden, omdat ze totaal onevenredig zijn. In een normale vlaag van woede voelt de persoon de drang om de situatie die tot dat gevoel leidde te beëindigen, maar deze impuls wordt snel gestopt.

Bij Intermittent Explosive Disorder staat de situatie die tot het gevoel leidde in geen verhouding tot de woede-uitbarsting, met agressie en het breken van voorwerpen. Het verschil zit in de intensiteit van de woede en de frequentie van de uitbarstingen. Woede is een normaal gevoel, het is een emotionele reactie op situaties waarin iemand zich gefrustreerd, bedreigd, onrecht aangedaan of gekwetst voelt. Intermitterende Explosieve Stoornis (IED) daarentegen is een aandoening waarbij de persoon regelmatig woede-uitbarstingen heeft, ongeveer 2 tot 3 keer per week, gedurende ongeveer 3 maanden, en met een overdreven of disproportionele reactie op de woede-uitbarsting.

Over het algemeen kan de persoon in deze crisissituaties zijn impulsen niet beheersen en kan hij voorwerpen breken, dingen op de grond gooien of de controle verliezen over de verbale of fysieke agressiviteit van de andere persoon. Mensen met TEI zijn mensen met een "kort lontje", die van ruzie lijken te houden door de hoeveelheid conflicten die ze veroorzaken waar ze ook gaan.

Intermitterende explosieve stoornis en emotioneel gebrek aan controle...

Een zeer prikkelbare houding wijst op een extreem emotioneel gebrek aan controle, vooral wat betreft woede. Dit zijn mensen die ook uit woede gebeurtenissen verkeerd interpreteren. Ze worden gezien als moeilijke mensen in de omgeving waar ze komen.

De meest voorkomende symptomen zijn lichamelijke of morele schade zonder geldige reden, woedeaanvallen, versnelde ademhaling en hartslag, gebrek aan controle over de houding, zweten en trillen in het lichaam, ongeduld, gemakkelijke prikkelbaarheid en plotselinge woede-uitbarstingen. Meestal heeft de persoon na een crisis spijt van wat er is gebeurd.

Zij beseft dat de gebeurtenis totaal buiten proportie is opgeblazen, en voelt zich ongemakkelijk bij het doen en laten, en is misschien bang dat het probleem zich opnieuw voordoet. Woedeaanvallen kunnen in verband worden gebracht met stress, depressie, bipolaire persoonlijkheidsstoornis en andere problemen. De oorzaak van Intermittent Explosive Disorder wordt verondersteld een genetische component te zijn. Het wordt doorgegeven van ouder op kind, vooral in families met andere stoornissen zoals Attention Deficit Hyperactivity Disorder en Generalised Anxiety.

Wanneer Intermittent Explosive Disorder verschijnt...

Deze aandoening verschijnt meestal met de veranderingen van de adolescentie, meestal na de leeftijd van 16 jaar, en consolideert zich op volwassen leeftijd. In sommige gevallen kunnen de eerste symptomen later optreden, tussen de leeftijd van 25 en 35 jaar, en het komt vaker voor bij mannen. IBS gaat vaak gepaard met andere psychische aandoeningen, zoals depressie, bipolaire stoornis en angst. Ook langdurig middelengebruik leidt tot deze aandoening. Kinderen kunnen ook de symptomen van ITE of andere aandoeningen die prikkelbaarheid en impulsief gedrag veroorzaken, uitlokken.

Het is normaal dat kinderen conflicten met geweld oplossen omdat zij geen goede emotionele controle hebben. Het is aan de ouders om hen efficiëntere manieren te leren om problemen op te lossen. Het kind dat altijd prikkelbaar blijkt te zijn en niet in staat lijkt te leren conflicten op andere manieren op te lossen, moet naar een psycholoog worden gebracht.

De deskundige zal de emotionele toestand van het kind evalueren en de aanwezigheid van pathologische elementen vaststellen. Aangezien TEI vaker voorkomt bij adolescenten, het is waarschijnlijk dat de gedragsaanpassingen van het kind verband houden met andere psychologische aandoeningen, zoals ADHD (attention deficit hyperactivity disorder) of een gedragsstoornis. Er is vastgesteld dat de meeste mensen met deze stoornis zijn opgegroeid in gezinnen of omgevingen waar agressief gedrag als normaal werd beschouwd.

Conclusie

Het herhaalde contact maakt dat sommige individuen deze houdingen internaliseren als gemeengoed. Om de diagnose IBS te kunnen stellen, moeten iemands gedrag en gevoelens aan een aantal criteria voldoen. Woedeaanvallen zijn factoren die door gezondheidswerkers worden waargenomen. Deze beoordeling is nodig om vast te stellen of het gedrag van de hondsdolle persoon inderdaad pathologisch is. Sommige mensen worden gemakkelijker boos dan anderen, maar dat betekent niet dat ze een intermitterende explosieve stoornis hebben.

Het Diagnostic Manual of Mental Disorders deelt woede in 2 categorieën in. Als mild worden beschouwd bedreigingen, schelden, beledigingen, obscene gebaren en verbale agressie. Als ernstig worden beschouwd: vernieling van eigendommen en fysieke aanvallen met lichamelijk letsel. Deze uitingen van woede kunnen minstens 3 keer per jaar voorkomen.

In beide gevallen wordt een groot deel van de woede-uitbarstingen waarschijnlijk ingegeven door oppervlakkige kwesties en alledaagse gebeurtenissen. De betrokkene moet een psycholoog raadplegen om te leren zijn emoties onder controle te houden en zijn woede op een gezonde manier te uiten. De behandeling kan ook plaatsvinden met behulp van psychiatrische drugs, voorgeschreven door de psychiater, om de intensiteit van de symptomen te verzachten. De noodzaak van de inname van drugs wordt gedurende de behandeling bepaald.

Dit artikel is geschreven door Thaís de Souza ( [email protected] ), Carioca, 32 jaar oud, student Psychoanalyse bij IBPC.