اختلال انفجاری متناوب، که به عنوان "سندرم هالک" نیز رایج است، یک وضعیت روانی است که از طغیان خشم و رفتار پرخاشگرانه تشکیل شده است.

درک اختلال انفجاری متناوب

افراد مبتلا به این بیماری نمی توانند آن را کنترل کنند. تکانه های خشونت آمیز آنها و ناامیدی خود را بر روی افراد یا اشیاء. آنها افرادی هستند که قادر به کنترل تکانه های پرخاشگرانه یا حملات خشم خود نیستند و کاملاً نامتناسب هستند. در یک حمله عادی خشم، فرد احساس می‌کند وضعیتی را که منجر به آن احساس می‌شود پایان دهد، اما این تکانه به سرعت متوقف می‌شود.

در اختلال انفجاری متناوب، وضعیتی که منجر به احساس کاملاً نامتناسب با انفجار خشم، همراه با پرخاشگری و شکستن اشیا است. تفاوت در شدت عصبانیت و دفعات طغیان است. خشم یک احساس طبیعی است، این یک واکنش عاطفی به موقعیت هایی است که در آن فرد احساس ناامیدی، تهدید، ظلم یا صدمه می کند. TEI (اختلال انفجاری متناوب) وضعیتی است که در آن فرد فوران خشم دارد. اغلب، حدود 2 تا 3 بار در هفته، به مدت تقریبی 3 ماه، و با واکنش اغراق آمیز یا نامتناسب نسبت به طغیان خشم.

معمولاً در این بحران ها، فرد نمی تواند احساسات خود را مهار کند. انگیزه، توانایی شکستن اشیا، پرتاب کردن اشیا به زمین یا از دست دادن کنترلدر مورد پرخاشگری کلامی یا فیزیکی طرف مقابل. افراد مبتلا به EIT افرادی "کوتاه مزاج" هستند که به نظر می رسد به دلیل میزان درگیری که هر جا که می روند از دعوا لذت می برند.

اختلال انفجاری متناوب و عاطفی فروپاشی

یک رفتار بسیار تحریک پذیر نشانه ای از فروپاشی شدید عاطفی به خصوص در رابطه با خشم است. اینها افرادی هستند که به دلیل عصبانیت از وقایع تفسیر اشتباه می کنند. به همین دلیل به نظر می رسد که همیشه با کسی دعوا می کنند یا از موقعیتی عصبانی هستند. آنها به عنوان افراد سختی در محیطی که رفت و آمد می کنند دیده می شوند.

شایع ترین علائم آسیب جسمی یا اخلاقی بدون دلیل موجه، حملات خشم، تسریع تنفس و ضربان قلب، عدم کنترل نگرش ها، تعریق است. و لرزش بدن، بی حوصلگی، تحریک پذیری آسان و طغیان ناگهانی خشم. معمولاً پس از یک بحران، فرد از اتفاقی که افتاده پشیمان می شود.

او متوجه می شود که آن رویداد کاملاً نامتناسب بوده است و از واقعیت ها احساس ناراحتی می کند. و ممکن است از تکرار مشکل بترسد. حملات خشم را می توان با استرس، افسردگی، اختلال شخصیت دوقطبی و سایر مشکلات مرتبط دانست. اعتقاد بر این است که علت اختلال انفجاری متناوب جزء ژنتیکی است. این بیماری از والدین به فرزندان منتقل می شود، به ویژه در خانواده هایی که دارای این بیماری هستندسایر اختلالات، مانند اختلال کمبود توجه و بیش فعالی و اضطراب فراگیر.

هنگامی که اختلال انفجاری متناوب ظاهر می شود

این اختلال با تغییرات نوجوانی، معمولاً پس از 16 سالگی ظاهر می شود و در بزرگسالان تثبیت می شود. زندگی در برخی موارد ممکن است اولین علائم دیرتر یعنی بین ۲۵ تا ۳۵ سالگی ظاهر شود و در مردان بیشتر دیده می شود. TEI اغلب همزمان با سایر اختلالات روانی مانند افسردگی، اختلال دوقطبی و اضطراب ظاهر می شود. مصرف طولانی مدت مواد نیز منجر به این وضعیت می شود. کودکان همچنین می توانند علائم IET یا سایر اختلالاتی را که باعث تحریک پذیری و رفتارهای تکانشی می شوند، ایجاد کنند.

والدین باید از این رفتارها در فرزندان خود آگاه باشند. حل تعارضات با نگرش های خشونت آمیز برای کودکان امری طبیعی است زیرا آنها کنترل عاطفی خوبی ندارند. این وظیفه والدین است که راه های کارآمدتری برای حل مشکلات را به آنها آموزش دهند. کودکی که همیشه تحریک پذیر است و به نظر می رسد ناتوانی در یادگیری حل تعارضات از راه های دیگر باید به روانشناس برده شود.

حرفه ای وضعیت عاطفی کودک را ارزیابی می کند و وجود عناصر آسیب شناختی را شناسایی می کند. از آنجایی که TEI در نوجوانان شایع تر است، احتمال دارد که ناسازگاری های رفتاری کودک با سایر شرایط روانی مرتبط باشد، مانندADHD (اختلال نقص توجه و بیش فعالی) یا اختلال سلوک. مشخص شده است که اکثر افرادی که این اختلال را دارند در خانواده ها یا محیط هایی که رفتار پرخاشگرانه طبیعی دیده می شود بزرگ شده اند.

نتیجه گیری

تماس های مکرر باعث می شود برخی افراد این نگرش ها را به عنوان رایج درونی کنند . برای اینکه یک فرد مبتلا به IET تشخیص داده شود، رفتار و احساسات او باید با یک سری معیارها مطابقت داشته باشد. کج خلقی عواملی هستند که متخصصان بهداشت به دنبال آن هستند. این ارزیابی برای تعیین اینکه آیا رفتار فرد عصبانی در واقع بیمارگونه است یا خیر ضروری است. برخی از افراد راحت تر از دیگران عصبانی می شوند، اما دیگران نه. دارای اختلال انفجاری متناوب هستند.

راهنمای تشخیصی اختلالات روانی خشم را به 2 دسته طبقه بندی می کند. مواردی که سبک تلقی می شوند عبارتند از: تهدید، نفرین، توهین، حرکات ناپسند و پرخاشگری کلامی. آنهایی که جدی در نظر گرفته می شوند عبارتند از تخریب اموال و حملات فیزیکی همراه با آسیب بدنی. این تظاهرات عصبانیت می تواند حداقل 3 بار در طول سال اتفاق بیفتد.

در هر دو مورد، بخش زیادی از عصبانیت ها وجود دارد. باید انگیزه مسائل سطحی و اتفاقات روزمره باشد. TEI قابل درمان است. فرد بایدبا یک روانشناس پیگیری کنید تا یاد بگیرید که احساسات خود را کنترل کنید و خشم خود را به روشی سالم ابراز کنید. درمان همچنین می تواند با کمک داروهای روانپزشکی تجویز شده توسط روانپزشک انجام شود تا از شدت علائم کاسته شود. نیاز به مصرف دارو در طول درمان تعریف شده است.

این مقاله توسط Thaís de Souza ([email protected]) نوشته شده است. کاریوکا، 32 ساله، دانشجوی روانکاوی در EORTC.