Interpersoonlijk: taalkundig en psychoanalytisch concept

George Alvarez 03-10-2023
George Alvarez

Het woord interpersoonlijk kan in veel contexten worden gebruikt. Misschien heb je er op totaal verschillende plaatsen over gehoord of gelezen. Maar wat betekent het eigenlijk? In dit artikel geven we je de woordenboekdefinitie ervan, evenals het algemene concept. Daarnaast zullen we het hebben over wat het is interpersoonlijk in taalkunde en psychoanalyse.

De betekenis van interpersoonlijk in het woordenboek

Laten we onze discussie beginnen met een definitie van interpersoonlijk in het woordenboek. Daar lezen we dat het zo is:

Zie ook: Wat is dipsomanie? Betekenis van de stoornis
  • een bijvoeglijk naamwoord;
  • e verwijst naar wat er gebeurt tussen twee of meer mensen Met andere woorden, een relatie tussen mensen.

Algemeen concept van interpersoonlijke

Met betrekking tot het algemene concept van het woord, op een fundamentele manier, interpersoonlijk Het kan dus gaan om communicatie, relaties en andere banden die door twee of meer personen tot stand worden gebracht.

We kunnen ook opmerken dat deze term nooit betrekking heeft op gevallen van één persoon. Wanneer de persoon dus in contact staat met zichzelf, wordt deze relatie "intrapersoonlijk" genoemd. Met andere woorden, het is een interne relatie en afgesloten van de buitenkant.

Echter, in het geval van een relatie interpersoonlijk Zij die de vaardigheden hebben om daarmee om te gaan, vinden het gemakkelijk om banden met andere mensen aan te knopen. Dit vermogen om met anderen om te gaan wordt genoemd interpersoonlijke conditie, specifiek concept van "interpersoonlijke intelligentie".

Kenmerken

Dit gemak om goede relaties op te bouwen strekt zich uit tot van werk- en studiegenoten tot vrienden, familie Het gaat er dus niet alleen om een band te scheppen, maar ook om mensen beter te begrijpen door gevoelens als empathie.

Als zodanig zal deze persoon het gemakkelijker vinden om de stemming, de vreugde, het verdriet van de ander waarnemen... Het is een oprechte en ware kennis van de mensen om je heen.

Echter, Niet altijd wil de persoon met goed ontwikkelde interpersoonlijke vaardigheden een diepe band met de ander opbouwen. Soms kun je de vaardigheid gewoon gebruiken om te groeien in een beroep, om contacten te leggen, om mensen te ontmoeten. In ieder geval is het een vaardigheid, om relaties met de buitenwereld te kunnen leggen.

Concept van interpersoonlijk voor taalkunde

Nu gaan we praten over interpersoonlijk voor Taalkunde.

De taal is georganiseerd rond een functie, die erin bestaat te voldoen aan de behoeften van de menselijke communicatie, en heeft daartoe functionele componenten van de taal nodig om de wijzen van taalgebruik te verklaren. Deze componenten hebben op hun beurt drie metafuncties nodig: ideële, interpersoonlijk en tekstueel.

Deze metafuncties werken niet geïsoleerd, maar interactief tijdens de opbouw van een tekst. Naast deze interactie komen ze tot uiting in de structuur van de zin.

Maar, tenslotte, wat is deze metafunctie? interpersoonlijk ?

Het betreft het aspect van berichtorganisatie als een interactiegebeurtenis Interactie in de zin van de relatie tussen spreker (die spreekt of schrijft) en gesprekspartner (die luistert of leest). En het is deze metafunctie die de spreker in staat stelt deel te nemen aan het spraakgebeuren en sociale relaties tot stand te brengen.

Hierdoor slaagt het individu erin zich uit te drukken en zijn individualiteit aan de wereld over te brengen. Het is het vermogen om iets te zeggen over de wereld, om via spraak in de buitenwereld te staan.

Tijdens een gesprek geeft de spreker niet alleen iets van zichzelf aan de ander, maar neemt hij ook de rol van luisteraar op zich. Met andere woorden, tijdens het spreken geven we niet alleen aan de ander, maar ontvangen we informatie. Het is niet alleen iets voor jezelf doen, maar iets van de ander vragen. Capaciteit interpersoonlijk handelt ook op dit gebied, zodat wij beter in staat zijn deze uitwisselingsrelatie met kwaliteit tot stand te brengen.

Concept van interpersoonlijk voor Psychoanalyse

Wat de psychoanalyse betreft, laten we het hebben over de vraag... interpersoonlijk binnen de therapie.

Interpersoonlijke therapie wordt ook wel IPTp genoemd. Het werd ontwikkeld door Gerald Klerman en Myrna Weissman in 1970. Het is een psychotherapie die probeert interpersoonlijke problemen op te lossen door het bevorderen van symptomatisch herstel.

Ik wil informatie om me in te schrijven voor de cursus Psychoanalyse .

Lees ook: Guerrilla-therapie: samenvatting en 10 lessen uit het boek van Italo Marsili

Het is een tijdgebonden therapie en moet binnen 16 weken worden afgerond. Het is gebaseerd op het principe dat omstandigheden en relaties onze stemming kunnen beïnvloeden. Bovendien.., is ook van mening dat onze stemming van invloed kan zijn op relaties en levenssituaties.

Zie ook: Wanneer de liefde eindigt: hoe het gebeurt, wat te doen?

Het is ontstaan uit de behoefte om een zware depressieve stoornis te behandelen. Sinds de ontwikkeling ervan is de behandeling aangepast. Het is een geldige empirische interventie voor de behandeling van depressie, en moet worden gecombineerd met medicatie.

Oorspronkelijk was de therapie interpersoonlijk werd genoemd high contact" therapie Hoewel de ontwikkeling ervan dateert van 1970, werd het voor het eerst ontwikkeld in 1969 als onderdeel van een studie van de ontwikkelaars aan de Yale University om de werkzaamheid te testen van een antidepressivum met en zonder psychotherapie.

Gehechtheidstheorie en interpersoonlijke psychoanalyse

Het is geïnspireerd door de hechtingstheorie en de psychoanalyse. interpersoonlijk door Harry S. Sullivan. Deze therapie richt zich op de humanistische toepassingen van interpersoonlijke gevoeligheid in plaats van op de behandeling van persoonlijkheden. Deze focus verschilt van veel psychoanalytische benaderingen die zich richten op theorieën over persoonlijkheden.

Van de grondbeginselen van TIP werden enkele benaderingen "geleend" van CGT, zoals: tijdsbeperking, gestructureerde interviews, huiswerk en beoordelingsinstrumenten.

Met andere woorden, therapie interpersoonlijk richt zich op interactie aan de buitenkant die iets uitlokt aan de binnenkant. Zoals we hierboven zagen, het concept van interpersoonlijk is een antoniem van intrapersoonlijk. Terwijl deze therapie zich niet richt op de persoonlijkheid, is het idee van het externe gewaarborgd.

De focus van interpersoonlijke therapie

Therapie interpersoonlijk richt zich op vier interpersoonlijke kwesties om depressie te behandelen. Deze problemen houden strikt verband met depressie Als een van hen uit balans is, ontstaat er een crisis. Deze elementen zijn:

Lijden: Van pathologisch lijden is sprake wanneer een ongemak zeer intens is of lang duurt. Dit ongemak houdt meestal verband met een verlies, ongeacht het soort verlies. A TIP helpt om dit verlies op een rationele manier te analyseren en op een gezonde manier met emoties om te gaan.

Interpersoonlijke conflicten: Het behandelt conflicten die zich voordoen ongeacht de context, zij het sociaal, werk, familie. En aangezien er binnen elke relatie conflicten zijn, omdat er verschillende mensen bij betrokken zijn, zijn die onvermijdelijk. Immers, wanneer twee mensen zich verzetten tegen verschillende standpunten ontstaat er spanning. De conflicten die in therapie aan de orde komen zijn meestal die conflicten die bij de patiënt een groot onbehagen oproepen.

Interpersoonlijke tekorten: Dit probleem is de gebrek aan sociale binding Dat wil zeggen, de persoon heeft een sterk gevoel van eenzaamheid en isolatie. Zijn ondersteuningsnetwerk is dus onbestaande, dat wil zeggen, de persoon heeft geen mensen op wie hij kan rekenen. Therapie komt om te helpen een sociale ruimte te vinden door de ontwikkeling van interpersoonlijke vaardigheden.

Rolwisseling: Rolconflicten ontstaan wanneer mensen in een relatie verschillende dingen van hun rol verwachten. Dat wil zeggen, wanneer er een verwachting bestaat over iemands sociale rol en deze verwachtingen worden gefrustreerd. Bijvoorbeeld, als men veel verwacht van een leraar en hij/zij eigenlijk niet zo'n goede leraar is. In dit geval komt therapie om de persoon te helpen op een rationele manier met deze frustraties om te gaan.

Conclusie

Wij hebben gezien dat, ongeacht de context, het concept interpersoonlijk We hopen dat u dit artikel leuk vond en als u meer wilt weten over dit onderwerp, kan onze cursus Klinische Psychoanalyse u helpen. Kijk maar eens!

Ik wil informatie om me in te schrijven voor de cursus Psychoanalyse .

George Alvarez

George Alvarez is een gerenommeerd psychoanalyticus die al meer dan 20 jaar werkzaam is en hoog aangeschreven staat in het veld. Hij is een veelgevraagd spreker en heeft talloze workshops en trainingen gegeven over psychoanalyse voor professionals in de geestelijke gezondheidszorg. George is ook een ervaren schrijver en heeft verschillende boeken over psychoanalyse geschreven die lovende kritieken hebben gekregen. George Alvarez is toegewijd aan het delen van zijn kennis en expertise met anderen en heeft een populaire blog gemaakt op Online Training Course in Psychoanalyse die op grote schaal wordt gevolgd door professionals in de geestelijke gezondheidszorg en studenten over de hele wereld. Zijn blog biedt een uitgebreide training die alle aspecten van psychoanalyse behandelt, van theorie tot praktische toepassingen. George heeft een passie voor het helpen van anderen en zet zich in om een ​​positief verschil te maken in het leven van zijn klanten en studenten.