Same kiel ekzistas, laŭ la freŭda linio de psikanalizo, topografia divido de la menso inter la konscia, antaŭkonscia kaj nekonscia niveloj, tiu sama linio de psikanalizo identigas alian distingon de la homa menso. Tiu ĉi dua divido okazus inter Ido, Mio kaj Superegoo .

Kiel diras la struktura mensoteorio, la Ido, Mio kaj Superegoo povas trairi, certagrade, inter la mensaj niveloj, kiujn ni citas supre. Tio estas, ili ne estas senmovaj elementoj aŭ tute rigidaj strukturoj.

Ĉu vi aŭdis pri ĉi tiuj psikaj okazoj de la menso? Ne? Do daŭrigu legi kaj eksciu nun ĉion pri ĉi tiuj tri partoj de nia menso!

ID

La Id estas psikologia elemento de nia menso. En ĝi estas konservitaj niaj impulsoj, nia psika energio, niaj plej primitivaj impulsoj. Gvidite de la plezurprincipo, ne estas regulo por ke la Ido estu sekvata: ĉio gravas estas la elfluo de deziro, la ago, la esprimo, la kontento.

La Ido situas ĉe la Senkonscia nivelo de la cerbo, kaj ne rekonas sociajn elementojn. Do ne ekzistas ĝusta aŭ malĝusta. Ne estas tempo aŭ spaco. La sekvoj ne gravas. La id estas la medio de seksaj impulsoj. Li ĉiam serĉas manierojn plenumi ĉi tiujn impulsojn, tio estas, ne akceptas esti frustrita .

EGO

La Egoo estus , por Freud, la ĉefa elemento inter Id,Memo kaj Superegoo. Ĝi estas nia psika kazo kaj evoluas el la Ido, tial ĝi havas elementojn de la Senkonscio. Malgraŭ tio, ĝi funkcias ĉefe je la Konscia nivelo.

Gvidate de la realeca principo, unu el ĝiaj funkcioj estas limigi la Idon kiam ĝi konsideras ĝiajn dezirojn malkonvenaj por difinita momento aŭ okazo. La Egoo reprezentas la mediacion inter la postuloj de la Ido, la limigoj de la Superegoo kaj la socio.

Finfine, ekde certa punkto de la infanaĝo, plejofte, ĝi estos la Egoo. tio faros la finan decidon. Homo, kiu ne havas bonevoluintan Mion, ne povus ankaŭ evoluigi Superegoon. Tial, ĝi estus gvidata ekskluzive de siaj primitivaj impulsoj, tio estas de la Id.

SUPEREGO

La Superego, siavice, estas konscia kaj senkonscia . Ĝi disvolviĝas en la infanaĝo, de la Mio, kiam la infano komencas kompreni la instruojn transdonitajn de gepatroj, lernejo, inter aliaj.

Ĝi estas la socia aspekto de la triopo Id, Ego kaj Superego . Ĝi rezultas, grandparte, el la altrudoj kaj punoj suferitaj en infanaĝo. Li renkontas kaj partoprenas en ĉi tiuj du mensaj niveloj. La Superegoo estas kulpo, kulpo kaj timo de puno. Ĝi povas esti vidita kiel reguliga korpo. Moralo, etiko, la nocio de bono kaj malbono kaj ĉiuj sociaj altrudoj estas internigitaj en la Superegoo.

Li poziciigas sin.kontraŭ la Ido, ĉar ĝi reprezentas tion, kio estas civilizita, kultura en ni, malprofite de arkaikaj impulsoj. Dum por la Ido ne ekzistas ĝusta aŭ malĝusta, por la Superegoo ne ekzistas meza vojo inter ĝusta kaj malĝuste . Tio estas, se vi ne faras la ĝustan aferon, vi aŭtomate eraros.

Kunekunlabori

Kun la evoluo de la personeco, la Ido, la Egoo kaj la Superegoo, jam ĉeestas en nia menso. Tiam, en multaj okazoj, okazas "batalo". La Identigaĵo kaj la Superegoo provas en diversaj tempoj preni kontrolon de la situacio. Konsiderante, ke ambaŭ reprezentas tute kontraŭajn dezirojn kaj impulsojn, la Egoo ekfunkcias.

La Egoo tenas la ekvilibron inter tiuj du tre malsamaj flankoj. Kiel ia peranta ekvilibro, ĝi taksas la ekvilibron. voloj de la Ido kaj la Superegoo, por atingi, multfoje, mezan vojon.

Tiel, ni subtenas nin en la socio, sen konduti kiel "neracia besto", sed ankaŭ, sen "tropripensi ĉion". Tio estas, eĉ kiam ni devontigas nin ne manĝi dolĉaĵon, ekzemple, foje ni donas al ni tiun malgrandan plezuron, sciante, ke ĝi helpos nin psikologie.

Ekzemplo

Imagu, ke vi estas en drinkejo. Alvenis je la 19a horo kaj jam estas noktomezo. Morgaŭ vi eniros laboron je la oka matene, kaj vi trinkis sufiĉe da bieroj por malstreĉiĝi. Viamikoj proponas unu pli kaj vi haltas kaj pensas. En ĉi tiu situacio okazus la jena:

• La Ido dirus: Restu tie, nur unu pli, vi povas ankoraŭ multe dormi kaj postebrio neniam mortigita. iu ajn .
• La Superego siavice dirus ion kiel: Neniel! Vi trinkis pli ol sufiĉe, vi morgaŭ ne bone laboros, kaj via estro rimarkos. Vi scias, ke li ne plu ŝatas vin. Kaj estas lundo!
• La Egoo tiam farus akordigan decidon dirante: Nu, kial vi ne prenas botelon da akvo kaj iras ripozi? Pripensu tion, vi jam dormas, kaj estas bone ne doni al via estro iujn kialojn en ĉi tiuj krizaj tempoj. Vi scias kiel strange vi fariĝas kun postebrio.

Jen kiel ni povas percepti la ĉeeston de ĉi tiuj tri psikaj okazoj en nia ĉiutaga vivo. Ili estas kiel voĉoj ene de niaj propraj kapoj, preskaŭ ĉiam malkonkordaj, konsilantaj niajn agojn kaj decidojn.

Mi volas informojn por enskribiĝi en la Psikanaliza Kurso .

Legu Ankaŭ: Reflektiva Rigardo al la Frazo “Ni ne estas mastroj en nia propra hejmo”

Ido, Ego kaj Superego – Konkludo

Unu el la funkcioj de la Egoo, laŭ Freud, ĝi devas subpremi la senkonscian enhavon kaj certigi ke ĝi restas tie. Tiu ĉi enhavo tamen strebas iel eviti tiun ĉi subpremon. Tiucele, iujmekanismoj nomitaj de la aŭtoro kiel movo kaj kondensado . Jakobson poste asociis movon kun la vortfiguro nomata metonimio, dum kondensado estus kiel metaforo.

En sonĝoj, pere de figuraj simboloj, senkonsciaj pensoj kapablus esprimi sin. Tiuj bildaj simboloj povas esti kaj metaforaj kaj metonimaj. Krom sonĝoj, ĉi tiu esprimo estas donita per parolado aŭ, pli specife, per misaj agoj aŭ humuro. Por Freud, ĉi tiuj esprimoj, kiuj supozas la karakteron de ŝerco aŭ hazarda miskompreno, ne estas sensignifaj. Ili estas fakte parolmekanismoj, kiuj permesas la esprimon de senkonsciaj ideoj kombinitaj kun konsciaj ideoj . Ili estas maniero liberigi, eĉ parte, la impulsojn de la Ido.

Kiel revoj, la parolo tiam aperas kiel maniero esplori la homan senkonscion kaj kompreni la kaŭzojn de psikopatologioj. Tial, Freud, en siaj studoj kaj laboro, komencis asocii la kampon de lingvistiko kun tiu de psikanalizo. Poste, tiu ĉi asocio estas savita de Lacan, kiel ni jam menciis.

Rekapitulante

Komprenante la Idon, Mion kaj Superegoon ni povas do pli bone kompreni kie; ĝi venas de nia sento de kulpo kaj memriproĉo (Superego). Ni ankaŭ povas kompreni kial multaj decidoj estas malfacile preni, kaj apenaŭni sentas nin plene kontentaj pri ili. Ido, Memo kaj Superego ne povas interkonsenti , ĉar vivo en socio postulas la sublimigon de niaj movoj. Kaj ĉi tiu interna malkonsento estas tio, kio ofte alportas al ni frustriĝojn, nedecidecon kaj malkomforton, kaj ankaŭ multajn psikopatologiojn, kiuj interesas psikanalizon.

Kaj la Ido, la Mio kaj la Superegoo estas parto de nia Senkonscio. Egoo kaj Superegoo tamen troviĝas ankaŭ en la konscio, dum la Ido restas limigita al la alia nivelo. Pensante pri la metaforo de la glacimonto, ĝia aperinta pinto estas kunmetita de elementoj de la Memo kaj Superego. Tiuj ĉi etendiĝas ĝis la subakviĝinta parto de la glacimonto, kie ili trovas la Id.

Se oni pensas pri la graveco kaj influo de la Superego rilate al la aliaj du partoj, oni povus diri, ke ĝi okupas la tutan maldekstren. flanko de la glacimonto - la parto emerĝis kaj subakviĝis -, dum Id kaj Ego dividas la kontraŭan flankon.

Konatiĝi kun la Kurso de Klinika Psikanalizo

Kiel vidite, la konceptoj de Id, Ego kaj Superego kaj la Konscia kaj Senkonscia estas la bazo de psikanaliza studo. Ĉu vi ŝatis la artikolon? Lasu komenton pri viaj ĉefaj konsideroj! Ĉu vi volas profundigi viajn konojn pri ĉi tiu tre grava terapia tekniko? Do ne maltrafu ĉi tiun ŝancon!

Se vi interesiĝas pri ĉi tiuj temoj kaj volas lerni pli pri psikanalizo, enskribiĝu nun en nia Psikanaliza Kurso.Kliniko. Kompleta kaj interreta kurso, kiu provizos al vi la sciojn, kiujn vi serĉas. Per ĝi, vi povos praktiki kaj pligrandigi vian memscion!