O recalque is een beschermingsmechanisme waardoor het individu herinneringen aan traumatische gebeurtenissen, verlangens, enz. verdringt. terugkeer van de recalcitrant en hoe de symptomen te behandelen.

Recalque begrijpen

Definitie van recalcitrantie: " Verdrängung "Het vertegenwoordigt het ernstigste klinische verschijnsel van verzet in de psychoanalyse.

Dit verschijnsel wordt gevormd als een afweermechanisme Het werd aanvankelijk uitgewerkt in Freudiaanse studies over hysterie, maar tegenwoordig kan men zeggen dat het deel uitmaakt van ieder mens, in bredere zin.

De effecten van traumatische gebeurtenissen in de kindertijd

Sigmund Freud zegt dat de recalcitus een verzet is tegen de kracht van de drang en het verlangen. In feite heeft zo'n afweer de neiging om de drang buiten werking te stellen. De drang is verborgen, maar niet volledig: de energie ervan wordt omgezet in iets anders. Hoewel onbewust, blijft de drang bestaan, maar op een meer georganiseerde manier, beginnend met associaties om een manier te vinden om te stromen. In feite zijn alle mechanismenvan de verdediging van het individu brengt uiteindelijk een beetje recalcitrantie naar zichzelf toe.

De driften die de recalcitrant naar genot leiden, hebben verschillende externe drukken die hem uiteindelijk zijn wil doen onderdrukken. Het is alsof de persoon ontkende het bestaan van zulke gevoelens of emoties om beter te kunnen leven met hun eigen principes of binnen een cultuur.

Bovendien kan dit het gevolg zijn van gebeurtenissen uit je kindertijd, die herinneringen oproepen, waardoor je pijn of schaamte voelt. Een dergelijke procedure kan echter verschillende psychische stoornissen veroorzaken.

Freud en de klassen van recalcitrantie

Freud verdeelde recalcitrantie in twee klassen:

• a primair waar er een onderdrukking is die het onbewuste niet geleidelijk elimineert, maar het vormt (hier is er een strijd waarbij het onbewuste aandringt op bevrediging van de genotsdrift); en
• a secundair waar repressie een ontkenning is van onbewuste voorstellingen.

Dit betekent dat het subject uiteindelijk bepaalde voorstellingen, ideeën, gedachten, herinneringen of verlangens verwerpt, waardoor een onbewuste ontkenning ontstaat. Er is een blokkering van conflicten, die uiteindelijk tot angst leidt. Het is een soort schild dat wordt gevormd om zich te beschermen tegen de confrontatie die een herbeleving van het verdrongene teweeg zou brengen.

De symptomen van de terugkeer

Binnen een diagnose van repressie wordt waargenomen dat repressie het onbewuste slechts bewust maakt door de symptomen van terugkeer van de recalcitrant die geïdentificeerd worden door hun dromen of hun neuroses.

Tegenwoordig wordt iemand die afgunstig is, die kwaadspreekt over mensen en die egoïstisch is, volgens populair gebruik een recalcitrant genoemd. Maar dit heeft niets te maken met de definitie binnen de psychoanalyse. Hoewel het een door velen recent erkende uitdrukking is, wordt deze benaming binnen de psychoanalyse al sinds 1895 gebruikt.

"Wanneer je een verlangen, aspiratie, instinct of zelfs een ervaring hebt die door jou als "absurd" wordt beschouwd, iets dat pijnlijk, moeilijk te accepteren of zelfs gevaarlijk is, komt automatisch deze onbewuste verdediging van onze geest in actie, die dit verlangen of deze gedachte onderdrukt. Het is als een veiligheidsmechanisme dat voorkomt dat we ziek worden van zo'n idee door het uit ons zicht te verwijderen. Dan gooit het dezeverlangen of gedachte naar ons onbewuste, waar we er geen toegang meer toe hebben en we ons leven op een gezonde manier kunnen voortzetten zonder met die afstotende gedachte te hoeven omgaan." (Uitgelicht op de website van Psychologie voor de Nieuwsgierigen)

Herstel en repressie

Enkele aspecten die herkenbaar aanwezig zijn bij recalcitrante mensen zijn:

• hebben een laag zelfbeeld;
• die altijd fouten bij anderen vindt;
• hebben grote moeite om het succes van andere mensen te erkennen;
• voelen zeer overdreven en oneindig lijden (ze lijden altijd);
• het niet accepteren van de mening van anderen (er is altijd wel iets tegengestelds aanwezig);
• een "defensief" persoon zijn: agressief of verontschuldigend reageren op andermans ideeën;
• geen zelfkritiek;
• weigeren therapie, als een manier om te voorkomen dat ze hun "vinger op de wonde" leggen.

De terugkeer van de Recalcitrant

Wat er gebeurt is dat we verschillende keren herinneringen hebben die ons pijn en angst bezorgen, dus is het nodig tijd te investeren om aan deze verdrongen gevoelens te werken.

Wanneer het juist gebeurt dat deze herinneringen die naar het onbewuste waren geleid, weer opduiken in het bewuste of in het gedrag, is dat wat naam geeft aan deze gebrekkige daad van terugkeer van de recalcitrant .

Deze herinneringen zijn meestal opnieuw verschijnen in een vervormde of misvormde vorm... en kan worden geïdentificeerd door dromen, mislukte handelingen, droomfantasieën overdag of psychopathologische symptomen.

De ergste manifestatie zijn de symptomen. De persoon heeft psychologische en fysieke ongemakken die denkt ze zelfs niet dat ze het resultaat zijn van onopgeloste problemen in het onbewuste... .

Ik wil informatie om me in te schrijven voor de cursus Psychoanalyse .

Hoe kunnen conflicten als gevolg van de terugkeer van onderdrukten worden verminderd?

De terugkeer van het verdrongene bevredigt uiteindelijk het bewuste en onbewuste, door zijn vervorming, en gaat voorbij aan de afweer van de verdringing, zonder ongenoegen of pijn te veroorzaken. We kunnen zeggen dat de pijn uiteindelijk terugkeert, maar in een vermomde vorm. We noemen deze vermomming symptoom .

Therapieën zijn aangewezen om de conflicten die voortvloeien uit de terugkeer van het verdrongene tot rust te brengen. De zoektocht naar de ontrafeling van de geschiedenis en de bevrijding van de inhoud die zich in het onbewuste van het subject bevindt, is het doel om deze te integreren in de bewuste keten.

De waarheid over het plezier van het verdrongene tot bewustzijn brengen kan je veel pijn doen. De reden van je verdringing onder ogen zien kan beangstigend zijn. Daarom zijn er speciale technieken om deze symptomen te behandelen.

Laatste overwegingen

Genezing komt door de erkenning van verlangen. Therapie werkt juist om naar buiten te brengen wat in het onbewuste verborgen is.

De recalcitrant geeft zelden zijn verlangen toe... Dus als er sprake is van enige onderdrukking, is hij bang voor de gevolgen die kunnen ontstaan als hij toegeeft te genieten of plezier te hebben in de onderdrukte of verdrongen praktijk.

Het simpele feit van praten over zijn weerspannigheid kan al verlichting brengen voor de patiënt. Naarmate de tijd verstrijkt, kunnen de onbewuste verlangens zich uiteindelijk openbaren. Met de erkenning van verlangens en door psychoanalytische therapie Na verloop van tijd verdwijnt het symptoom.

Deze tekst op Herladen, herladen en de terugkeer van het herladen is geschreven door Denise Fernandes, exclusief voor Cursus Klinische Psychoanalyse (meer info) .

Heb je iets aan te merken op de tekst die je zojuist hebt gelezen? Laat je commentaar hieronder achter.