Wist je dat de psychoanalyticus altijd alert moet zijn om de verschillende... afweermechanismen Deze mechanismen zullen de interne spanningen in de geest helpen verminderen, waardoor het psychisme tijdens de analysesessies wordt beschermd. Daarnaast moet de professional ook aandacht hebben voor de chistes en de verschillende soorten mislukte handelingen. Wil je meer weten, lees dan verder!

Wat zijn afweermechanismen?

In wezen zijn het manieren waarop het ego probeert te ontsnappen aan de ontmoeting met potentieel onbewuste elementen die zouden kunnen leiden tot een zelfkritiek die de beschermende mantel van het ego zelf in gevaar brengt.

Het concept werd bedacht door de Oostenrijkse psychoanalyticus Sigmund Freud (1856-1939) Afweermechanismen zijn uitvluchten die het ego (het idee dat iedereen over zichzelf heeft) creëert wanneer het met bepaalde situaties wordt geconfronteerd, met als doel de persoon te beschermen tegen waarschijnlijke pijn, lijden en teleurstelling.

Met andere woorden, verdedigingsmechanismen zijn de strategieën van het ego om, op een onbewuste manier, de persoonlijkheid te beschermen tegen wat het als een bedreiging beschouwt. Het is voor het ego comfortabeler om zijn zelfwaarheid, zijn zelfbeeld, in zijn koepel te blijven reproduceren. Deze mechanismen zijn verschillende soorten psychische processen die tot doel hebben de gebeurtenis die lijden veroorzaakt, uit de bewuste waarneming te verwijderen.

Bovendien worden zij bij een gevaarsignaal gemobiliseerd en opengesteld om te voorkomen dat pijnlijke gebeurtenissen worden ervaren die het subject niet bereid is te dragen. Dit is met andere woorden nog een andere functie van de psychoanalyse en de psychoanalytische therapie, namelijk het individu voorbereiden op het dragen van dergelijke pijnlijke gebeurtenissen over zichzelf en over externe feiten.

Belangrijkste verdedigingsmechanismen

1. terugvorderen, terugduwen of verdringen.

Bedenk dat repressie of verdringing in de Psychoanalyse voortkomt uit het conflict tussen de eisen van het Id en de censuur van het Superego. Het is dus het mechanisme dat voorkomt dat impulsen die bedreigingen, verlangens, gedachten en pijnlijke gevoelens veroorzaken, het bewustzijn bereiken.

Via Repressie De hystericus gaat diep in het onbewuste van de oorzaak van zijn stoornis. Vervolgens wordt de toegang tot het onderdrukte element gecensureerd. Zijn energie wordt gesymptomatiseerd, dat wil zeggen, ze wordt omgezet in onbehagen, waarbij de pijnen van het onbewuste worden overgebracht naar zijn eigen organisme en omgezet in dromen of in een of ander symptoom van de neurose.

De onbewuste processen worden indirect bewust via dromen, neuroses en andere mechanismen. Het verdringen is dus een verdediging tegen de moeilijkheid om pijnlijke ideeën te aanvaarden. Het is dus een proces dat tot doel heeft het individu te beschermen, door de ideeën en voorstellingen van de impulsen die het psychisch evenwicht zouden aantasten, in het onbewuste te houden.

Bovendien zijn recalcitrante is een continue drukkracht Het einde van de symptomen is het gevolg van het analyseproces.

2. ontkenning

Ontkenning (of negativa, in sommige vertalingen) is een verdedigingsmechanisme dat ontkent de externe realiteit en vervangt deze door een andere realiteit... De ontkenning kan dus punctueel zijn (en een neurose vormen) of systemisch worden en een opeenvolging van ontkenningen combineren voor het creëren van een parallel universum, wat een essentiële voorwaarde is voor het ontstaan van een psychose.

3. regressie

A regressie In de psychoanalyse en de psychologie is het de regressie van het ego, dat uit situaties van huidig conflict vlucht naar het vorige stadium. Een voorbeeld is wanneer een volwassene terugkeert naar een infantiel model, waarin hij zich gelukkiger en meer beschermd voelde. Verliefdheid is dus een vorm van regressie die het ego beschermt tegen de moeilijkheden van de volwassen wereld.

Een ander voorbeeld is wanneer een broertje of zusje wordt geboren en het oudere kind terugvalt op het gebruik van een fopspeen of bedplassen als verdediging.

4. verplaatsing

O verplaatsing vindt plaats wanneer gevoelens en emoties (meestal woede) worden weg geprojecteerd van de persoon die het doelwit is en in het algemeen naar een onschuldiger slachtoffer. Dat wil zeggen, wanneer je gevoelens wegleidt van hun oorspronkelijke angstveroorzakende bron, naar wie je denkt dat je minder snel kwaad zult doen.

Wanneer een adolescent bijvoorbeeld een schoolkameraad pest, kan hij zijn woede over de onderdrukkende omstandigheden in zijn gezin verplaatsen.

5. projectie

Het verdedigingsmechanisme van de projectie Het wordt dus gekenmerkt door het proces waarin het subject uit zichzelf verdrijft en in de ander of in iets anders kwaliteiten, verlangens, gevoelens plaatst die hij in zichzelf niet kent of weigert. Om deze reden wordt projectie vaak gezien bij paranoia.

6. isolatie

O isolatie Dit is het typische verdedigingsmechanisme van obsessieve neuroses. Het werkt zo dat een gedachte of gedrag wordt geïsoleerd, zodat de andere verbindingen met zelfkennis of met andere gedachten worden onderbroken. Zo worden de andere gedachten en gedragingen uit het bewustzijn geweerd.

Ik wil informatie om me in te schrijven voor de cursus Psychoanalyse .

Sublimatie: een van de belangrijkste verdedigingsmechanismen

Het psychoanalytische concept van sublimatie Met andere woorden, sublimatie is het proces waarbij het libido zich verwijdert van het object van de drang naar een ander soort bevrediging. Dat wil zeggen dat het subject de energie van het libido (seksuele begeerte, agressiviteit en de onmiddellijke behoefte aan genot) omzet in werk of kunst, zonder te weten dat hij dat doet.

Voor Freud is sublimatie een zeer positief verdedigingsmechanisme voor het leven in de maatschappij, aangezien de meeste kunstenaars, grote wetenschappers, grote persoonlijkheden en grote prestaties alleen mogelijk waren dankzij dit mechanisme van sublimatie.verdediging.

Dit komt omdat zij, in plaats van hun instincten te manifesteren zoals ze waren, de zelfzuchtige instincten sublimeerden en deze krachten omvormden tot sociale prestaties van grote waarde.

Het probleem is dat sublimatie de realisatie van zelfs een klein deel van de bevrediging van het verlangen niet mogelijk maakt en niet dezelfde bevrediging voor het subject genereert, en dan kunnen we de oorsprong van neuroses hebben. Bijvoorbeeld wanneer iemand zijn libido onderdrukt voor een obsessief werk (workaholic).

Reactieve opleiding

Dit afweermechanisme treedt op wanneer het subject de wens voelt om iets te zeggen of te doen, maar het doet het tegenover Het ontstaat dus als een verdediging tegen gevreesde reacties en de persoon probeert iets onaanvaardbaars te bedekken door een tegenovergesteld standpunt in te nemen.

Bovendien worden extreme patronen van reactieve training aangetroffen bij paranoia en Obsessieve Compulsieve Stoornis (OCD), wanneer de persoon zich vastzet in een cyclus van zich herhalend gedrag waarvan hij diep in zijn hart weet dat het verkeerd is.

9. rationalisering

Als we het hebben over Rationalisatie als verdediging Dit is geen kritiek op rede en logica, integendeel, het is een "niet erg rationele" bron waarin het subject logische argumenten, vereenvoudigingen en stereotypen gebruikt zodat het ego in zijn huidige situatie van "comfort" blijft.

De grenzen van het ene mechanisme ten opzichte van het andere zijn niet altijd exact en waterdicht. Als je bijvoorbeeld teruggaat naar het mechanisme van isolatie, zul je zien dat het kan worden uitgewerkt door rationalisatie, wanneer we een redenering isoleren van andere en voorkomen dat deze redenering wordt geproblematiseerd of in twijfel wordt getrokken.

Rationalisatie treedt bijvoorbeeld op als een verdedigingsmechanisme wanneer we een reeks logische argumenten opnoemen om iemand te bekritiseren (of onze redenering nu juist is of niet), om de onbewuste oorzaken die ons ertoe brengen niet te hoeven begrijpen. Rationalisatie werkt goed voor onze psyche, want als we redeneren geloven we dat we gelijk hebben.

Conclusie betreffende de verdedigingsmechanismen

Kortom, de psychoanalyticus moet aandachtig zijn en bereid om de manifestaties van de verdedigingsmechanismen van het ego waar te nemen, die voortkomen uit de spanning tussen het Id en het Superego. En het ego, dat onder druk van beide staat, verdedigt zich door middel van bepaalde mechanismen.

Bovendien vormt de toename van deze druk, die tot uiting komt in de vorm van angst, een bedreiging voor de stabiliteit van het ego, zodat het gebruik maakt van bepaalde mechanismen om zich te verdedigen of aan te passen. Zoals de afweermechanismen kan ook de interne perceptie van de persoon vervalsen, moet de psychoanalyticus attent zijn om de feiten waar te nemen, want wat wordt gepresenteerd is slechts een misvormde voorstelling van de werkelijkheid.

Dit artikel over afweermechanismen in psychologie en psychoanalyse is ontwikkeld en geschreven door onze studente Klinische Psychoanalyse, Karla Oliveira: psychoanalytica en psychotherapeute, Rio de Janeiro-RJ, [email protected].

Ik wil informatie om me in te schrijven voor de cursus Psychoanalyse .

Lees ook: 10 afweermechanismen die gezondheidswerkers moeten kennen

Vond je het artikel leuk? Laat hieronder een reactie achter over je belangrijkste overwegingen over afweermechanismen! Wil je meer weten over Psychoanalyse? Maak dan kennis met onze 100% on-line cursus Klinische Psychoanalyse. Hiermee kun je oefenen, naast het uitbreiden van je zelfkennis over je eigen afweermechanismen!