Sinds mijn vroege jeugd heb ik vaak deze voor mij interessante uitdrukking gehoord: "Iedereen is een beetje dokter en een beetje gek", en dit is in de loop der jaren een twijfelachtig en uitdagend element geworden om te proberen tenminste de letterlijke betekenis te begrijpen, als het echt bestaat.

Iedereen is een beetje gek en een dokter: mythe of waarheid?

De betekenis ervan begrijpen is in feite een grote culturele uitdaging, want ik begrijp dat we op een bepaalde manier een beetje van elk hebben, ongeacht de situatie waarin ik me bevind, omdat we altijd weten wanneer hoofdpijn, koorts, enz. opduikt, om nog maar te zwijgen van het feit dat we meestal niet begrepen worden in veel dingen die we zeggen en denken.

Geconfronteerd met deze paradox en met veel nieuwsgierigheid besloot ik dit artikel te schrijven, om te proberen te begrijpen wat er achter de regels zit.

Het is niet mijn bedoeling om te proberen te verklaren waarom iemand dit spreekwoord heeft geschreven, noch de omstandigheden erachter, en zelfs niet om te filosoferen, maar om na te denken.

Begrip: Iedereen is een beetje gek en een dokter...

Dit Portugese spreekwoord vat een gedrag samen dat velen van ons dagelijks beleven. Omdat het een populaire context is, komen we elke dag in verschillende situaties terecht die op de een of andere manier een zekere geloofwaardigheid geven aan de zin: "Iedereen heeft een beetje een gek en een dokter", waardoor het steeds actueler wordt, met vele andere soortgelijke uitdrukkingen.

Als we denken aan de mogelijkheid om arts te worden, zelfs als we dat niet zijn, begrijpen we dat dit gebeurt wanneer we die geneesmiddelen op een gegeven moment zelf gebruiken of wanneer ze worden aangegeven door mensen in onze omgeving die ons, terecht of onterecht, proberen te helpen.

Met betrekking tot waanzin zijn wij te allen tijde onbegrepen, doelwit van gedachten en woorden die velen over ons zeggen, beladen met een reeks oordelen, waar velen zichzelf het recht toe geven zonder tenminste de werkelijke situatie te begrijpen of zelfs de reden voor onze houdingen en beslissingen die wij vaak nemen.

Echte waanzin

Daarom worden we door velen als "gek" beschouwd en zeggen ze zelfs dat het leven dat we leiden een echte waanzin is. Dit is zo intrigerend dat er in 1989 zelfs een film was met de titel "The Dream Team", met in de hoofdrol drie grote acteurs: Michael Keaton, Christopher Lloyd, Peter Boyle.

Naar mijn mening laat deze film precies deze toespraak zien, met een geweldige satire op dit thema, die onze diverse realiteit vragen stelt over ons gedrag waarbij we vaak deze "dokter" en deze "gek" zijn wanneer we ze nodig hebben of waarom niet zeggen beide tegelijk tot het tegendeel bewezen is.

De dokter en de gek

De dokter is altijd degene naar wie we gaan als iets in onze gezondheid of ons welzijn niet zo goed gaat en we hulp nodig hebben. Het is de gezondheidswerker die door de staat gemachtigd is om de geneeskunde uit te oefenen; hij houdt zich bezig met de menselijke gezondheid, het voorkomen, diagnosticeren, behandelen en genezen van ziekten, hetgeen een gedetailleerde kennis vereist van de academische disciplines (zoals anatomie en fysiologie) achter de ziekten en de behandeling - de wetenschap van de geneeskunde - en ook bekwaamheid in de toegepaste praktijk ervan - de kunst van de geneeskunde.

Zij bestudeert en detecteert de afwijkingen die de normale levenscyclus van individuen verstoren en grijpt in om de voortgang ervan te voorkomen of zelfs om de ziekte die zich daardoor manifesteert te genezen. Zij speelt ook een rol bij ziektepreventie en voorlichting over volksgezondheid. Volgens het woordenboek: Betekent gek, iemand die zijn verstand heeft verloren; vervreemd, gek, krankzinnig.

Vol razernij; woedend, gehallucineerd. Overweldigd door een intense emotie: gek van vreugde. Intens, levendig, gewelddadig: waanzinnige liefde. In strijd met de rede; absurd: waanzinnig project. Die zichzelf niet onder controle heeft; onbeheerst. We kunnen ook zeggen dat hij iemand is wiens geestelijke vermogens pathologisch zijn veranderd.

Van dokter en gek heeft iedereen wat volgens Foucault

Volgens de Franse filosoof Michel Foucault (1926-1984) wordt de kennis over waanzin, die besloten ligt in het psychiatrische discours, ontleend aan zijn Sitz in Leben (een Duitse uitdrukking die gebruikt wordt bij de exegese van bijbelteksten. Het wordt gewoonlijk vertaald met "vitale context"), de plaats van het bestaan, namelijk: de instellingen die de waanzinnige controleren en dat zijn: familie, kerk, justitie, ziekenhuis, enz. Foucault stelt dat de maatschappij "instellingen van controle" heeft (familie, kerk, justitie, enz.), en het zijn deze instellingen die ons vertellen hoe we moeten handelen, spreken, ons kleden, kortom, hoe we "normaal" moeten zijn.

Als je niet voldoet aan de normen van deze instellingen, dan ben je gek, een buitenbeentje. In het licht hiervan kunnen wij met recht zeggen dat er altijd een goede of slechte reactie is van alle mensen in de uiteenlopende situaties waarin zij handelen, waarbij zij in sommige gevallen deze artsen zijn en in andere uiterst gek.

Hieraan denken doet me denken aan een bepaald soort gedrag, want ik begrijp dat waar we ook zijn, er altijd iemand zal zijn die een zelfgemaakt recept voor een of andere ziekte bezit, en tegelijkertijd een heel andere die een bepaald soort waanzin begaat die we niet begrijpen.

Conclusie

We kunnen dan begrijpen dat de dokter de aard en de oorzaken van ziekten bestudeert en het vermogen heeft om te behandelen en te genezen, net als wij, in de alledaagse situaties van ons leven, terwijl de gek het vermogen heeft om zo te denken en uitdagingen aan te gaan dat hij boven feiten of dingen uitstijgt die voor een volkomen normaal mens moeilijk zouden zijn.

Ik wil informatie om me in te schrijven voor de cursus Psychoanalyse .

Als ik hiermee wordt geconfronteerd, vraag ik me zonder aarzeling af of ik ooit zal ophouden als arts op te treden in elke situatie die zich voordoet. Ik denk dat het moeilijk is, omdat we binnen deze culturele context zijn opgegroeid en het veranderen daarvan zo complex is als we denken. Een ander punt om over na te denken: zal ik niet langer door velen als gek worden beschouwd?

Dat is ook wat onwaarschijnlijk, want zolang we leven, met heel andere mensen, zullen we zo genoemd worden. Ik zou willen afsluiten met een eenvoudige opmerking: "Iedereen is een beetje dokter en een beetje gek", maar toevallig ben ik noch dokter noch gek, maar gewoon een denker!

Referenties

//jornalnoroeste.com/pagina/penso-logo-existo/ - //blog.vitta.com.br/2019/12/27 - //www.dicio.com.br/louco/

Dit artikel is geschreven door Cláudio Néris B. Fernandes ( [email protected] ), kunsteducator, kunstzinnig therapeut en student Klinische Psychoanalyse.