Veel van Sigmund Freud's theorieën zijn direct verbonden met de menselijke seksualiteit. A libido en aanverwante studies hadden grote gevolgen voor zijn werk. Veel van Freuds uitspraken en theorieën over de libido zijn bekritiseerd door wetenschappers op verschillende gebieden, waaronder hun studies over psychoseksuele ontwikkeling en seksualiteit in de kindertijd.

Voor Freud wordt de mens "polymorf pervers" geboren. Dat wil zeggen dat een grote verscheidenheid aan objecten een bron van plezier kan zijn.

Het libido in de theorie van Freud

De psychoseksuele ontwikkeling zou in fasen verlopen, gekoppeld aan het gebied waarin de libido Freud zegt dat er een orale fase is, een anale fase en een fallische fase.

In de orale fase heeft de baby door het zuigen iets bijzonder belangrijks. De mond is essentieel voor het eten en via de mond krijgt het kind het plezier van orale stimulatie.

In de anale fase ligt, volgens Freud, de nadruk van het libido op blaascontrole en evacuatie. In deze fase moet het kind leren zijn lichamelijke behoeften te beheersen. Door deze controle te ontwikkelen krijgt het kind een gevoel van vervulling en onafhankelijkheid.

In de fallische fase is het libido aanwezig in de geslachtsorganen. In deze fase beginnen kinderen de verschillen te ontdekken tussen mannelijk en vrouwelijk. Of tussen mannetjes en vrouwtjes.

Er is ook de latentietijd, waarin de libidinale interesses worden onderdrukt. In deze periode draagt de ontwikkeling van het ego en het superego bij tot deze "rust".

En dan is er het genitale stadium, de laatste fase van de psychoseksuele ontwikkeling. In deze fase ontwikkelt het individu seksuele belangstelling voor het andere geslacht. Het begint tijdens de puberteit en duurt de rest van het leven van de persoon.

Kenmerken van libido

Volgens de psychoanalytische theorie kan het libido worden gezien als een energie, een bruikbare energie voor levensdriften. Volgens Freud is het niet alleen iets innerlijks, iets dat samenhangt met seksuele verlangens. In zijn theorie is het strikt verbonden met psychosociale verschijnselen.

De libidinale veranderingen, kenmerken of wijzigingen houden ook verband met psychosociale verschijnselen, dat wil zeggen hun toename of afname, hun productie, verspreiding, verplaatsing, enz.

Een van de belangrijkste kenmerken van het libido houdt verband met zijn verplaatsing of mobiliteit. Zoals hierboven en volgens de fasen van de psychosociale ontwikkeling is de verplaatsing van het libido rechtstreeks verbonden met deze ontwikkeling, die plaatsvindt tijdens de kindertijd van het individu.

Deze mobiliteit houdt verband met de afwisseling van het seksuele verlangen van het ene gebied naar het andere van het menselijk lichaam of het lichaam van het individu. Zijn aandacht richt zich op dit gebied naarmate het kind zich ontwikkelt, alsof het zichzelf ontdekt. En, beetje bij beetje, de verschillen ontdekt tussen het mannelijke en het vrouwelijke.

Door de aandacht op een bepaald gebied te richten, is het libido niet alleen verbonden met fysieke of fysiologische aspecten, maar ook met psychologische en emotionele aspecten. Volgens Freud zou zijn energie dus in de psyche besloten liggen.

Vanuit deze studie van het libido en zijn kenmerken definieerde Freud cathexis.

Cathexis en de drie soorten libido volgens Sint Augustinus

Volgens Freud is cathexis een proces waarbij de libidinale energie wordt gerelateerd aan de mentale representatie van het individu, dat wil zeggen de representatie van een ding of idee. Het is alsof cathexis de investering van het individu in het libido is.

Wat veel mensen niet weten is dat het libido al lang voor Freud werd bestudeerd. De filosoof Sint Augustinus, bijvoorbeeld, deelde het in drie categorieën in: libido sciendi, libido sentiendi en libido dominendi. Deze categorieën zijn gekoppeld aan drie soorten menselijke verlangens. En ze hebben niet allemaal direct te maken met de seksuele kwestie.

Ik wil informatie om me in te schrijven voor de cursus Psychoanalyse .

De libido sciendi is het verlangen naar kennis, de libido sentiendi is het zinnelijk verlangen, en de libido dominendi is het verlangen om te domineren. St. Augustinus stond al dicht bij Freud toen hij de libidinale vraag zag als veel meer dan een seksuele vraag. Hij wees er ook op dat deze verbonden was met sociale of psychosociale vragen, dat wil zeggen, toen hij deze zag als het verlangen naar kennis en het verlangen om te domineren.

De libido en het Oedipuscomplex

Door te stellen dat mannen "polymorf pervers" zijn, stelde Freud dat het libido rijpt door het object of doel. Zo ontwikkelt en ontplooit het individu zijn seksualiteit.

Voor Freud is er een grote verscheidenheid aan objecten die een bron van genot kunnen worden. Daarom gaat het libido, dat verbonden zou zijn met verlangen en met een energie, veel verder dan de seksuele kwestie.

Bovendien zou het verband houden met het oedipuscomplex, dat deel uitmaakt van een fase van de psychosociale ontwikkeling. Voor Freud bestaat er een fase waarin de libidinale investering van het kind in de verwekker van het andere geslacht ligt. En juist daaruit zou het oedipuscomplex voortkomen.

Daarin ziet het kind dat tussen haar en de moeder, naar wie zij verlangt (in het geval van een jongen), de vader staat. Deze vader zou een rivaal zijn, iemand die de door het kind gewenste gemeenschap zou verhinderen. Zo begint het kind van de moeder te houden en een gevoel van antagonistische liefde en haat voor de vader te ervaren.

Deze gevoelens, beseft ze langzaam, zijn verboden. Zowel de liefde voor, als de haat tegen haar vader.

Zo overwint zij ze uiteindelijk en verschijnt het superego, waarmee het Oedipuscomplex wordt afgesloten, dat wil zeggen dat het kind de moeder opgeeft en zich uiteindelijk identificeert met de vader, in dit geval de jongen.

Naast het oedipuscomplex houdt het libido verband met verschillende andere theorieën van Freud.