De oorsprong van geschiedenis van de psychoanalyse is gerelateerd aan het leven van zijn stichter, Sigmund Freud (1856-1939). Freud gebruikte elementen die hij om zich heen observeerde als basis voor het creëren van zijn theorieën over de menselijke geest en gedrag. Freud probeerde het ontstaan van hysterie, psychose en neurose te begrijpen en te verklaren. Hij maakte ook verklaringen over wat hij de samenstelling van de menselijke geest noemde. Al deze studies en de methoden van therapieëndoor hem resulteerde in Psychoanalyse.

De constitutie van het menselijk psychisch apparaat, het oedipuscomplex, de analyse, het begrip libido, de theorie van de onvolledigheid - dit zijn enkele van de belangrijke formuleringen die Freud aan het begin van zijn carrière voorstelde. geschiedenis van de psychoanalyse Dit heeft bijgedragen tot de verspreiding ervan in de meest uiteenlopende omgevingen en op de meest uiteenlopende studiegebieden.

De oorsprong van de Psychoanalyse

De hele basisconceptualisering van de psychoanalyse zoals wij die kennen is ongetwijfeld begonnen aan het eind van de 19e eeuw, via Freud en zijn leermeesters en medewerkers. Daarom moet het traject van Freud, grondlegger of vader van de psychoanalyse gezien de historische figuren die hem hielpen de eerste ideeën van zijn wetenschap te ontwikkelen.

Als arts van opleiding aan de Universiteit van Wenen in 1881, volgde Freud een opleiding tot specialist in de psychiatrie en ontpopte hij zich tot een gerenommeerd neuroloog. En midden in zijn medische praktijk begon hij patiënten tegen te komen met "zenuwproblemen", wat bepaalde vragen opriep, gezien de "beperking" van de conventionele medische behandeling.

Hiermee ging Freud tussen 1885 en 1886 naar Parijs om stage te lopen bij de Franse neuroloog Jean-Martin Charcot die succes leek aan te tonen bij de behandeling van symptomen van geestesziekten door middel van hypnose.

Voor Charcot waren deze patiënten, die beweerden hysterisch te zijn, getroffen door geestelijke stoornissen die veroorzaakt werden door afwijkingen in het zenuwstelsel, een idee dat Freud beïnvloedde bij het bedenken van nieuwe behandelingsmogelijkheden.

Hypnotische suggestie, Charcot en Breuer: het begin van de psychoanalyse.

In Wenen begon Freud zijn patiënten met symptomen van zenuwstoornissen te behandelen door middel van hypnotische suggestie. Bij deze techniek brengt de arts een verandering teweeg in de bewustzijnstoestand van de patiënt en voert dan een onderzoek uit naar de verbanden en gedragingen van de patiënt die een verband zouden kunnen leggen met het gepresenteerde symptoom.

In deze toestand beseft men dat het mogelijk is, door de suggestie van de arts, deze en andere lichamelijke symptomen te doen verschijnen en verdwijnen. Freud is echter nog onvolwassen in zijn techniek en zoekt dan tussen 1893 en 1896 aansluiting bij de gerespecteerde arts Josef Breuer, die ontdekte dat het mogelijk was de symptomen van geestesziekten te verminderen door de patiënten eenvoudigweg te vragen omhun fantasieën en hallucinaties beschrijven.

Met het gebruik van hypnose technieken was het mogelijk gemakkelijker toegang tot traumatische herinneringen en door deze gedachten een stem te geven, werden verborgen herinneringen naar het bewuste niveau gebracht, waardoor het symptoom kon verdwijnen (COLLIN et al., 2012).

Emblematisch is dat deze ideeën konden worden ontwikkeld door de behandeling van een patiënt die bekend staat als het geval Anna O. , de eerste ervaring die we als succesvol kunnen beschouwen van dit systeem van psychotherapeutische behandeling.

Freud en Breuer begonnen dus samen te werken en ontwikkelden en populariseerden een behandelingstechniek waarmee affecties en emoties in verband met vroegere traumatische gebeurtenissen konden worden losgemaakt door de herinnering aan de beleefde scènes, wat resulteerde in het verdwijnen van het symptoom. Deze techniek heette cathartische methode .

Al deze ervaring maakte de gezamenlijke publicatie mogelijk van Studies over hysterie (1893-1895).

Ik wil informatie om me in te schrijven voor de cursus Psychoanalyse .

Het begin van de psychoanalyse en haar historische context

In 1896 gebruikt Freud voor het eerst de term Psychoanalyse Het doel is de componenten waaruit de menselijke psyche bestaat te analyseren, de spraak/gedachte van de patiënt te fragmenteren om de latente inhoud te vangen en van daaruit de betekenissen en implicaties die in de spraak van de patiënt aanwezig zijn beter te kunnen waarnemen.

Naarmate de techniek vorderde, verschenen er enkele geschilpunten tussen Freud en Breuer, vooral in de nadruk die Freud legde tussen de de herinneringen van de patiënt en de seksuele oorsprong en inhoud van de kindertijd .

Zo brak Breuer in 1897 met Freud, die de ideeën en technieken van de psychoanalyse verder ontwikkelde, waarbij hij afzag van hypnose en gebruik maakte van de techniek van concentratie, waarbij de herinnering tot stand kwam via een normaal gesprek, waardoor de patiënt op een ongerichte manier stem kreeg.

Volgens Freud:

"Toen ik mijn patiënten tijdens ons eerste gesprek vroeg of ze zich herinnerden wat het symptoom in kwestie oorspronkelijk had veroorzaakt, zeiden ze in sommige gevallen dat ze van niets wisten, terwijl ze in andere gevallen iets naar voren brachten dat ze omschreven als een obscure herinnering en niet verder konden gaan. [...] Ik werd vasthoudend - toen ze verzekerd waren dat ze daadwerkelijkDaarna werd ik nog vasthoudender: ik zei de patiënten te gaan liggen en opzettelijk hun ogen te sluiten om zich te "concentreren" - wat op zijn minst enige gelijkenis vertoonde met hypnose. Ik merkte toen dat zonder enige hypnose, er sprake was vanErvaringen als deze deden mij denken dat het inderdaad mogelijk zou zijn om door louter aandringen de ziekmakende groepen van voorstellingen, die toch zeker aanwezig waren, aan het licht te brengen" (FREUD, 1996, p. 282-283).

Oorsprong, geschiedenis en toekomst van de psychoanalyse

De theorieën die Freud aan het begin van de 20e eeuw creëerde, hebben zich verspreid over talrijke kennisgebieden. De interpretatie van dromen "in het begin van 1900.

Velen van ons hebben inmiddels gehoord van verschillende concepten die door Freud zijn bedacht, meestal in de vroege geschiedenis van de psychoanalyse Maar toen hij zijn eerste theorieën lanceerde, was de acceptatie onder psychologische geleerden en academici moeilijk.

Bovendien, om de geschiedenis van de psychoanalyse te begrijpen, is het noodzakelijk om de historische context van het moment zelf te begrijpen. De Eerste Wereldoorlog (1914-1918), bijvoorbeeld, droeg uiteindelijk bij tot de verspreiding ervan. Toen de psychoanalyse werd gebruikt om mensen te behandelen die betrokken waren bij de oorlog en de neurose die erdoor werd veroorzaakt.

De eigen culturele omgeving van Oostenrijk, de context van de Verlichting na de Industriële Revolutie en de Franse Revolutie, de psychiatrische, neurofysiologische, sociologische en antropologische kennis die in die tijd werd ontwikkeld en onderzocht.

Ik wil informatie om me in te schrijven voor de cursus Psychoanalyse .

Freuds volwassenheid en het psychoanalytische traject

Dit alles droeg bij tot Freuds observaties, studies en zijn eerste creaties. In deze gunstige omgeving identificeerde hij mentale fenomenen die verder gingen dan wat het bewustzijn kon waarnemen.

Freud theoretiseerde dat onze geest het bewuste, het voorbewuste en het onbewuste... .

Deze hele cursus stelde Freud in staat zijn psychoanalytische techniek te verbeteren. Van hypnose, via cathartische methode en, door een tussentijdse praktijk bekend als " druktechniek "Deze techniek bestond erin dat Freud op het voorhoofd van patiënten drukte in een poging de onbewuste inhoud tot bewustzijn te brengen, een methode die al snel werd verlaten omdat hij weerstand en afweer bij de patiënt vaststelde.

Tot de opkomst van de vrije associatiemethode In deze methode bracht het individu zijn inhoud naar de sessie, zonder enig oordeel. Freud onderzocht, analyseerde en interpreteerde ze. Hij gebruikte in zijn voordeel de wisselende aandacht (door Freud gebruikt begrip voor de luistertechniek), in een poging om spraak in verband te brengen met in het onbewuste verzonken inhouden.

Geleidelijk ontstonden er lokale psychoanalytische tradities en ontstonden er analisten in steden als Boedapest, Londen en Zürich, die verder gingen dan de persoonlijke en directe band met Freud, de grondlegger van de psychoanalyse.

Twee grote momenten markeerden Freuds werk:

Eerste onderwerp : de instanties van de geest zijn bewust, onbewust en voorbewust.

Tweede onderwerp : de instanties van de geest zijn ego, id en superego.

De acceptatie van psychoanalyse

Omdat hij revolutionair was en taboes en concepten doorbrak, was er moeite met de acceptatie, vooral in de beginjaren van de geschiedenis van de psychoanalyse. Bovendien leefde Freud in een burgerlijke kapitalistische en patriarchale maatschappij waarin vrouwen erg onderdrukt werden. Dit droeg ertoe bij dat veel van zijn theorieën niet meteen geaccepteerd werden.

Hoewel de theologische verklaringen niet langer voldeden aan het begrip van de werkelijkheid in die tijd, en de wetenschap steeds meer terrein won bij het begrijpen van pathologieën en menselijk gedrag, waren veel van Freuds theorieën, zoals de ontwikkeling van de seksualiteit van kinderen Ze veroorzaakten tegenstrijdige meningen toen ze werden uitgebracht.

Freuds theorieën begonnen enkele jaren voor de publicatie van zijn boek " De interpretatie van dromen "In die tijd werden psychische aspecten niet beschouwd als wetenschappelijke aspecten. Dit betekende dat zenuwziekten of psychische ziekten niet werden gerespecteerd door artsen. Zij besteedden alleen aandacht aan wat materieel bewezen kon worden of wat meetbaar was.

Freud ontwikkelde ook concepten over libido, erotische energie die het leven mogelijk maakt. Naast het verenigen van individuen met het oog op voortplanting, kon libido voor Freud staan voor verborgen verlangens die, wanneer ze niet worden bevredigd, op de een of andere manier tot uiting komen in het leven van mensen. Freud conceptualiseerde de sublimatie dat zou zijn om de energie van het libido te gebruiken voor sociaal geaccepteerde doeleinden, zoals kunst, studie, religie, enz.

Vanwege zijn medische opleiding legde Freud zich toe op onderzoek van de psyche, met een sterke invloed van de biologie. Hoewel sommige positivisten de psychoanalyse als filosofie beschouwden, ontwikkelde Freud iets dat daarbovenuit ging, en creëerde hij een wetenschappelijke theorie.

Belangrijkste kenmerken van de psychoanalyse

Het begrijpen van psychoanalytische kenmerken is belangrijk om de geschiedenis van de psychoanalyse te begrijpen. Freud creëerde een nieuwe manier om de mens te zien, en stichtte een nieuw kennisgebied. Zijn theorieën over het onbewuste, de kindertijd, neuroses, seksualiteit en menselijke relaties .

Dit alles heeft geholpen om meer te begrijpen van de menselijke geest en het menselijk gedrag en om de maatschappij beter te begrijpen.

In tegenstelling tot wat veel mensen tot op heden denken, is de psychoanalyse geen gebied of school van de psychologie. Het is een zelfstandig kennisgebied, dat ontstond als een andere manier om de menselijke geest te begrijpen. psychisch leed .

Bovendien was een van de belangrijkste factoren voor de differentiatie van de Psychoanalyse de manier waarop Freud zijn therapieën ontwikkelde. De manier waarop hij voorstelde om mensen met lijden of psychologische pathologieën te behandelen was voor die tijd totaal vernieuwend.

Freud had de gevoeligheid om te luisteren naar de spraak van de hystericus en de getuigenissen van zijn patiënten. Zo leerde hij wat de spraak van mensen hem te leren had. Dit was de basis voor hem om zijn therapie te creëren en daarmee ook de theorie en ethiek van de psychoanalyse.

Freud zag het menselijk brein en de geest als fenomenologisch identiek. Hij hield zich bezig met het neurofysiologische model, met hydrostase en thermodynamica.

Deze concepten die hij bestudeerde werden gebruikt als basis voor de creatie van zijn modeltheorie van het onbewuste, waarbij hij de centrale rol van de concepten weigering en aandrijving vaststelde. Aandrijving is zijn theorie om te proberen de transformatie van prikkels in psychische elementen te verklaren.

Vanuit deze theorie creëerde Freud verschillende formuleringen, waaronder die van de ontwikkeling van het libido, representatie, verzet, overdracht, tegenoverdracht en verdedigingsmechanismen.