اپیکوریسم جریانی فلسفی است که می آموزد برای شاد بودن باید بر ترس ها و خواسته های خود کنترل داشته باشید . در نتیجه به حالت آرامش و عدم آشفتگی خواهید رسید.

مکتب فکری اپیکوری نشان داد که برای رسیدن به آرامش و داشتن زندگی شاد، باید ترس از سرنوشت، خدایان و مرگ را از بین ببرید. به طور خلاصه، اپیکوریسم مبتنی بر لذت های متوسط ​​برای شاد بودن، بدون رنج و با تعادل بین لذت ها است.

اپیکوریسم چیست؟

فلسفه اپیکور (341-270 قبل از میلاد) یک سیستم کامل و وابسته به هم بود که دربرگیرنده دیدگاهی از هدف زندگی انسان، که شادی بود، ناشی از عدم درد جسمی و اختلال روانی بود. 2>. به طور خلاصه، این یک نظریه تجربه گرایانه از معرفت بود که در آن احساسات، با ادراک لذت و درد، معیارهای خطاناپذیری هستند.

اپیکور امکان بقای روح پس از مرگ، یعنی چشم انداز مجازات در زندگی پس از مرگ را رد کرد. زیرا او این را علت اصلی اضطراب در بین انسانها و به نوبه خود منشأ امیال افراطی و غیرمنطقی می دانست.

علاوه بر این، اپیکوریسم نیاز به مراقبت را برجسته کرد. سلامت روان که ارتباط مستقیمی با شناسایی لذت ها در فعالیت های زائد داشت. در این روند فاصله گرفتن از سیاست های عمومی نیز خودنمایی می کند.او حتی بیشتر بر اهمیت پرورش دوستی ها تأکید می کرد.

بنابراین، به طور خلاصه، آموزه فلسفی اپیکوریسم به عنوان آموزه های اصلی خود داشت:

• لذت های معتدل؛
• رفع ترس از مرگ؛
• پرورش دوستی؛
• عدم درد جسمی و اختلال روانی.

بنابراین در اپیکوریسم حذف از ترس ها و امیال متناظر افراد را آزاد می گذارد تا به دنبال لذت های جسمی و روحی که به طور طبیعی به آن ها جذب می شوند بروند و از آرامش ذهنی که نتیجه رضایت منظم مورد انتظار و به دست آمده آنهاست لذت ببرند.

درباره فیلسوف اپیکور

اپیکور ساموسی خالق اپیکوریسم بود. او احتمالاً در سال 341 قبل از میلاد در جزیره ساموس یونان به دنیا آمد و فرزند پدر و مادری آتنی است. در جوانی شروع به تحصیل در فلسفه کرد و پدرش او را برای بهبود تحصیلات خود به تئوس در منطقه ایونیا فرستاد.

به زودی با فلسفه اتمیسم که دموکریتوس در تئوس موعظه می کرد آشنا شد. آبدره که علاقه زیادی را برانگیخت. بنابراین، او سالها خود را وقف مطالعه اتم کرد و سپس شروع به تدوین نظریات خود کرد و با برخی از سؤالات اصلی مخالف بود.

بر خلاف اکثر فیلسوفان، اپیکور از یک فلسفه عملی دفاع کرد و بنابراین، از آن دفاع کرد. به فرهنگستان فلسفی اختصاص داشت. در همین حال، در سال 306 قبل از میلاد، اپیکور مکتب فلسفی خود را با آموزه های ایجاد کرد.اپیکوریان و اتمیست ها که به این باغ می گویند و تا زمان مرگش در سال 270 قبل از میلاد تدریس می کرد.

خلاصه ای در مورد اپیکوریسم

به طور خلاصه، اپیکور آموخت که دستیابی به شادی، آزادی، آرامش و با رهایی از ترس، انسان باید در زندگی با لذت های متوسط ​​باقی بماند.

علاوه بر این، آموزه های دیگری نیز در میان اپیکوریان برجسته است. برای شادی کامل، احساس لذت در هر عملی که انجام می‌شود، بدون اضطراب و نگرانی مهم است.

همچنین برای دوری از درد و نگرانی، اپیکوریسم اهمیت اجتناب از ازدحام و ازدحام را برجسته می‌کند. تجملات آنها همچنین اهمیت نزدیکی به طبیعت را تبلیغ می کردند تا فرد بتواند احساس آزادی را بیشتر کند.

به همین ترتیب، اپیکوریان دوستی را تشویق می کنند، زیرا یکی از راه های تبادل نظر و دستیابی به لذت است. برای آنها، مهربان بودن و داشتن دوستی با لذت بردن از رابطه به دستیابی به لذت های فوری کمک می کند.

اپیکور وضعیت را چگونه دید؟

سیاست‌های دولتی برای اپیکوریان ارزش کمی دارد، زیرا برای آنها دولت از منافع فردی ناشی می‌شود. با توجه به اینکه جوامع توسعه یافته و پیچیده قوانینی را ایجاد می کنند که تنها زمانی رعایت می شود که افراد به نحوی از مزایایی برخوردار باشند.

به همین دلیل سازمان های سیاسی و اجتماعی در آثار اپیکور برجسته نشده است.

0> من اطلاعات می خواهمبرای ثبت نام در دوره روانکاوی .

تفاوت های اپیکورگرایی و رواقی گرایی

دو جریان فلسفی اپیکورگرایی و رواقی گرایی دیدگاه های متفاوتی دارند. رواقی گرایی مبتنی بر اخلاقیات برای تحقق قوانین طبیعت است، و اطمینان می دهد که جهان توسط یک نظم الهی هدایت می شود ( لوگوس الهی) .

بنابراین، رواقیون فهمیدند که این سعادت است. تنها با تسلط انسان بر هوس‌هایش که رذیله‌های روح او محسوب می‌شد به دست می‌آید. از این نظر، آنها به کمال اخلاقی و فکری، از طریق مفهومی به نام « آپاتیا » معتقد بودند که بی‌تفاوتی نسبت به هر چیزی که خارج از هستی است.

به طور متفاوت، برای اپیکوری ها، مردان دارای علایق فردی هستند ، که آنها را به جستجوی لذت و خوشبختی سوق داد. برعکس، رواقیون معتقد بودند که روح را باید همیشه تزکیه کرد. برعکس، رواقیون فضیلت را به عنوان تنها خیر فرد ارزش قائل بودند. به عبارت دیگر، رواقی گرایی از این موضوع حمایت می کرد که برای داشتن آرامش خاطر باید لذت ها را از بین ببریم.

درباره مکاتب فلسفی یونانی هلنیستی بیشتر بدانید

پیشاپیش بدانید که فلسفه یونان از زمانایجاد فلسفه از یونان باستان (پایان قرن هفتم قبل از میلاد)، تا دوره هلنیستی و دوران فلسفه قرون وسطی (قرن ششم پس از میلاد). فلسفه یونان به سه دوره اصلی تقسیم می شود:

1. پیش سقراطی؛
2. سقراطی (کلاسیک یا انسان شناختی)؛
3. هلنیستی.

به طور خلاصه، فلسفه هلنیستی پس از مرگ اسکندر مقدونی و با حکومت امپراتوری روم ظهور کرد. در این نقطه جهان وطنی ظهور می کند و یونانیان را شهروندان جهان می داند.

بنابراین فیلسوفان این دوره به ویژه افلاطون و ارسطو از منتقدان مهم فلسفه کلاسیک شدند. مهمتر از همه، آنها بینش هایی را به ارمغان آوردند تا افراد را از مسائل دینی و طبیعی آن زمان دور کنند.

در نتیجه مکاتب هلنیستی با خطوط فکری متفاوتی پدید آمدند که اصلی ترین آنها عبارت بود از: :

• شکاکیت؛
• اپیکوریسم؛
• رواقیگرایی؛
• بدبینی.

اما مطالعه فلسفه یونانی ما را به تأمل در رفتار انسان در جستجوی خوشبختی هدایت می کند . همانطور که در اپیکوریسم، جایی که شادی با دستیابی به لذت های متوسط ​​و فوری، در ظریف ترین جزئیات، جذب می شود. با تاکید بر عدم وجود درد و اختلالات روانی.

از این نظر، اگر می خواهید درباره داستان های رشد ذهن و رفتار انسان بیشتر بدانید، با همه مطالعات انجام شده، ارزش دارد. دانستندوره آموزشی ما در روانکاوی به طور خلاصه، آموزه های ارزشمندی در مورد ذهن و نحوه انعکاس آن در زندگی، چه شخصی و چه حرفه ای، گرد هم می آورد.

در نهایت، اگر این مقاله را دوست داشتید، آن را لایک کنید و در شبکه های اجتماعی خود به اشتراک بگذارید. بنابراین، ما را تشویق می کند که به تولید محتوای با کیفیت برای خوانندگان خود ادامه دهیم.

من اطلاعاتی را برای ثبت نام در دوره روانکاوی می خواهم .