Bij het opzoeken van de fundamentele en ruwe betekenis van het woord Monogamie in het woordenboek vinden we de simplistische beschrijving van: "relatie die wordt aangegaan en ontwikkeld met één partner.

Het kan gebaseerd zijn op het huwelijk of een andere stabiele en duurzame relatie". Maar hoe zit het met jou? Heb je je ooit afgevraagd wat de sociale en individuele betekenis is van Monogamie?

Begrip voor monogamie

Momenteel is er veel gesproken over dit thema, met de opkomst van een nieuwe stroming aanhangers van niet-monogame relaties, met triades, poly-liefde, vrije liefde, open relaties, polygamie, verschillende uitdrukkingen die precies de instelling van Monogamie in twijfel trekken. Er zij op gewezen dat elk van deze termen zijn eigen bijzonderheden heeft, dat wil zeggen dat ze niet allemaal passen bij polygamie, maar gemeen hebben dat er geen sprake is van een monogame relatie.

Door terug te keren naar de geschiedenis van gezinsconstructies en de basis van de vorming van het kerngezin, wordt geconstateerd dat het draait om een heteronormatieve en monogame huwelijksrelatie, die in de Middeleeuwen werd overgenomen, waar ze door de steun van christelijke idealen, uitgedragen door de katholieke kerk, het huwelijk promootten als de enige geaccepteerde manier om seks te hebben met de morele steun van de religie.

Deze waarden, die heteroseksualiteit als regel hebben, werden gepropageerd en bestendigd door de katholieke godsdienst, alsook door de eurocentrische visie die als culturele basis diende voor de kolonisatoren bij hun territoriale veroveringen. Men moet zich afvragen waarom en waar deze heteronormatieve cultuur als norm wordt aangenomen door gezinnen in de Middeleeuwen en vervolgens gepropageerd als de juiste zaak tot op de dag van vandaag.

Monogamie en haar oorsprong

Studies wijzen er namelijk op dat monogamie zijn oorsprong vindt in biologische kwesties die centraal staan, omdat zij van groot belang zijn voor het voortbestaan van de soort en de vereniging van de ouders ten gunste van het succes in de groei van het nageslacht, dat zij, kwetsbaarder dan andere dieren, zorg van beiden nodig hadden om te "wreken" en te groeien. Uit deze vereniging in de schepping, die noodzakelijk was voor het voortbestaan van de soort, dat de eerste tekenen van beschaving begonnen toen de mens naar huis terugkeerde om zijn kinderen en hun moeders te vinden.

Vanaf dat moment, toen de mens begon te streven naar meer landveroveringen, begon hij te beseffen dat het niet interessant zou zijn om relaties te hebben met zijn familieleden, omdat het zijn territoriale heerschappij en macht niet zou vergroten. Daarmee begon incest, als een concept dat eerst de behoefte aan expansie en ambitie ondersteunde, en later een zonde werd, tegenover de transformaties die de douane in de cultuur teweegbrengt.

De mannelijke overheersing over vrouwen begon ook, terwijl de mannen van de familie (broers en vaders), op basis van territoriale en ambitieuze kwesties, beslisten over het lot van de vrouw, namelijk trouwen met een man, leverancier van goederen en interessant voor het succes van het gezin dat voortvloeit uit de bundeling van de belangen van beide families (man en vrouw), zonder het recht om hun wil in twijfel te trekken en zonder het recht om hun seksualiteit te kiezen, waarbij deze kruising gebaseerd is op de interesse zelf en niet op Liefde, vrije keuze, naast andere factoren die tegenwoordig een beslissing om een relatie te hebben kunnen sturen.

Vrije wil

Het was duidelijk dat de vrouw niet alleen geen vrije wil had over haar huwelijkspartner, maar ook niet de vrijheid had om te twijfelen over de keuze van een relatie met een man of een vrouw, waardoor een andere bestendigende bron van heteronormativiteit en de onmogelijkheid van vrouwelijke keuze ontstond, gebaseerd op een geldelijke keuze over de richting van het vrouwelijke leven. Dit is een daad van objectivering van de vrouw en het opleggen van het monogame karakter, aangezien deze vrouw, zuster, dochter en vervolgens moeder, voor de instandhouding van rijkdom en vrede tussen families en de samenleving, niet het recht had om andere of andere partners te kiezen, aangezien zij werd behandeld als een object dat van vader/broer op echtgenoot werd overgedragen.

Het is duidelijk dat monogamie opkwam als een andere manier om vrouwen te onderdrukken en een familie en cultuur met patriarchale banden te bestendigen, gezien het feit dat tegenover het huwelijk, verraad tussen man en vrouw of elk verlangen dat in de buurt kwam van niet-monogaam als normaal werd beschouwd. en het huwelijk voor vrouwen werd gezien als een karakterfout en een verduistering van hun sociale reputatie.

Deze cultuur en dit overgangsritueel werden jarenlang in stand gehouden, waardoor mannelijke ontrouw, behandeld als verraad voortvloeiend uit het instinct van de man, dat wil zeggen deze hypocrisie van het handhaven van monogamie voor de samenleving werd genormaliseerd, maar de verzadiging van mannelijke verlangens door verraad en verborgen prestaties, om de monogame huwelijksrelatie in stand te houden.

De relaties van monogamie

Feit is dat dergelijk verraad altijd is voorgekomen in elk maatschappelijk apparaat, ongeacht het geslacht, waarbij de visie en het concept van de mogelijkheid dat iedereen zijn leven lang harmonieus in een monogame relatie kan leven, werd ondermijnd, in een daad van duidelijke overschatting en verering van een soms gedwongen monogamie, dat niet werkt voor iedereen die betrokken is bij deze culturele constructie. Met de evolutie van concepten en als gevolg van de revoluties van de feministische, LGBTQIA+, zwarte en arbeidersbewegingen, die vragen brachten over de archaïsche vormen die ten grondslag lagen aan de sociale en culturele constructie rond relaties, sociale organisatie en werk.

Bevrijdende idealen die de structuren van de kapitalistische, patriarchale, seksistische, racistische maatschappij doen wankelen, waarden die gebaseerd zijn op een ethiek van Liefde, liefde die vrij in haar oorspronkelijke en gewenste vorm in de harten van de mensen kan opborrelen, zonder geworteld te zijn in vooroordelen die aanleiding geven tot vormen van externe onderdrukking en repressie, dat is een van de verdedigingsmechanismen tegen verlangens, gevoelens, die als weerzinwekkend worden beschouwd.

Deze patriarchale visie creëert dictaten die moeten worden gevolgd zodat verlangens die buiten de gevestigde vorm vallen niet naar boven komen; deze gedwongen remming van deze verlangens genereert in de individuen een algemene ziekte, aangezien iedereen in een vorm van zijn moet passen. en om lief te hebben dat soms niet past bij jouw realiteit en individuele wil.

De sociale structuur

Zoals Erich Fromm goed predikt in zijn boek "De kunst van het liefhebben": "belangrijke en radicale veranderingen in onze sociale structuur zijn noodzakelijk opdat de liefde een sociaal en niet een individualistisch en marginaal verschijnsel wordt". In onze maatschappij zijn vormen van liefde die afwijken van het monogame, heteroseksuele en huwelijkse model, worden onmiddellijk gemarginaliseerd, wat met name leidt tot familieconflicten, en het uitdragen van absolute waarheden en het ingrijpen in de eigen levenswijze en relaties.

Momenteel worden ze meer geaccepteerd en zijn er nieuwe vormen van relaties ontstaan, meer in overeenstemming met de individuele waarheid. Niet-monogaam zijn is een nieuwe manier om niet te passen in een model dat al van kracht is en gezien wordt als een standaard van respect en succes.

Ik wil informatie om me in te schrijven voor de cursus Psychoanalyse .

Op psychologisch gebied zijn er dus leemten met betrekking tot de vraag hoe mensen die verklaren niet-monogaam te zijn, er belang bij hebben hun relatie ethisch te beleven en te baseren, omdat niet-monogame relaties al in groten getale bestaan, maar dit over het algemeen niet iets is wat door beide betrokken partijen wordt verklaard en aanvaard, waardoor verraad, leugens en openheid voor lijden ontstaan, Geconfronteerd met de hypocrisie van de betrokkenen om zich aan te passen aan een norm die hen niet gelukkig maakt, handelen zij meestal egocentrisch, terwijl zij naast het baseren van de relatie op leugens de ander niet het recht gunnen om zich al dan niet aan de niet-monogamie te houden.

Conclusie

Zo kan niet-monogamie, gebaseerd op oprechte keuzes en zonder sociale repressie, een sociale vorm van niet-onderdrukking van verlangens zijn, die een ieder de mogelijkheid biedt om vrij te leven op zijn eigen manier, met als oorsprong de zgn. of seksuele relaties met andere mensen worden niet beschouwd als verraad of ontrouw.

Is iedereen volwassen en psychologisch en sociaal voorbereid? om een hele sociale en patriarchale constructie met betrekking tot relaties uit te putten? Hoe klinkt dit individueel door in de psychologische constructie van bezit, jaloezie en geïnjecteerd leren met betrekking tot monogamie?

Dit artikel over wat monogamie is, is geschreven door Priscila Wanderley Saraiva ([email protected]), juriste en psychoanalytica van opleiding met een focus op sociale zaken.