La celo de ĉi tiu artikolo estas realigi psikanalizan aliron al la persono de José kaj liaj fratoj. La ĉi tie prezentita teksto troviĝas en Genezo, la unua libro de la Biblio.

Jozefo kaj liaj fratoj

Mi reliefigos kelkajn eltiraĵojn el la elektita teksto por studado kaj profundigo.

La teksto sekvas ĉi-sube: “Jakobo loĝis en la lando Kanaana, kie loĝis lia patro. Jen la historio de la familio de Jakob. Kiam Jozef estis junulo en la aĝo de dek sep jaroj, li paŝtis la ŝafojn kaj la kaprojn, kune kun siaj fratoj, la filoj de Bilha kaj Zilpa, kiuj estis edzinoj de lia patro. Kaj Jozef rakontis tion al sia patro. erarojn, kiujn faris liaj fratoj. Jakob estis maljuna, kiam Jozef naskiĝis, kaj pro tio li amis lin pli ol ĉiujn siajn aliajn infanojn.

Jakob faris al Jozef longan tunikon, kun longaj manikoj. La fratoj vidis, ke ilia patro amas Jozefon pli ol ilin kaj tial ili malamis lin kaj estis malĝentilaj kiam ili parolis al li. Iam Jozef havis sonĝon kaj rakontis ĝin al siaj fratoj. Tie ili pli koleriĝis kontraŭ li ĉar li diris: Aŭskultu, mi rakontos al vi la sonĝon, kiun mi havis. Mi sonĝis, ke ni estas sur la kampo ligante faskojn da tritiko.

Subite, la mia garbo stariĝis, kaj viaj garboj staris ĉirkaŭ la miaj kaj kliniĝis antaŭ ĝi. Tiam la fratoj demandis: Ĉu tio signifas, ke vi estos nia reĝo kajreĝo fariĝis sklavo de la mortinstinkto venanta de siaj fratoj. La puto estis ankoraŭ plia sperto de perdo por la junulo, sperto kiu etendiĝis ĝis Egiptujo: angoro, sufero kaj kastrado.

Konkludo

Mi decidis alproksimiĝi al juna Jozefo ĝis la tridek verso. ses, la La jenaj temoj en la teksto estas ankaŭ tre riĉaj je psikanaliza enhavo. Vi, kiu nun legas la tekston: ĉu vi akceptas la defion?

Daŭrigu vian esploron, ne ke ĉi tiu artikolo konkludos la versojn ĉi tie diskutitajn, la unuan parton de la studo, ne, la teksto funkciis ĉi tie palpas por pli da scio.

Kion alian povas prezenti al ni la puto de Jozefo? Kio estas en via profundo? Eksciu kaj rakontu al ni.

Referencoj

BIBLIO. portugala. Almeida Revuo kaj Ĝisdatigita Studa Biblio. San-Paŭlo: Sociedade Bíblica do Brasil, 2006.

Tiu ĉi artikolo estis verkita de Artur Charczuk( [retpoŝto protektita] ). Pastro kaj psikanalizisto en Rio Grande do Sul. Pastro kiu psikanalizas kaj psikanalizisto kiu pastoras.

Ankoraŭ sur la teksto de Jozef kaj liaj fratoj

Ĉi-foje la suno, la luno kaj dek unu steloj kliniĝis antaŭ mi. Kiam Jozef rakontis ĉi tiun sonĝon al sia patro kaj fratoj, lia patro admonis lin kaj diris: Kion signifas ĉi tiu sonĝo, kiun vi havis? Ĉu via patrino, viaj fratoj kaj mi genuiĝos antaŭ vi kaj metos nian vizaĝon sur la teron? La fratoj de Jozef ĵaluzis pri li, sed lia patro pensis pri tio. Iun tagon la fratoj de Jozef prenis la ŝafojn kaj kaprojn de sia patro sur la paŝtejon apud la urbo Ŝeĥem. Tiam Jakob diris al Jozef:Venu cxi tien.

Mi sendos vin al SXehxem, kie viaj fratoj pasxtas la sxafojn kaj kaprojn. Mi estas preta iri," Jozefo respondis. Jakob diris: Iru tien kaj rigardu, ĉu viaj fratoj kaj la bestoj fartas en ordo, kaj sciigu al mi. Do de tie, el la valo de Ĥebron, Jakob sendis Jozefon al Ŝeĥem, kaj li iris. Kiam li alvenis tien, li promenadis tra la kampo. Tiam viro vidis lin kaj demandis: Kion vi serĉas? Mi serĉas miajn fratojn – respondis Jozefo. — Ili estas tie ekstere, en iu paŝtejo, vartante la ŝafojn kaj kaprojn.

Ĉu vi scias kien ili iris? La viro respondis: Ili jamili foriris ĉi tie. Mi aŭdis, kiam ili diris, ke ili iros al Dotan. Kaj Jozef iris serĉi siajn fratojn kaj trovis ilin en Dotan. Ili vidis Jozefon de malproksime kaj, antaŭ ol li alproksimiĝis, ili ekpensis por mortigi lin. Ili diris: Jen venas la sonĝanto! Venu, ni nun mortigu lin. Tiam ni ĵetos la korpon en sekan puton kaj diros, ke sovaĝa besto formanĝis ĝin. Do ni vidos, al kio kondukos liaj revoj.

Rubeno, Jozef kaj liaj fratoj

Kiam Ruben tion aŭdis, li volis savi lin de siaj fratoj kaj diris: Ni iru; ne mortigu lin. Ne verŝu sangon. Vi povas ĵeti lin malsupren ĉi tiun puton, ĉi tie en la dezerto, sed ne vundu lin. Ruben diris tion, ĉar li intencis savi lin de siaj fratoj kaj resendi lin al sia patro. Kiam Jozef atingis la lokon, kie estis liaj fratoj, ili deŝiris la longan tunikon kun longaj manikoj, kiun li portis.

Tiam ili prenis lin kaj ĵetis lin en la puton, kiu estis malplena kaj seka. Kaj ili sidiĝis por manĝi. Subite ili ekvidis karavanon da Isxmaelidoj preterpasantan, venantan el Gilead kaj iris Egiptujon. Iliaj kameloj estis ŝarĝitaj de parfumo kaj aromaĵoj. Tiam Jehuda diris al siaj fratoj: Kion ni gajnos, se ni mortigos nian fraton kaj poste kaŝos lian morton? Anstataŭ mortigi lin, ni vendu lin al ĉi tiuj Ismaelidoj. Ja li estas nia frato, li estas nia sango. La fratoj konsentis.

Kiam kelkaj Midjanidaj komercistoj preterpasis, la fratoj de Jozef eltiris lin el la puto kaj vendis lin al la Isxmaelidoj por dudek arĝentaj stangoj. Kaj la Isxmaelidoj kondukis Jozefon en Egiptujon. Kiam Ruben revenis al la puto kaj vidis, ke Jozef ne estas tie, li disŝiris siajn vestojn pro malĝojo. Li revenis al la loko, kie estis liaj fratoj, kaj diris: La knabo ne plu estas tie! Kaj nun kion mi faros? Tiam la fratoj buĉis kapron kaj per ĝia sango ili makulis la tunikon de Jozef.

La signo de malĝojo

Poste ili portis la tunikon al la patro kaj diris: Ni trovis gxin tie. Ĉu ĝi estas la tuniko de via filo? Jakobo rekonis ĝin kaj diris: Jes, ĝi estas la tuniko de mia filo! Certe iu sovaĝa besto disŝiris ĝin kaj formanĝis ĝin. Do, kiel signo de ĉagreno, Jakobo disŝiris siajn vestojn kaj vestis sin per funebro. Kaj longe ŝi funebris sian filon. Ĉiuj liaj filoj kaj filinoj provis konsoli lin, sed li ne volis konsoli kaj diris: Mi funebros pri mia filo, ĝis mi iros renkonte al li en la mondo de la mortintoj. Kaj ŝi funebris pri sia filo Jozef. Dume la Midjanidoj vendis Jozefon al Potifar, oficisto kaj estro de la gvardio de la reĝo de Egiptujo” (BIBLIO, Genezo, 37, 1-36).

Kaj Jozef rakontis al sia patro la malĝustaĵojn, kiujn lia fratoj faris. Familioj en bibliaj tempoj ne konsistis el sanktuloj kaj sanktuloj, ni jam povastiel komencu nian studon, leganto. Hejmoj de Izraelidoj neniam estis perfektaj. La Biblio montras la sennombrajn streĉiĝojn, kiuj okazis tie, el mistraktadoj, konfliktoj, resume, aspektoj kiuj aperas en iu ajn kulturo. Ni povas eĉ klarigi kelkajn okazintajn situaciojn: kontraŭstaro inter gepatroj kaj infanoj, rivaleco inter fratoj, narcisismo , egoismo, streĉitecoj, ktp.

Ĝi estas la mortopulso, tio estas, la homo kaj lia detrua naturo. Jozefo loĝis en familio kie la patro, kulture parolante, havis grandan gravecon kaj aŭtoritaton. Ni eĉ povas prezenti la koncepton de Freud pri la praa hordo, alivorte, ĉiopova masklo kaj gardanto de inoj. Jes. Indas memori, ke la naskiĝloko de Jozefo estis poligamia, sed disciplino kaj respekto estis ŝuldataj al la estro de la familio.

Sinjoro de la familio, Jozefo kaj liaj fratoj

Tiel ke la Hebrea termino por patro, "baal", signifas sinjoro. La sinjoro de la familio, ekzemple, povus eksedziĝi de sia edzino kun granda trankvilo, ĉar la virino ne havis la saman rajton, nur observi la biblian instruon: “Kiam viro prenas virinon kaj edziĝas kun ŝi, tiam okazos, ke se li ne trovas favoron en siaj okuloj, ĉar li trovas en ŝi ion maldecan, li skribos al ŝi eksedzigan leteron kaj donos ĝin al ŝi en ŝia mano, kaj forsendos ŝin el ŝia domo” (BIBLIO, Readmono 24. 1). ).

La bildo de la patro ĉiam ekzistis en la Historio de la Homaro, ekde lamalproksimaj tempoj. Bildo metita sur diojn de homoj, por mildigi ilian senpovecon antaŭ malamika mondo. La patriarkaj grekaj dioj estis dotitaj per patraj atributoj, sed ni reiru al Jozefo kaj liaj proprecoj: certe Jakobo grave kontribuis al Jozefo. personeco . La junulo estis edukita en kulturo, kie la termino patro estis sinonimo de dio.

Mi volas informojn por enskribiĝi en la Psikanaliza Kurso .

Ho patro, dio, estis la mastrumanto de la familio, li ankaŭ zorgis pri la edukado de la infanoj. Li ofte mem instruis siajn idojn. Nu, ni povas imagi la judan hejmon, se tiel diri, kiel la monton Olimpo, loĝata de dio, tio estas de la patro. Certe la respekto, kiun Jozef havis al sia patro, estis kiel ĉiutaga sindonemo, serĉo de la ego-idealo, kie la revelacioj de la malsukcesoj de la fratoj estis iliaj kontinuaj preĝoj kaj oferoj sur Olimpo.

Perfektisma superegoo

Kun perfektisma superegoo en renkonto de la narcisismaj postuloj de Jakobo. Ambivalenco enloĝis la koron de juna Jozefo, mallonge, kio okazis inter la fratoj estis ludoj miksitaj kun amo kaj malamo; envio, ĵaluzo, ktp. Oni rimarkas movo de libidinal aŭ agresemaj impulsoj, kiuj estus direktitaj al Jakobo. La patro de Jozefo, dio, estis lia fundamenta normo, alivorte, Jakobo estis la limigilo.de la diado inter Jozef kaj lia patrino, kaj la limigo naskis la dion de Jozefo.

Jakobo estis jam maljuna kiam Jozef naskiĝis kaj tial li amis lin pli ol ĉiujn siajn aliajn infanojn Jozef estis ekzempla filo por Jakobo. , bonega en la arto de paŝtado de kaproj kaj ŝafoj. Li amis sian filon, ĉion, kion li instruis al Jozef. La juda popolo vidis la infanon kiel specon de statuso, jes, tiuj, kiuj ne havis ĝin, estis rigardataj kun certa suspekto: kia estas la kialo de Dio por ne esti beninta la tiel kaj tiel per infanoj?

La vira infano estis la prefero de paroj. Tiel, la ina infano estis konsiderita malsupera. Estis eĉ dankpreĝo al Dio pro la nenaskiĝo de filinoj en la familio. La patrino de Jozef, leganto, mortis dum la naskiĝo de Benjamen, la frato de la junulo. Ni havas Jozefon spertantan unuan perdon en sia ekzisto, tio estas, Jakobo alprenas iom delikatan rolon: patra kaj patrina rolo.

La familia kerno de Jozefo kaj liaj fratoj

Do, Jakobo havis malfacilaĵoj por retiri la infanon el la falika fazo. Ĝi estas grava fazo de la homo, ĝi estas la tempo por la konstitucio de la sento de aparteno al la familio. La infano estas parto de la familia kerno, li havas lokon en la familio kaj li havas la amon de siaj gepatroj. Li amis lin pli ol ĉiujn siajn aliajn infanojn, tiom ke la patro donis al li.Jakob longan tunikon el diversaj koloroj.

Tia ​​vesto reprezentis ĉion noblan, veston, kiun portas nur grandaj estroj. Jakobo nutris la narcisismon de Jozefo: “Aŭskultu, mi rakontos al vi la sonĝon, kiun mi havis. Mi sonĝis, ke ni estas sur la kampo ligante faskojn da tritiko. Subite mia garbo stariĝis, kaj viaj garboj kolektiĝis ĉirkaŭ la miaj kaj kliniĝis antaŭ ĝi. […]” (BIBLIO, Genezo, 37. 6-7).

Jozefo sonĝas, ke li estas rekonita de la familio per respekto. En la juda kunteksto, nur sklavoj estis klinitaj antaŭ sia sinjoro. Estis ankaŭ la rekono de iu tre grava. Kaj la fratoj de Jozef koleriĝas, tio estas sento de ĉagreno loĝas en ĉiu el ili. Fakte, kolero estis la sento elektita de la fratoj, por ke ili ne devis alfronti aliajn timojn: timon, malsekurecon, mankon de korinklino ktp.

Jozefo aspiris esti la reĝo

Jozefo deziris esti la reĝo, havi potencon, esti reĝo kun falusforma sceptro. Tiam Jakob diris al Jozef: Venu ĉi tien. Mi sendos vin al SXehxem, kie viaj fratoj pasxtas la sxafojn kaj kaprojn. Mi estas preta iri," Jozefo respondis. Jakob diris: Iru tien kaj rigardu, ĉu viaj fratoj kaj la bestoj fartas bone, kaj alportu al mi novaĵojn. Dio sendis la reĝon por vidi kiel la sklavoj traktas la bestojn, ni povas relegi la verson tiel.

Oreĝo kun sceptro, faluso, en la mano, svingita kaj apogita de la altecoj de narcisismo. "Ili vidis Jozefon de malproksime kaj, antaŭ ol li alproksimiĝis, ili komencis plani mortigi lin" (BIBLIO, Genezo, 37. 18). La fratoj kiel grupo kun nuligitaj personecoj kaj konsistiganta novan ordon kaj socian funkciadon. Volante strukturi novan moralon kaj logikon, kiu ne akceptas fiaskojn, ĉiuj kondiĉitaj por la sama celo: ĉesigi la persono de José .

Kio okazis estis frata rivaleco, la fratoj havis detruajn sentojn, morto estis la vojo por la filo kiu havis ĉiujn privilegiojn donitajn de la patro. Timo de malestimo estis la brulaĵo por tia rivaleco. Kiam Jozef atingis la lokon, kie estis liaj fratoj, ili deŝiris la longan, longmanikan tunikon, kiun li portis.

Malplena kaj seka. nu

Tiam ili prenis lin kaj ĵetis lin en la puton, kiu estis malplena kaj seka. Jen, la malamo al la fratoj formiĝis: malplena, seka kaj profunda puto.

Vi scias, leganto, estas simbola dimensio en la figuro de la puto, tio estas, ĝi alportas la simbolo de angoro, funkcio de tranĉado, larmo en la regado de Jozefo. La faluso estis metita sur la teron kaj ĵetita en la profundon de puto.

Mi volas; informojn por enskribiĝi en la Kurso de Psikanalizo .

La princo havis sian narcisismon subfosita kaj kastrita, la ĉiopova