انواع عشق وجود دارد! کلمه عشق یکی از پرکاربردترین واژه ها در بین انسان ها و شاید یکی از مهم ترین آنهاست. مردم چیزهای زیادی در مورد عشق نام می برند: عمل جنسی، احساس عاشقی، مراقبت از کودکان، مراقبت از حیوانات خانگی، ارتباط با خدا.

اما آیا بین این احساسات تفاوتی وجود دارد؟ آیا تفاوتی در شدت وجود دارد: بیشتر دوست داشتن یا کمتر دوست داشتن یا فقط دوست داشتن؟ آیا بین دوست داشتن و دوست داشتن تفاوتی وجود دارد؟ متضاد عشق چیست؟

انواع عشق و کار لوئیس

در C.S. لوئیس "چهار عشق" یا ترجمه "چهار عشق"، نویسنده ماهیت عشق را از منظر مسیحی بررسی می کند. در این اثر، لوئیس بر اساس چهار واژه یونانی برای عشق: استورج، فیلیا، اروس و آگاپ، از ابتدایی ترین ماهیت عشق تا پیچیده ترین آنها را توضیح می دهد.

با تحلیل این موضوع که به آن عشق استورج (عشق برادرانه و خانوادگی) می گویند، مشاهده می شود که این نوع رابطه یک فرض احساسی پیش ساخته دارد، والدین در مقطعی آن فرزند (ثمره عشق/جنس خود) را باردار می کنند، بنابراین این کودک قبلاً مورد نظر، مورد انتظار بوده است. و از دوران بارداری رحمی ایده آل شده است.

این نوع عشق به طور طبیعی به وجود می آید و صرف نظر از اینکه والدین یا فرزندان چه می کنند (نگرش های تحقیرآمیز یا خشونت)، بعید است که این عشق شکسته شود، تمایل شدیدی وجود دارد. بخشش و غلبهتعارضات.

انواع عشق و درجات خویشاوندی

دیدن مادرانی در صف های زندان که وسایلی برای فرزندان خود حمل می کنند، غیرمعمول نیست، از این رو بیان می شود که "مادرها پس از مرگ به جهنم می روند. فرزند». سایر درجات خویشاوندی مانند دایی، پدربزرگ و مادربزرگ و پسرعمو، حامل این ویژگی عشق طبیعی هستند، پسرعموها تمایل دارند بهترین دوستان باشند (عشق فیلیا)، زیرا پیوند خونی دارند و بیشتر زمانی که آنها در دوران کودکی اوقات خوبی را با هم داشتند.

استورج تمایل دارد به فیلیا تبدیل شود، اما اگر تبدیل به اروس شود، با یک رابطه زنای با محارم روبرو خواهیم شد. عشق فیلیا (عشق به دوستان)، محبتی است که در سفر زندگی به وجود می آید، دوستان همسایه که در کودکی با هم بازی می کردند، دوستان مدرسه یا دانشگاه. این نوع دوستی معمولاً بین افرادی ایجاد می شود که علایق مشترکی در زندگی دارند: باشگاه دوچرخه سواری، باشگاه شراب، گروه های کلیسا و به عنوان مثال در محل کار.

بسیاری از مشاغل مانند پزشکان، پرستاران و معلمان، کسانی که در طول کار ساعات طولانی را با هم می گذرانند، در نهایت همکاران کاری و حرفه ای زیادی پیدا می کنند و با برخی پیوندهای عمیق تری ایجاد می کنند، بنابراین دوستان مادام العمر واقعی ایجاد می کنند. این عشق گاهی اوقات می تواند به عشق اروس تبدیل شود، روابط عاشقانه می تواند از دوستی های خوب ناشی شود.

عشق رمانتیک

اروس، مرتبط است.با تمایلات جنسی و پیامدهای آن این عشق به جاذبه جسمانی، میل جنسی و تپنده قلب است. پیش از این نیز از یک ایده آل سازی (اشتیاق) ناشی می شود، در طول سال ها، هنگامی که نقص ها ظاهر می شوند، دو گزینه وجود دارد، اولی فروپاشی رابطه، برای حمایت نکردن دیگر از دیگری، گزینه دیگر تحلیل بالغانه است که نقص های دیگری قابل تحمل است، بنابراین این رابطه باقی می ماند.

شاید این یک تعریف جالب بین دوست داشتن و دوست داشتن باشد. در یک «مقیاس» عشق، ابتدا شخص جذب می‌شود، شروع به دوست‌داشتن می‌کند، احساس محبت می‌کند و اگر این رابطه ادامه پیدا کند، تبدیل به عشق می‌شود. در نهایت، عشق آگاپ (عشق بی‌قید و شرط/الهی) توسط لوئیس در نظر گرفته می‌شود. مهم ترین عشق ها و یک فضیلت مسیحی است.

البته، لوئیس که یک معذرت خواهی مسیحی بوده است، توضیح می دهد که همه عشق ها از این "عشق بزرگتر" سرچشمه می گیرند، که بدون قید و شرط بودن، یک عشق قربانی است. بی‌علاقه، حتی می‌تواند جانش را به جای کسی که دوستش دارد بدهد، همانطور که رهبر مسیحیان عیسی مسیح انجام داد.

انواع عشق: عشق جنسی

فرناندو پسوا، شاعر و روشنفکر پرتغالی ، می نویسد که: «ما هرگز کسی را دوست نداریم. ما فقط ایده ای را که از کسی داریم دوست داریم. این یک مفهوم ماست - به طور خلاصه، خودمان هستیم - که دوستش داریم. این در مقیاس عشق صادق است. در عشق جنسی ما به دنبال لذتی هستیم که از طریق بدن به ما داده شده است.عجیب است.

در عشقی غیر از رابطه جنسی، ما به دنبال لذتی هستیم که از طریق تصوری از خودمان به ما داده شده است. پسوا به این معنی است که بسیاری از اوقات احساسات و روابطی که ما به عنوان عشق توصیف می‌کنیم، فقط ایده‌آل‌سازی‌های خودشیفته‌ای هستند که توسط خودمان ایجاد و ایده‌آل شده‌اند.

به دنبال این استدلال، لاکان همچنین اشاره می کند که دوست داشتن در واقع جستجوی خود است، دوست داشتن واقعی یک نفر جستجوی یک حقیقت درونی است. دوست داشتن شخص دیگری به پاسخگویی در مورد خود کمک می کند.

فروید و انواع عشق

فروید همچنین در آثار وسیع خود مشاهده کرده است که عشق به عنوان الگویی برای جستجوی خوشبختی عمل می کند، و ماهیت توهمی آن را می شناسد که نقش تسلی بخشی و کمک به تحمل ناخوشایند میل انسان را ایفا می کند. فروید همچنین عشق را در کنار میل جنسی قرار داد، نه به عنوان بخشی از آن، بلکه موازی به معنای این است که انگیزه ای به اندازه میل جنسی قوی است و حرکتی از خود به سمت شی را فراتر از رابطه لذت محض می کند. . اما در غیاب عشق، چه چیزی جای آن را می گیرد؟

آنتاگونیست اصلی عشق در نهایت نفرت است، زوج هایی که یکدیگر را دوست داشته اند ممکن است شرایط خاصی از سوء تفاهم و خیانت را پشت سر بگذارند که می تواند اوج خود را در تهاجم و جنایات از روی اشتیاق به پایان می رساند. بنابراین می توان در نظر گرفت که وقتی الفرابطه در شرایط نامطلوبی به پایان می رسد که افراد در نهایت یکدیگر را کمتر دوست ندارند (مانند یک عشق کوچکتر)، اما در واقع این عشق به سرعت به یک احساس نفرت (یک انگیزه منفی) تبدیل می شود.

من اطلاعاتی را برای ثبت نام در دوره روانکاوی می خواهم .

به همان اندازه که کودکان به طور طبیعی والدین خود را دوست دارند، اگر در شرایط ترک، آزار یا بی اختیاری خانوادگی قرار گیرند. ، آنها می توانند از والدین شما متنفر شوند. والدین در موقعیت‌های شدید نیز می‌توانند پس از ناامیدی‌های متوالی از کودکان درگیر با مواد مخدر و جنایات، فرزندان خود را «تسلیم کنند».

دوست داشتن و دوست داشتن

برعکس، در ساختن عشق، آنگاه می توانید تفاوت بین دوست داشتن و دوست داشتن را تشخیص دهید. همانطور که قبلاً گفته شد، اشتیاق راهی برای نشان دادن احساسات به دیگری است، با این حال، چیزی بالغ نیست، هنوز هم احساسی است که با ناملایمات یک رابطه پایدار ثابت نشده است، هیچ کس شروع به دوستیابی تا مرز مرگ نمی کند. پس از ازدواج، ممکن است این اتفاق بیفتد، پس از ازدواج، به اشتراک گذاشتن فرزندان و خانواده.

به همین ترتیب، همیشه در میان دوستان کسی وجود خواهد داشت که بیشتر دوستش دارید، همکارانی که از آنها متنفر هستید و دیگرانی که بی تفاوتی را تغذیه می کنند. در خانواده، برخی از پسرعموها با دیگران، عموها و مادربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها نیز ارتباط بیشتری پیدا می‌کنند تا از دیگران متنفر نباشید، اما با یک نفر بیشتر از دیگری ارتباط برقرار کنید.دیگری.

به طور خلاصه، همانطور که زیگمونت باومن گفت: "ما در زمان مایع زندگی می کنیم. هیچ چیز قرار نیست دوام بیاورد.»

ملاحظات پایانی

مردم خیلی چیزها را عشق می نامند، احساسات متفاوت، شاید این شک و تردید زیادی ایجاد کند. همدردی، همدلی، شفقت، همذات پنداری، جاذبه، لذت جنسی، محبت، محبت، همراهی، همدلی، همه اینها اغلب به عنوان عشق شناخته می شود، شاید به این دلیل که اینها رفتارهای مورد انتظار کسانی است که ادعای عشق می کنند.

اما از آنجایی که این احساسات منزوی را نمی توان همیشه عشق در نظر گرفت، پس از کلمه ای با ارزش معنایی پایین تر استفاده می شود: "مثل" برای گفتن اینکه فرد کمتر دوست دارد.

هیچ اندازه گیری وجود ندارد، روش سنجش عشق، فراتر از تصورات انسانی است، شاید همین ویژگی متعالی و متافیزیکی عشق است که آن را زیبا می کند و الهام بخش شاعران و عاشقان است.

این مقاله توسط نویسنده ایگور آلوز نوشته شده است ( [email protected ]). ایگور یک روانکاو توسط IBPC است، او در حال تحصیل در رشته ادبیات و فلسفه است.