Er zijn soorten liefde! Het woord liefde is een van de meest gebruikte woorden onder de mensen, en misschien wel een van de belangrijkste. Mensen noemen veel dingen liefde: de seksuele daad, de gevoelens van verliefden, de zorg voor kinderen, de zorg voor huisdieren, de relatie met God.

Maar is er een verschil tussen deze gevoelens? Is er een verschil in intensiteit: meer liefhebben, of minder liefhebben, of gewoon leuk vinden? Is er een verschil tussen leuk vinden en liefhebben? Wat zou het tegenovergestelde zijn van liefde?

Soorten liefde en het werk van Lewis

In C.S. Lewis' boek "The Four Loves" of vertaald "De vier liefdes", onderzoekt de schrijver de aard van de liefde vanuit een christelijk perspectief. In het werk legt Lewis uit van de meest elementaire naturen van de liefde tot de meest gecompliceerde, gebaseerd op de vier Griekse woorden voor liefde: storge, philia, eros en agape.

Bij de analyse van de zogenaamde storge liefde (broeder- en familieliefde) wordt geconstateerd dat dit type relatie een premisse heeft van vooraf gemaakte gevoelens, de ouders hebben op enig moment dat kind (vrucht van hun liefde/seks) verwekt, daarom is dat kind vooraf gewenst, verwacht en geïdealiseerd sinds de baarmoederlijke zwangerschap.

Dit soort liefde ontstaat van nature, en ongeacht wat de ouders of de kinderen doen (minachtende of gewelddadige houding), kan deze liefde moeilijk worden verbroken.

Soorten liefde en graden van verwantschap

Het is niet ongewoon om moeders in de gevangenisrijen te vinden, die dingen voor hun kinderen meenemen, vandaar de uitdrukking "moeders gaan naar de hel voor hun kinderen". Andere graden van verwantschap, zoals ooms, grootouders en neven, dragen dit kenmerk van natuurlijke liefde; neven en nichten zijn meestal beste vrienden (filiale liefde), omdat zij een bloedband hebben en omdat zij meestal goede momenten samen hebben doorgebracht in hun kindertijd.

Storge heeft de neiging philia te worden, maar als het Eros wordt hebben we te maken met een incestueuze relatie. Philia liefde (liefde voor vrienden), is die genegenheid die ontstaat op de reis van het leven, vrienden uit de buurt die samen speelden in de kindertijd, vrienden op school, of op de universiteit. Dit type vriendschap ontstaat meestal tussen mensen die gemeenschappelijke levensinteresses hebben: motorclub, wijnclub, kerkgroepen en op het werk bijvoorbeeld.

Veel beroepen zoals artsen, verpleegkundigen en leraren, die tijdens hun werk lange uren met elkaar doorbrengen, maken uiteindelijk veel werk- en beroepscollega's, en ontwikkelen met sommigen een diepere band, waardoor in de loop van hun leven echte vriendschappen ontstaan. Deze liefde kan soms overgaan in Eros-liefde, liefdesrelaties kunnen ontstaan uit goede vriendschappen.

Romantische liefde

Eros heeft te maken met seksualiteit en de ontplooiing daarvan. Het is die liefde van fysieke aantrekkingskracht, seksueel verlangen en een razend hart. A priori komt het ook voort uit een idealisering (passie), met het verstrijken der jaren, wanneer gebreken verschijnen, zijn er dan twee opties, de eerste is het verbreken van de relatie, omdat men de ander niet meer steunt, een andere optie is een volwassen analyse dat de gebreken van de ander draaglijk zijn, dan overleeft deze relatie.

Misschien is dit een interessante definitie tussen houden van en liefhebben. Op een "schaal" van liefde voel je je eerst aangetrokken, begin je te houden van, genegenheid te voelen, en als deze relatie standhoudt wordt het liefde. Tenslotte wordt agape liefde (onvoorwaardelijke/ goddelijke liefde) door Lewis beschouwd als de belangrijkste liefde en als een christelijke deugd.

Natuurlijk omdat hij een christelijk apologeet was, beschrijft Lewis dat alle liefdes voortkomen uit deze "grotere liefde", die, omdat ze onvoorwaardelijk is, een opofferende, onzelfzuchtige liefde is, die zelfs in staat is zijn leven te geven in de plaats van degene die hij liefheeft, zoals de christelijke leider Jezus Christus deed.

Soorten liefde: Seksuele liefde

Fernando Pessoa, Portugees dichter en intellectueel, schreef: "We houden nooit van iemand. We houden alleen van het idee dat we van iemand maken. Het is een concept van onszelf - kortom, het is onszelf - dat we liefhebben. Dit geldt voor het hele scala van de liefde. In de seksuele liefde zoeken we een genot van onszelf, gegeven door een vreemd lichaam.

In de liefde, anders dan in de seksuele liefde, zoeken wij een eigen genot, gegeven door een eigen idee". Hiermee bedoelt Pessoa dat de gevoelens en relaties die wij als liefde beschrijven vaak slechts narcistische idealisaties zijn, door onszelf gecreëerd en geïdealiseerd.

Volgens deze redenering wijst Lacan er ook op dat liefhebben eigenlijk een zoektocht naar zichzelf is, echt van iemand houden zou een zoektocht naar een innerlijke waarheid zijn. Van een ander houden zou helpen om antwoorden over jezelf te geven.

Freud en soorten liefde

Freud merkte in zijn omvangrijke werk ook op dat de liefde functioneert als een model voor het streven naar geluk, en erkent de illusoire aard ervan, die de rol vervult van troost en hulp bij het verdragen van de malaise die eigen is aan het menselijk verlangen. Freud plaatste liefde ook naast de seksuele drift, niet als deel ervan, maar parallel eraan, in die zin dat het een drift is die even sterk is als de seksuele en die een beweging van het zelf naar het object maakt, voorbij de relatie van puur genot. Maar in de afwezigheid van liefde, wat zou haar plaats innemen?

De belangrijkste antagonist van de liefde blijkt de haat te zijn. Koppels die van elkaar hielden kunnen bepaalde situaties van onenigheid en verraad meemaken, die kunnen uitmonden in agressie en hartstochtelijke misdaden. Daarom kan men ervan uitgaan dat wanneer een relatie onder ongunstige omstandigheden eindigt, mensen elkaar niet minder aardig gaan vinden (zoals bij een kleine liefde), maar dat deze liefde in feite snel omslaat in een gevoel van haat (een negatieve drang).

Ik wil informatie om me in te schrijven voor de cursus Psychoanalyse .

Hoeveel ze van nature ook van hun ouders houden, als ze situaties meemaken van verlating, misbruik of incontinentie in het gezin kunnen ze hun ouders gaan haten. Ouders in extreme situaties kunnen hun kinderen ook "opgeven" na opeenvolgende teleurstellingen met kinderen die bijvoorbeeld betrokken zijn bij drugs en criminaliteit.

Liken en liefhebben

Integendeel, in de constructie van de liefde kan men een verschil aanwijzen tussen houden van en liefhebben. Zoals gezegd is passie een manier om gevoelens te tonen aan de ander, maar het is niet iets volwassens, het is nog een gevoel dat niet getest is door de tegenslagen van een langdurige relatie,door kinderen en familie te delen kan dit misschien gebeuren.

Evenzo zullen er onder vrienden altijd mensen zijn van wie men meer houdt, collega's die men meer haat en anderen die men onverschillig laat. In de familie zullen sommige neven en nichten meer affiniteit met anderen ontwikkelen, ooms en grootouders ook, zodat men de anderen niet haat, maar met de een meer affiniteit heeft dan met de ander.

Kortom, zoals Zygmunt Bauman zei: "We leven in vloeibare tijden. Niets is bedoeld om blijvend te zijn".

Laatste overwegingen

Sympathie, empathie, medeleven, identificatie, aantrekkingskracht, seksueel genot, genegenheid, tederheid, kameraadschap, collegialiteit, dit alles wordt vaak liefde genoemd, misschien omdat dit gedragingen zijn die verwacht worden van degenen die beweren lief te hebben.

Maar omdat deze geïsoleerde gevoelens niet altijd als liefde kunnen worden beschouwd, wordt een woord met een lagere semantische waarde gebruikt: "als" om te zeggen dat men minder lief heeft.

Er is geen maatstaf, geen manier om liefde te meten, het gaat verder dan menselijke begrippen, misschien is dit transcendente en metafysische kenmerk van liefde wat het mooi maakt, en een inspiratie voor dichters en geliefden.

Dit artikel is geschreven door de auteur Igor Alves ([email protected]). Igor is Psychoanalyticus bij IBPC, heeft een graad in Literatuur en Filosofie.