کار جوک ها و رابطه آنها با ناخودآگاه توسط زیگموند فروید در سال 1905، چهار سال پس از آسیب شناسی روانی زندگی روزمره منتشر شد. اما این کتاب به موفقیت کتاب قبلی نبود. تنها چند سال بعد بود که به عنوان ناشر جای راحتی پیدا کرد.

آیا درباره این کتاب شنیده اید؟ نه؟ اکنون تحلیل این اثر و رابطه آن با جوک، طنز و ناخودآگاه برای فروید را بررسی کنید!

درباره کتاب جوک ها، نوشته فروید

کتاب جوک ها و رابطه آن با ناخودآگاه که در اوایل دهه 1900 نوشته شده است، رابطه بین جوک ها و انگیزه های آنها را به ارمغان می آورد. زیگموند فروید چنین ویژگی هایی را تحلیل می کند و سعی می کند بفهمد دلیل واقعی بیان آنها چیست. علاوه بر این، او اشاره می کند که شوخی بر اساس شش تکنیک اساسی است:

• تراکم - به هم پیوستن دو کلمه یا عبارت برای ایجاد یک اشتباه؛
• جابجایی — معنای یک عبارت در گفتمان جابه جا می شود؛
• دو معنا — عبارت یا کلمه ای که دارای بیشتر از یک معنی؛
• استفاده از مواد مشابه —  استفاده از کلمات برای ایجاد معنای جدید؛
• جنس یا شوخی بر اساس شباهت — که در آن یک عبارت به معنای دیگر اشاره دارد؛
• نمایش ضد انحرافی - زمانی که چیزی تایید می شود و بلافاصله پس از آن رد می شود.

جوک ها و رابطه آنها باناخودآگاه

همانطور که عنوان می گوید، کتاب به تحلیل روانکاوانه طنز می پردازد. فروید با استفاده از روحیه روشمند مشخص خود، تکنیک پشت جوک ها را تحلیل می کند. از این تحلیل، او به این نتیجه می‌رسد که آنها کارکرد و منشأ مشابهی دارند که علائم روانی روان‌رنجور، رویاها و لغزش‌ها دارند.

یعنی شوخی نیز نوعی بیان ناخودآگاه است. شوخی‌ها، به‌ویژه شوخی‌های مغرضانه، راهی برای رهاسازی برخی از افکار بازدارنده هستند. یعنی افکاری که موضوع سرکوب بودند.

فروید در کتاب خود به این نکته توجه کرد که کمیک تا آن زمان موضوع بسیاری از مطالعات نبود. نه در روانشناسی و نه در فلسفه. حتی امروزه، با گذشت بیش از یک قرن، هنوز این موضوع کمتر از آنچه که می‌توانست مورد بررسی قرار گرفته است.

یکی از جنبه‌هایی که این افزایش علاقه علمی را توضیح می‌دهد این است که بسیاری از لذت‌های موجود در شوخی ناخودآگاه . هم برای کسانی که تمرین می کنند و هم برای گیرنده.

طنز به عنوان دروازه ای به ناخودآگاه

درک این فرآیند ناخودآگاه که یک شوخی را تشکیل می دهد، برای درک خود جوک کاملاً غیر ضروری است. این بدان معناست که برای خنده دار شدن یک شوخی نیازی به درک انگیزه ناخودآگاه یک شوخی ندارید. به این ترتیب، توضیحات مربوط به مکانیسم کمیک بودن از نظر تاریخی علاقه زیادی را برانگیخته است.

در یکدر لحظه اول، نویسنده را می بینیم که برخی از مفاهیم انتقادی را تجزیه و تحلیل می کند تا بفهمد چرا این جوک برای ما خنده دار است. یعنی چیزی که باعث می شود آن را خنده دار بدانیم . بنابراین، او سبک‌های ساختار جوک را تجزیه و تحلیل می‌کند، مانند سبک‌هایی که مبتنی بر ادغام یا اصلاح کلمات است.

با این کار، او فهمید که نیت فرد عناصر مهمی در تعیین سبک یا شکل شوخی است. فرد از آن استفاده خواهد کرد. .

جوک های مغرضانه از کتاب جوک ها و رابطه آنها با ناخودآگاه

فروید همچنین با جوک های مغرضانه و بی گناه سروکار دارد. فروید، در کتابی که قبلاً ذکر شد، تأکید می‌کند که شوخی بی‌گناه تقریباً همیشه فقط مسئول خنده‌های متوسط ​​است که عمدتاً به دلیل محتوای فکری آن ایجاد می‌شود. به عنوان مثال، شوخی‌های «تق زدن»، که معنای گسترده‌تر و عمیق‌تری ندارند.

در حالی که شوخی مغرضانه، جوک‌هایی است که می‌توانند انفجار خنده را برانگیزند . این واقعیت که از نظر تجربی قابل مشاهده است، همان چیزی بود که به نویسنده عدم امکان کنار گذاشتن شوخی پرمعنا را در تحقیق خود نشان می داد.

نویسنده همچنین بیان می کند که از آنجایی که این دو نوع جوک تکنیک یکسانی دارند، شوخی مغرضانه را غیر قابل مقاومت می کند. این امر به این دلیل است که به دلیل هدفش می توانست منابع لذتی داشته باشد که جوک های بی گناه به آنها دسترسی نداشتند.

وقتی به جوک ها اشاره می شود.مغرضانه، فقط به این معنی است که آنها یک سوگیری یا یک هدف خاص دارند. در حالی که لذت جوک‌های بی‌ضرر یا بی‌گناه در تکنیک آن‌ها نهفته است، لذت جوک‌های جانبدارانه به همان اندازه که از محتوای بیان شده توسط آن سرچشمه می‌گیرد. هدف نهایی آن ارضای خواسته های ناخودآگاه است.

درک شوخی‌ها و شوخی‌های مغرضانه برای فروید

برای فروید، شوخی‌های مغرضانه راهی برای فرار از ممانعت ما برای بیان انگیزه‌ها یا محتوای ذهنی ناخودآگاه ما است. به این معنا، از آنها برای بیان هر چیزی که نمی تواند با ابزارهای دیگر آگاه شود استفاده می شود. مثل کارکرد رویا است.

مثلاً مسائل جنسی که معمولاً با افرادی که خیلی نزدیک نیستند به طور آشکار مطرح نمی شوند، می توانند از طریق شوخی مطرح شوند. فقط متوجه شوید که چگونه جوک هایی که از این نوع محتوا استفاده می کنند باعث خنده می شوند.

من اطلاعاتی را برای ثبت نام در دوره روانکاوی می خواهم .

شوخ طبعی به عنوان یک استراتژی برای سرکوب

همانطور که قبلا ذکر شد، هنگام گفتن یک جوک، به خصوص اگر مغرضانه باشد، افکار سرکوب شده بیان می شوند. در این مورد، طنز می تواند به عنوان مکانیزمی برای مقابله با سرکوب تلقی شود.

در جایی که فرد سرکوب شده آزادی بیان خود را دارد.در مورد موضوعاتی که تا آن زمان سرکوب شده بودند. به عنوان مثال، شوخی هایی در مورد محتوای «اجتماعی ممنوع»، به اصطلاح « طنز تاریک ».

مثالی

فروید مثال بسیار جالبی را در کتاب خود آورده است. که به اعتقاد من می تواند به همه در درک این مفهوم کمک کند.

نویسنده داستان پادشاهی را بیان می کند که در خیابان های قلمرو خود قدم می زد. در حین راه رفتن با روستایی روبرو شد که شباهت زیادی به او داشت. این شباهت چنان بود که پادشاه برای گفتگو با رعیت خود ایستاد. سپس پادشاه از او پرسید: "آیا مادرت تا به حال به دادگاه رفته است؟" که روستایی پاسخ داد: "نه، قربان، اما پدرم این کار را کرد".

در این مورد، ما یک شوخی داریم که منبع آن لذت نهفته در یافته ها هم در تکنیک و هم در محتوایی که بیان می کند. بیایید ابتدا به محتوا فکر کنیم. پادشاه که بالاترین مقام قدرت را اشغال می کند، یک روستایی را از طریق کنایه های جنسی مسخره می کند. روستایی که قرار است به پادشاه خود خدمت کند و به او احترام بگذارد، نمی توانست مستقیماً به او یا مادرش توهین کند.

اما از طریق یک شوخی، او تمایل خود را برای پاسخ هایی که در غیر این صورت دریافت می کرد، منع می شود، ابراز می کند. قبل از رسیدن به هشیاری خود.

در مورد تکنیک

در مورد تکنیک، فروید معتقد است که هر چه محتوای شوخی پوشیده تر باشد، بهتر توضیح داده می شود. و بنابراین خنده دار تر. در ادامه مثال خود، می‌توانیم با تجزیه و تحلیلپشت جوک فکر کرد اگر تکنیک را حذف کنیم و فقط به محتوا نگاه کنیم، پاسخ روستایی فرق می‌کند.

می‌گفت نه آقا، پدر شما با مادر من رابطه جنسی نداشت، اما ممکن است پدرم رابطه جنسی داشته باشد. با مال تو". این عبارت علاوه بر اینکه روشی برای توهین به مادر پادشاه (طبق هنجارهای جنسی رایج) است، همچنین نشان می‌دهد که اگر هر یک از این دو ناشی از رابطه خارج از ازدواج باشد و به عنوان فرزند نامشروع شناخته شود، کسی پادشاه است. 3>

نتیجه: شوخی در روانکاوی فروید

بنابراین می توان دید که شوخی از تکنیک و محتوا تشکیل شده است و طنز آن از هر دو نشات می گیرد. با این حال، فروید قادر به تعریف تناسب بین اهمیت این عناصر نبود. بنابراین، نتیجه می گیریم که شوخی برای فروید شکلی از بیان مطالب ناخودآگاه است. می توان گفت که نظریه فروید چهار شکل از بیان محتویات ناخودآگاه را برجسته می کند:

• جوک : همانطور که در این مقاله توضیح داده شد؛
• رویا : آنها راه هایی هستند که به خواسته ها و ترس های ناخودآگاه منجر می شوند؛
• اعمال معیوب : از طریق تبادل "غیرارادی" کلمات یا حرکات.
• علائم : همچنین روشی است که در آن ذهن یک درد سرکوب شده را به یک تظاهرات قابل مشاهده تبدیل می کند.

مقاله در مورد جوک ها را دوست داشتم و می خواهم تا دانش خود را عمیق تر کنید؟ سپس برای ما ثبت نام کنیددوره آموزشی روانکاوی 100% آنلاین. با آن می توانید خودشناسی خود را تمرین کرده و گسترش دهید.