De ontwikkeling van kinderen is een lang en complex proces dat we nog lang niet volledig begrijpen. Hieronder leer je over de kinderlijke desintegratieve stoornis.

Samenvatting

Natuurlijk weten we ongeveer hoe de groei van organen en verschillende delen van het lichaam bij de meeste mensen verloopt, maar het is veel ingewikkelder om te weten hoe psychologische eigenschappen en mentale processen tijdens de kindertijd worden getransformeerd.

En wanneer men probeert te verklaren hoe de psychologische veranderingen die zich voordoen bij een minderheid van de bevolking tot stand komen, wordt het ingewikkeld, hoewel dit niet betekent dat er geen therapeutische hulp kan worden geboden.

Onder andere daarom is de Childhood Disintegrative Disorder zo moeilijk te begrijpen. In dit artikel zullen we zien waaruit deze zeldzame psychische stoornis bestaat. We moeten er rekening mee houden dat het momenteel is opgenomen in het begrip Autisme Spectrum Stoornissen.

Wat is een kinderlijke desintegratieve stoornis?

Desintegratieve kinderstoornis is een term die tot voor kort werd gebruikt voor een psychologische stoornis die voorkomt bij kinderen rond de leeftijd van 3 jaar (hoewel de aanvangstijd varieert). Het wordt gekenmerkt door een vertraging in de ontwikkeling van cognitieve en communicatieve vaardigheden.

Deze psychische stoornis wordt ook wel eens het syndroom van Heller of een desintegratieve psychose genoemd. Het is dus een gegeneraliseerde ontwikkelingsstoornis waarbij er een onderbreking is in het tempo van de evolutie van cognitieve en gedragsmatige vaardigheden.

Na ten minste 2 jaar van normale ontwikkeling komt het tot stilstand of gaat het zelfs achteruit, en keert het terug naar vroegere stadia.

Zeldzame aandoening

De disintegratieve stoornis bij kinderen is een zeldzame psychische aandoening, met een veel lagere prevalentie dan bijvoorbeeld het syndroom van Asperger. Meer bepaald wordt geschat dat zij voorkomt bij 1,7 mensen op honderdduizend.

Aan de andere kant maakt deze desintegratieve kinderstoornis momenteel deel uit van de Autisme Spectrum Stoornissen, vanwege de overeenkomsten met de andere psychologische ontwikkelingsstoornissen die tot deze categorie behoren.

TDI: een invasieve ontwikkelingsstoornis

Childhood Disintegrative Disorder is een psychiatrische classificatie voorgesteld door de DSM-IV (de DSM in zijn vierde versie) en maakt deel uit van de Generalized Developmental Disorders (GAD). Ze maken op hun beurt deel uit van de categorie Disorders of Onset in Childhood or Adolescence.

Volgens de DSM-IV is het algemene kenmerk van TIDs de aanwezigheid van een ernstige en pervasieve verstoring van verschillende gebieden van de vroege ontwikkeling. Indien ernstig, wordt het beschouwd als ongeschikt voor het ontwikkelingsniveau en de mentale leeftijd van het kind.

Het manifesteert zich op de volgende gebieden: sociale interactie en communicatievaardigheden, alsook de aanwezigheid van stereotype interesses en gedragingen (stereotypieën is de technische benaming). In de categorie IDT's waren er ook Autistische Stoornis, Rett's Stoornis, Asperger's Stoornis en Gegeneraliseerde Ontwikkelingsstoornis.

TDI voor TEA

Vanaf mei 2013, toen de meest recente versie van de statistische handboeken van psychische stoornissen (de DSM-V) werd gepubliceerd, worden ze niet meer zo genoemd, maar Neuroontwikkelingsstoornissen.

Childhood Disintegrative Disorder (samen met andere kinderstoornissen die tot de subclassificatie van TID's behoren), is onderdeel geworden van één spectrum, namelijk Autisme Spectrum Stoornis.

DSM-IV-stoornissen bij kinderen omvatten mentale retardatie, pervasieve ontwikkelingsstoornissen, aandachtstekortstoornissen en stoornissen in storend gedrag. Daarnaast omvatten ze ook stoornissen in de motoriek, ticstoornissen, leerstoornissen, communicatiestoornissen, eetstoornissen en eliminatiestoornissen.

Symptomen

De symptomen van Disintegrative Disorder van de kindertijd komen tot uiting in verschillende domeinen van gedrag, psychomotorische vaardigheden, taalgebruik en sociale interactie.

Ik wil informatie om me in te schrijven voor de cursus Psychoanalyse .

Zoals we hebben gezien, verschijnen de eerste symptomen van deze ziekte ongeveer 3 jaar na een normale ontwikkelingsperiode volgens de leeftijd. In sommige gevallen kunnen ze echter later verschijnen, zelfs op de leeftijd van 9 of 10 jaar.

Het verschijnen van deze affecten gaat meestal zo snel, dat het kind soms merkt dat er iets vreemds met hem gebeurt zonder dat anderen het hem vertellen. Bovendien kunnen deze veranderingen zich voordoen in één "fase" of in verschillende opeenvolgende fasen, die meestal zonder veel vertraging na elkaar optreden.

Wat de specifieke symptomen van Childhood Disintegrative Disorder betreft, wordt ervan uitgegaan dat, wil een geval onder deze naam worden beschreven, aan ten minste twee van deze vereisten moet zijn voldaan:

• Significante aantasting van sociale vaardigheden.
• Aantasting van psychomotorische vaardigheden.
• Sphincter control failure.
• Vermindering van het vermogen om mondelinge en schriftelijke taal te begrijpen.
• Vermindering van het vermogen om taal uit te zenden.
• Verminderd vermogen om te spelen (inclusief symbolisch denkvermogen).

In het algemeen hebben mensen met Childhood Disintegrative Disorder uiteindelijk zeer beperkte taalfuncties, die worden beschouwd als een van de meest invaliderende vormen van Autisme Spectrum Stoornis. Daarom is psychologische en medische zorg zeer belangrijk.

Oorzaken

Net als bij Autisme Spectrum Stoornissen zijn de precieze oorzaken van Childhood Disintegrative Disorder niet bekend, hoewel aangenomen wordt dat het een sterke genetische component heeft en dat de wortel ervan fundamenteel neurologisch is, en geen verband houdt met eerdere leerervaringen of traumatische ervaringen.

Behandeling

Momenteel is er geen remedie om de symptomen van Childhood Disintegrative Disorder te keren. Wat met professionele hulp wordt gedaan, is deze jongeren en hun families vanaf het begin van de ontdekking van de symptomen ondersteunen om hun levensomstandigheden zoveel mogelijk te verbeteren. Hoewel mensen met deze stoornis waarschijnlijk hun hele leven hulp nodig hebben.

Psychotherapie

Wat psychotherapie betreft, wordt veel gebruik gemaakt van gedragstherapie, waarbij het aanleren van nuttige gedragssleutels wordt vergemakkelijkt, zodat kinderen autonomie verwerven zonder dat zij volledig hoeven te begrijpen wat hen wordt verteld.

Als zodanig worden zij aangemoedigd om gedragingen die in bepaalde contexten problemen kunnen veroorzaken, zoals stereotypering, te reguleren en te beperken.

Aan de andere kant kunnen vanuit de psychiatrische behandelingen bepaalde psychoactieve middelen worden voorgeschreven om de symptomen te behandelen. In de meeste gevallen worden antipsychotica gebruikt. Vanwege het risico op bijwerkingen worden deze middelen echter alleen gebruikt wanneer dat nodig is en altijd onder medisch toezicht.

Laatste overwegingen

Zoals we in dit artikel hebben gezien desintegratieve kinderstoornis Leer meer over andere stoornissen en hun symptomen door toegang tot onze online cursus psychoanalyse. Verbeter uw kennis en duik in deze fantastische wereld van informatie die we voor u hebben gescheiden.