ژاک لاکان (1901-1981) روانکاو بزرگی بود که یکی از مفسران اصلی زیگموند فروید به حساب می‌آید. درک کار او پیچیده است. او جریان روانکاوی خود را پایه گذاری کرد: روانکاوی لاکانی.

روانکاوی لاکان: ترکیبی

لاکان فراخوان هایی را در روانکاوی، هم از دیدگاه نظری و هم از نظر عملی ارائه کرد. از دید از نظر لاکان، روانکاوی تنها یک تفسیر ممکن دارد و آن تفسیر زبانی است.

در روانکاوی، ناخودآگاه به عنوان منشأ پدیده های بیمارگونه تلقی می شود. بنابراین، همانطور که سایر روانکاوان نیز از آن دفاع می کنند، کشف قوانینی است که ناخودآگاه توسط آنها اداره می شود. قوانینی که توسط مظاهر ناخودآگاه کشف می شوند و بنابراین، این آسیب شناسی ها قابل درمان هستند.

روانکاوی لاکانی یک سیستم فکری را تشکیل می دهد که تغییرات متعددی را در رابطه با دکترین و درمانگاه پیشنهادی فروید ترویج می کند. لاکان علاوه بر خلق تکنیک تحلیل خود، مفاهیم جدیدی را خلق کرد. تکنیک متمایز او از روش شناسی متفاوت تحلیل آثار فروید پدیدار شد. عمدتاً در مقایسه با روانکاوان دیگری که نظریات آنها از سلف خود متفاوت بود.

ژاک لاکان را تنها مفسران بزرگ فروید می دانند که در صدد بازگشت به معنای واقعی کلمه به او بود.متون و دکترین آنها یعنی لاکان آن را صرفاً به قصد غلبه یا حفظ دکترین خود مطالعه نکرد.

به این ترتیب، نظریه او به نوعی انقلاب معکوس تبدیل شد. گویی این جایگزینی ارتدوکسی برای دکترین مورد حمایت فروید است. یکی از عواملی که باید برجسته شود این است که معلوم نیست لاکان و فروید شخصاً ملاقات کرده اند یا خیر.

پیچیدگی کار لاکان

بسیاری از محققان کار لاکان را پیچیده می دانند. و درک آن دشوار است. با این حال، با توجه به این واقعیت که کار او بر اساس کار فروید بود، این به تسهیل یا راهنمایی در مورد چگونگی مطالعه آن ختم می شود. بنابراین درک آثار فروید اهمیت پیدا می کند تا بتوان آثار لاکان را درک کرد.

یکی از دلایلی که درک آثار لاکان را دشوار می کند، شیوه نگارش خودش است. او به گونه ای می نویسد که به موقعیت مشخصی منتهی نمی شود. بنابراین، سبک معمول نگارش او، کارش را از کار فروید متمایز می کند. او ادعا کرد که کارش بازگشت به کار فروید را پیشنهاد می کند، مانند یک جنبش بازیابی. با این حال، برای مثال، او آشکارا با علم طبیعت گرایانه پیشنهاد شده توسط فروید مخالف بود.

از نظر لاکان، روانکاوی تنها یک تفسیر ممکن داشت و آن تفسیر زبانی بود. داخل ایناو گفت که ناخودآگاه ساختار یک زبان را دارد. این عبارت در آثار او به خوبی شناخته شد.

ژاک لاکان علاوه بر روانکاو، منتقد ادبی، ساختارگرا، فیلسوف، زبان شناس، نشانه شناس و همچنین تحلیلگر بود. تمام این زمینه ها به هم نزدیک شدند و در آثار او منعکس شدند. و همچنین در نحوه تفسیر و نحوه توصیف نظریه های روانکاوانه خود. همه اینها به پیچیدگی درک کار او کمک می کند.

ویژگی های کار روانکاوانه لاکان

برخی عوامل یا ویژگی های مهم باید در نظر گرفته شود تا بتوان کار

فروید ساختاری برای درک ذهن بر اساس سه عنصر ایجاد کرد: id، ego و فوق العاده ایگو لاکان سه گانه خود را با استفاده از عناصر خیالی، نمادین و گاهی واقعی به عنوان عناصر پایه گذاری کرد.

لکان با بیان این که دنیای کودکی زیربنای شکل گیری هویت بزرگسالان است، با نظریه فرویدی موافق است. اما از نظر لاکان، خیال‌پردازی‌ها و پرخاشگری موجود در وجدان کودک با هم مخلوط می‌شوند تا فرد را از طریقزبان.

طبق نظریه لاکان، ما در دنیای واقعیات زندگی نمی کنیم. دنیای ما از نمادها و دال ها تشکیل شده است. دال چیزی است که نشان دهنده چیز دیگری است.

لاکان نه تنها بیان می کند که ناخودآگاه مانند یک زبان است. او همچنین پیشنهاد می کند که قبل از زبان، ناخودآگاهی برای فرد وجود ندارد. تنها زمانی که کودک زبانی را فرا می گیرد، تبدیل به یک سوژه انسانی می شود، یعنی زمانی که بخشی از دنیای اجتماعی می شود.

من اطلاعاتی برای ثبت نام در دوره زبان روانکاوی می خواهم. .

همچنین بخوانید: نگاهی تأملی به عبارت "ما در خانه خود استاد نیستیم"

تفاوتهای بین آثار فروید و لاکان

اندیشه لاکان پدیدارشناسی را وارد نظریه فروید کرد. این بر اساس فیلسوفان آلمانی از جمله هگل، هوسرل و هایدگر است. بنابراین، لاکان روانکاوی را به حوزه فلسفه معرفی می‌کند.

یکی دیگر از ویژگی‌هایی که در آثار لاکان آشکار می‌شود و او را از فروید و پیروان اصلی‌اش متمایز می‌کند، چیزی است که او آن را «مرحله آینه‌ای» نامید. در این نظریه ابتدا نوزاد در فاز بی نظمی قرار دارد. نمی دانید محدودیت های فیزیکی و عاطفی شما کجاست. ناگهان تصویری از خود به عنوان یک موجود کامل، موجودی منسجم و شگفت انگیز کشف می کنید. به این ترتیب او به ایده خود به عنوان یک هویت می رسد. وقتی خودش را می بینددر آینه، شناخت یا تصور کردن خود به عنوان موجودی منسجم.

در رابطه با رویاها، موضوعی که در کار فروید بسیار مورد بحث قرار گرفته است. فروید ادعا کرد که رویاها به نوعی نشان دهنده برآورده شدن یک آرزو هستند. از سوی دیگر، لاکان در نظر داشت که میل به رویا نوعی بازنمایی «دیگری» یک رویاپرداز است و نه راهی برای توجیه رویا بین. بنابراین، برای او، میل میل این «دیگری» خواهد بود. و واقعیت فقط برای کسانی است که نمی توانند رویا را تحمل کنند.

در تحلیل، ژاک لاکان ترجیح داد که گفتار بیمار تداخل نداشته باشد. یعنی اجازه داد این گفتار جاری شود تا فرد مورد تحلیل مسائل خود را کشف کند. از آنجایی که تحلیلگر با مداخله در گفتمان می‌توانست آن را به دال‌های خود و با تفاسیر خود آلوده کند.

بنابراین، می‌بینیم که علیرغم اینکه قصد اولش از سرگیری نظریه‌های فروید بوده است. لاکان در نهایت فراتر از کارهای قبلی خود می رود. و به این ترتیب، کار او در بسیاری از لحظات به تمایز و پیشرفت در رابطه با مطالعات فرویدی ختم می شود.