Por kompreni pli adekvate, kio estas la senkonscio laŭ Freud, necesas meti en la tagordon, en maniero klara kaj samtempe simpligita, la difinon de tio, kion oni nomas en psikanalizo la psika. aparato.

Koncerne nia psiko¹ aŭ anima vivo, du aferoj estas konataj, la cerbo estas tiu parto de la korpo kiu konsistigas nian centran nervan sistemon kaj la centro de ĉiuj niaj agoj kaj reagoj, asociita kun ĝia aldonaĵoj, nervoj kaj tendenoj kaj niaj konsciaj agoj, tio estas, kion ni praktikas kaj kapablas difini kaj rekoni kaj estas en nia tuja atingo.

Ĉio, kio kuŝas inter ili, estas al ni nekonata. La kunekzisto de la malsamaj sistemoj, kiuj konsistigas la psikian aparaton , ne devus esti prenita en la anatomia senco, kiun atribuus al ĝi teorio de cerbaj lokalizoj. Ĝi nur implicas, ke la ekscitoj devas sekvi ordon kaj la lokon de la diversaj sistemoj. (LAPLANCHE, 2001).

La psika aparato

La psika aparato venas al nia scio el la studo de la individua evoluo de ĉiu homo. Por Sigmund Freud, la aparato aŭ psika aparato estus psika organizo dividita en interligitaj psikaj okazoj, estante topografia kaj struktura.

Freud konceptas la psikon kiel aparaton kapablan transformi kaj transdoni certan.energio. La psika aparato estus la esprimo, kiu emfazas iujn trajtojn, kiujn la freŭda teorio atribuas al la psiko: ĝian kapablon transdoni kaj transformi difinitan energion kaj ĝian diferencigon en sistemojn aŭ okazojn (LAPLANCHE, 2001).

Freud supozas. principo de reguligo de la psika aparato, nomata Principo de Neŭrona Inercio, kie neŭronoj emas plene elŝuti la tutan kvanton, kiun ili ricevas, formante malŝarĝajn barojn, kiuj proponas reziston al totala malŝarĝo.

La psika aparato ne havas , do, ontologia realeco; ĝi estas klariga modelo, kiu ne supozas ian denotacian signifon de la realo.

Kiel neŭrologo, kiu li estis, Freud studis neŭronojn, kaj li donis al ili difinon, kiu koincidis kun postaj difinoj, igante lin unu el la pioniroj en la anatomiaj difinoj de la centra nervosistemo.

La teorio de la Senkonscio

La senkonscio kiel freŭda koncepto kaj de unuopa profundo estus tio parto de la subjekto estaĵo ke oni ne povas tuŝi ĝin aŭ eĉ rimarki ĝin. Oni scias, ke la senkonscio ekzistas, sed ĝia loko ne estas difinita, oni scias, ke ĝi situas en iu sidejo de la psika aparato, ĝia preciza loko estas tamen nekonata, eĉ ĉar ĝi estas io supera al la anatomia limo.

La difinoj de la senkonscio estas maniero dekomprenu, kio ĝi estas kaj pri kio oni parolas en psikanalizo. Inter ĝiaj plej klaraj difinoj estas: Psika komplekso de preskaŭ nesondebla, mistera, obskura naturo, el kiu elkreskus pasioj, timo, kreemo kaj vivo kaj morto mem².

La Glacimonta metaforo

Nia menso estas kiel pinto de glacimonto. La subakvigita parto tiam estus la senkonscia. La senkonscio estus pli profunda kaj nesondebla sfero kun eĉ neatingeblaj niveloj³. La Senkonscio por Freud estis la nehavebla loko por la subjekto , estante do neeble esplori ĝin.

En la formado de la koncepto de senkonscia Freud baziĝis sur sia klinika sperto kaj komprenis. la senkonscio kiel ujo por subpremitaj traŭmataj memoroj, rezervujo de impulsoj, kiuj konsistigas fonton de angoro, ĉar ili estas etike kaj socie neakcepteblaj.

Kiel faciligi la komprenon pri tio, kio estus la senkonscio, Freud. uzis la bildon de glacimonto , la videbla kaj pli malgranda, supraĵa pinto estante la konscia parto, alirebla por la subjekto, neesplorebla, kaj la subakvigita parto, ne alirebla, kaj ĉiel, pli granda, la senkonscia. Ili ĉiuj estas enhavoj, kiuj ne troviĝas en la konscio. Ili ne estas palpeblaj aŭ alireblaj por la subjekto.

Procezoj de subpremo

Supremitaj fortoj troviĝas en la senkonscio, kiuj luktas por transiri en konscion, sed estas baritaj.per subprema agento . Oni povas diri, ke neŭrozaj simptomoj, sonĝoj, deglitoj kaj ŝercoj estas manieroj ekkoni la senkonscion, ili estas manieroj manifesti ĝin, tial paroli libere en la analiza procezo kaj aŭskulti la analiziston estas la solaj reguloj. psikanalizaj teknikoj por ekkoni la senkonscion de la subjekto.

Estas al la senkonscio difini grandan parton de nia konduto, eĉ sciante, ke estas aspektoj de ĝia funkciado, pri kiuj ni ne konscias. Kadre de la difino donita de Freud, ni trovas 3 fundamentajn strukturojn en la kompreno de la subjekto kaj lia senkonscio: La Ido, la Mio kaj la Superegoo.

Egoo, Ido kaj Superegoo

• La Ido estas la okazo el kiu venas la mi, kiun gvidas la principo de plezuro, la libido.
• La Egoo estas la parto gvidata de principo de la realo.
• Kaj la Superego estas "respondeca" okazo, kiu cenzuras, malpermesas, diktas la regulon. por la subjekto.

Notu, ke por Lacan la senkonscio estas strukturita kiel lingvo.

Mi volas informojn por enskribiĝi en la Psikanaliza Kurso .

Bibliografiaj referencoj: Garcia-Roza, Luiz Alfredo, 1936. Freud kaj la senkonscio. 24.ed. – Rio-de-Ĵanejro: Jorge Zahar Red., 2009. ¹ Freud, Sigmund. Organizis Tavares, Pedro Heliodor; Moralo,Maria Rita Salzano. Kompendio de Psikanalizo kaj aliaj nefinitaj skribaĵoj. Dulingva Eldono.- Aŭtentika. 1940. ² Trejnado en Psikanalizo. Modulo 2: Teorio kaj Personeca Teorio. P. 3. ³ Trejnado en Psikanalizo. Modulo 2: Teorio kaj Personeca Teorio. P. 4.

Aŭtoro: Denilson Louzada