Het superego is een fundamenteel concept in Freuds structurele theorie. Maar.., wat is superego Hoe wordt het gevormd, hoe werkt het, hoe is het? definitie of concept van superego volgens de psychoanalytische theorie?

In dit artikel zullen we dus zien dat het superego een deel van onze geest (en onze persoonlijkheid) is, verantwoordelijk voor de morele voorschriften Kortom, voor Freud vertegenwoordigt het de vader en alles wat normatief is, dat wil zeggen dat we in het superego afzien van plezier ten behoeve van het collectieve leven in de samenleving.

Superego - psychisch structuurelement

Begrijpen wat is superego Het is een structureel element van het psychisch apparaat, verantwoordelijk voor het opleggen van sancties, normen en standaarden.

Het wordt gevormd door de introjectie van de inhoud (superego) afkomstig van de ouders, en begint gevormd te worden met de oplossing van de oedipale conflicten van de fallische fase, vanaf vijf of zes jaar.

Het superego omvat elementen:

• van sociaal gedeelde moraal Het subject ziet zich geconfronteerd met verboden, verbodsbepalingen, wetten, taboes enz. die door de maatschappij zijn bepaald, waarin hij niet al zijn verlangens en impulsen kwijt kan;
• de idealisering van anderen : het onderwerp vereert bepaalde figuren (zoals een vader, een leraar, een idool, een held, etc.);
• van het ideale zelf : het subject belast zichzelf met het vervullen van bepaalde eigenschappen en taken, dan zal een deel van zijn "ik" het andere dat deze norm van eis niet volgt, aanrekenen.

Men zegt dat het superego de erfgenaam is van het Oedipuscomplex. Dit komt omdat het kind binnen het gezin waarneemt:

• de interdicties (zoals schema's en te vervullen taken enz.), de stoot af (zoals afkeer van incest),
• o angst (aan de vader, castratie, enz.), de schaamte,
• a idealisering van de ander (gewoonlijk wanneer het kind ophoudt de volwassene te wedijveren en hem als parameter van zijn en gedrag neemt).

Het oedipuscomplex

Om te begrijpen wat het superego is, moet men ook de... Oedipus complex, dat bekend staat als de zoon die zijn vader "doodt" om bij zijn moeder te zijn, maar weet dat hij nu zelf vader wordt en ook gedood zal kunnen worden.

Om dit te voorkomen worden sociale normen gecreëerd:

• de moraal (goed en fout);
• onderwijs (om de cultuur aan te leren om de nieuwe "vader" niet te doden);
• de wetten;
• het goddelijke;
• onder andere.

De erfgenaam van het Oedipus complex

Beschouwd als de erfgenaam van het oedipuscomplex, begint het superego zich te vormen vanaf het moment dat het kind afstand doet van de vader/moeder als object van liefde en haat.

Op dit moment maakt het kind zich los van de figuur van zijn ouders en begint het waarde te hechten aan de interactie Bovendien richten zij in deze fase hun aandacht ook op relaties met hun begeleiders, bij schoolactiviteiten, sport en zoveel andere vaardigheden (FADIMAN & FRAGER, 1986, blz. 15).

Grondwet van het Superego

Zo zal de constitutie van het superego rekenen op apparaten die zijn verworven met de passage door het Oedipuscomplex, maar ook op subsidies die zijn opgenomen uit beelden, spraak en houdingen van ouders en mensen die belangrijk zijn voor de infantiele wereld.

Er wordt gezegd dat het Oedipus complex goed was opgelost toen de zoon:

• ophoudt naar de moeder te verlangen (het incesttaboe ontstaat) en
• ophoudt de vader te wedijveren (hem als ideaal of zelfs als "held" aan te nemen).

Zo internaliseert de zoon vanaf Oedipus duidelijker morele waarden.

In de resolutie van de Oedipaal conflict Dit onderscheid tussen het Oedipuscomplex bij jongens en bij meisjes is door Freud besproken en wordt in een ander artikel van ons uitvoeriger besproken.

Hoewel volgens de patriarchale of matriarchale cultuur de vader of moeder de rol op zich neemt bij de vorming van het superego van beide seksen.

Het superego komt ook naar voren als een begrip van bescherming en liefde...

Het superego komt zo naar voren, als een begrip van goed en kwaad, niet alleen als een bron van straf en dreiging, maar ook van bescherming en liefde.

Ik wil informatie om me in te schrijven voor de cursus Psychoanalyse .

Hij oefent moreel gezag op handelingen en denken, vanaf dan houdingen als:

• schaamte;
• afstoting;
• en moraal.

Deze kenmerken zijn immers bedoeld om de verdere storm van de puberteit te doorstaan en de basis te leggen voor de seksuele verlangens die zullen ontwaken (FADIMAN & FRAGER, 1986, p.15).

Principe van het superego

"Men kan dan stellen dat het leidende principe van het superego het morele is, waardoor het verantwoordelijk is voor het verdringen van onopgeloste seksuele impulsen in de fallische fase (de periode tussen vijf en tien jaar die latentie wordt genoemd). In deze fase worden de pre-genitale impulsen die niet geslaagd zijn [...] vanaf dat moment verdrongen of omgezet in sociaal productieve activiteiten" (REIS; MAGALHÃES,GONÇALVES, 1984, blz. 40, 41).

De latentietijd wordt gekenmerkt door het verlangen om te leren. Het kind vergaart kennis en wordt zelfstandiger. Met andere woorden, hij begint noties van goed en kwaad te krijgen en is beter in staat zijn destructieve en antisociale impulsen te beheersen.

De controle van het Superego

Een reeks gebeurtenissen vindt plaats om de controle van het superego te versterken; zo wordt de oude angst voor castratie vervangen door de angst voor:

• ziektes;
• van het verlies;
• van de dood;
• of eenzaamheid.

Op dat moment is de verinnerlijking van het gevoel van schuld bij het overwegen van verkeerd De interdictie wordt ook intern en wordt uitgevoerd door het superego.

Dat wil zeggen, het is alsof [...] "hij dit verbod in zichzelf heeft gehoord. Nu maakt het niet meer uit wat de handeling is om zich schuldig te voelen: de gedachte, het verlangen om iets slechts te doen zorgt daarvoor" (BOCK, 2002, p.77).

Zorg voor het individu op jonge leeftijd

De meeste kinderen vanaf vijf jaar spreken al, ook al hebben ze een beperkte woordenschat. internaliseert en helpt bij de opbouw van het superego, dat gevormd wordt door de antwoorden die zij van hun ouders en leraren krijgen op door hen gestelde vragen, bijvoorbeeld over leven, tijd, dood, ouder worden.

Daarom is de latentietijd een fase van opbouw van waarden die het gedrag van het individu zullen sturen zoals in de andere fasen.

Daarnaast is het belangrijk om vragen over seksualiteit en de dood zorgvuldig en verantwoord te beantwoorden, aangezien het kind sterk beïnvloed per taal, zodat in de toekomst frustratie over het ontvangen antwoord wordt voorkomen.

De actie van het superego belichamen...

Ter illustratie van de werking van het superego in het leven van een individu geeft D'Andrea (1987) het volgende voorbeeld:

[...] een kind introjecteert de figuur van een vader die gewoonlijk zegt dat geld het belangrijkste is in het leven. Dan wordt in het superego van het kind het concept gecreëerd dat het juist is om geld te hebben. Deze gedeeltelijke informatie verkregen van de vader kan later worden geprojecteerd op een figuur in de externe wereld [...] deze zelfde figuur kan een gebruiker zijn... [hebberig persoon] (D'ANDREA, 1987, p.77)

Ik wil informatie om me in te schrijven voor de cursus Psychoanalyse .

Manifestaties van het Superego

Het superego wordt vergeleken met een filter of sensor, en wordt beïnvloed door religieuze principes, cultuur, de geschiedenis van mensen, enz. Daarom wordt deze status voor "goed leven in relatie" "geweten" of "stem van het geweten" genoemd, en is het de status die in de psychoanalytische nomenclatuur bekend is sinds de publicatie van Freuds Ego en Id in 1923.

O Het superego is De activiteit van het Superego kan zich dus op verschillende manieren manifesteren. Zo kan het de activiteiten van het Ego - in het bijzonder de anti-instinctieve, defensieve activiteiten - besturen volgens zijn morele normen.

Het geven van strafgevoelens

O Superego Het werkt ook zodanig dat het Ego een gevoel van schuld of wroeging krijgt, of een verlangen om boete te doen of boete te doen.

Wij kunnen daaraan toevoegen dat het superego het hele proces van opvoeding en controle van de samenleving vormt, dat op systematische en onsystematische wijze wordt uitgeoefend.

Dit zijn de vijf functies van het superego :

• zelfobservatie;
• het morele geweten;
• oneirische censuur;
• de belangrijkste invloed op de repressie;
• de verheffing van idealen.

Een te rigide superego maakt ziek...

Het wordt gewoonlijk hyperrigide superego wanneer de geest zeer talrijke, strikte, gedetailleerde morele en sociale regels volgt. Daarmee, het ego in principe:

• zou alleen het superego bevredigen (idealisaties, interdicties, schaamte, angst om anderen te frustreren, enz.
• zou niets of bijna niets toegeven aan het id en het eigen verlangen van het subject.

In het hyperrigide superego, alleen... Het verlangen van anderen heeft een plaats in de psyche van het subject... Het subject internaliseert dan regels, interdicties en idealiseringen die andere dimensies van het verlangen uitwissen die potentieel eigen zijn. Zelfs als dit een "vrije keuze" is of een sociale structurering die als onontkoombaar wordt gezien, ervaart het subject een zeer grote psychische spanning die symptomen genereert (zoals angst of angst).

O verzwakt ego Het kan te wijten zijn aan een zeer rigide superego: het ego onderhandelt niet goed tussen individueel verlangen en sociale druk, omdat het alleen aan die laatste toegeeft.

De vraag zou zijn, aan elke analist, om te begrijpen:

• welke zijn eisen voor "genezing", dat wil zeggen, wat zijn de redenen waarom hij behandeld moet worden;
• hoe deze eisen de analysant beïnvloeden, dat wil zeggen, wat het is voor de analysant om een bepaald symptoom te hebben;
• in welke zin de analysant zijn eigen verlangen tot zwijgen brengt om ruimte te maken voor het verlangen van anderen.

Daarmee kan zowel het zeer rigide superego wijken, als het ego sterker worden, omdat het theoretisch in een toestand van betere zelfkennis en minder psychische spanning komt. Dit kan zich voordoen vanaf het begin van de behandeling (of voorbereidende gesprekken) in de psychoanalyse.

Iemand kan een zeer strenge moraal hebben om redenen die verband houden met de opvoeding in de familie, godsdienst, ideologie, enz.

De taak van de psychoanalytische therapie is ego-versterking, wat zou zijn:

• weten hoe om te gaan met psychische kwesties en de externe realiteit;
• Hij weet zijn verlangen te plaatsen op een plaats tussen het id en het superego, dat wil zeggen op een comfortabele plaats waar genot en coëxistentie mogelijk zijn;
• nieuwe betekenis geven aan hun levenstraject en toekomstige projecten; en
• redelijke coëxistentie met andermans ego's toestaan.

Slotbeschouwingen over het superego

Het Superego vertegenwoordigt alle morele beperkingen en alle impulsen naar perfectie. Daarom moeten we, als we werken met aspecten die te maken hebben met autoriteit, zoals de staat, wetenschap, school, politie, religie, therapie enz. begrijpen wat het superego is. En zo, voorkomen dat onze morele dictaten de vrijheid en creativiteit van mensen verstikken. .

Om er meer over te weten te komen en over andere onderwerpen, schrijf je je in voor onze opleiding Klinische Psychoanalyse. Kennis van het bestaan en de handelwijze ervan is immers een grote hulp bij het begrijpen van verschillende symptomen, het sociale gedrag van de mens en het begrijpen van zijn verlangen.