De relatie begrijpen van de mythe van Eros en Psyche: Eros (Liefde, Cupido) en Psyche (Ziel) die loopt door de mythe verteld door Apuleio in De Metamorfosen (2e eeuw na Christus) en die gaat over seksualiteit, verlangen en liefde.

Liefde in de mythe van Eros en Psyche

In dit artikel over Eros en Psyche vraagt de auteur Marco Bonatti zich af:

Kan er een Psychoanalyse bestaan die de eeuwige wetten van de Liefde negeert? Of omgekeerd, is het nodig om in elke manifestatie van de Liefde (Eros) en van de Ziel (Psyche) het eeuwige heden te zoeken?

Mogelijk helpt de mythe van Liefde en Psyche ons om een oud verhaal aan het licht te brengen.

De mythe van Eros en Psyche

Psyche was een zeer mooie jonge vrouw en werd genoeg bewonderd om Venere (Venus) genoemd te worden. Dit kon blijkbaar niet onopgemerkt blijven en wekte spoedig de afgunst op van de ware Godin Venus die het niet kon uitstaan dat een gewone menselijke, sterfelijke meer "aanbeden" kon worden dan een Godin en wraak wilde nemen.

Venus droeg haar zoon Amor (Eros) op om Psyche verliefd te laten worden op de lelijkste en meest miserabele man op aarde, in feite een monster, maar de profetie nam een onverwachte wending. Per ongeluk verwondde Eros, die bijna nooit een pijl afschoot (zoals de gebrekkige handelingen van Freud), zichzelf en werd hopeloos verliefd op Psyche, uitgerekend hij, die begeerte en hartstocht vertegenwoordigde en die nog nooit op iemand verliefd was geweest.

Eros, die dit niet aan zijn moeder Venus (Aphrodite in de Griekse mythologie) kon vertellen, vroeg zijn vader Jupiter (Zeus in de Griekse mythologie) wat hij moest doen. Jupiter (Zeus), bekend als de God van wijsheid, licht en waarheid, probeerde ten eerste alle vrijers uit te schakelen door hen slechts bewondering voor Psyche te laten voelen, maar nooit liefde (niemand wilde met haar trouwen) en adviseerde ten tweedeEros om Psyche mee te nemen naar zijn kasteel, weg van boze ogen (want hij wist dat ware liefde in het geheim van de twee geliefden moest blijven en niet getoond mocht worden).

Nog steeds over de mythe van Eros en Psyche

Toen Psyche ontwaakte in het prachtige kasteel voelde zij zich bemind door iemand vol aandacht, maar die zij niet kende, want Eros had haar gezicht bedekt (bijv. het Vlies van Maia) om haar geheim en haar identiteit niet te onthullen.

Psyche, in haar onschuld en zuiverheid, hoefde haar minnaar niet te zien om in liefde te geloven, want alleen de waarneming van dit edele gevoel bracht haar geluk.

De twijfel maakte zich echter meester van haar hart toen de twee zusters (die de liefde tussen Eros en Psyche benijdden) haar bezochten in het prachtige kasteel en haar ervan overtuigden dat zij verliefd was geworden op een monster en zijn identiteit moest ontdekken en onthullen. Het was toen dat Psyche, overwonnen (verdorven) door de stem van de rede, op een nacht toen Eros sliep, een lamp nam, naar het bed van haar geliefde ging en het vlies van zijn gezicht verwijderde.

De schoonheid van Eros

De verrassing van Eros' immense schoonheid was zo groot dat Psyche een druppel was op het gezicht van haar vriend liet vallen, waardoor hij gewond raakte en wakker werd.

Eros rende geschrokken weg en Psyche was zo geschokt en wanhopig dat ze de tempel van Venus opzocht en om vergeving en genade vroeg voor de Godin die haar in feite haatte.

Venus, die nog meer van streek was door deze liefde, omdat ze haar mooie zoon niet met haar rivale wilde zien, stuurde Psyche om verschillende beproevingen te overwinnen, waaronder de moeilijkste, om af te dalen naar de hel, de wereld van Hades binnen te gaan en Persephone de kruik van eeuwige schoonheid te brengen (met de belofte deze niet te openen).

Na vele avonturen en tegenslagen kreeg Psyche de kostbare kruik met het elixer van de eeuwige schoonheid, maar zij was ongehoorzaam door de "vaas van Pandora" te openen en werd het slachtoffer van een dodelijke betovering.

De ontmoeting tussen Eros en Psyche

Eros vond Psyche half dood, al volledig bewusteloos, kuste haar en de adem van de eeuwige drong het hart van zijn vriendin binnen. Eros wekte Psyche en besloot opnieuw haar vader Jupiter om hulp te vragen om haar naar de Olympus te brengen en haar eindelijk onsterfelijk te maken.

Dit is hoe de erotische pulserende energie van Eros (Cupido's pijl) de Ziel van Psyche binnendrong en het zo maakte dat de twee nooit zouden kunnen leven en de rest van hun leven gescheiden zouden blijven. Nu waren Eros en Psyche voor eeuwig verenigd op de Olympus der Goden.

Ik wil informatie om me in te schrijven voor de cursus Psychoanalyse .

Lees ook: Oorsprong van homoseksualiteit volgens de psychoanalyse

Uit de liefde tussen Eros en Psyche werd Voluptas (bijv. Volupia) geboren, dat staat voor genot en de intense bevrediging van seksuele impulsen en lichamelijke en geestelijke verlangens.

Beschouwingen over de mythe van Eros en Psyche

De ontmoeting tussen twee werelden, de vereniging van de menselijke wereld van Psyche met de goddelijke wereld van Eros geeft aanleiding tot Liefde. Liefde betekent: A, privé Alpha; MOR, dood, dat wil zeggen, voorbij de dood. Met andere woorden, eeuwig.

Het is interessant op te merken dat de spanning tussen het aardse en het spirituele, tussen het reële en het fantastische, tussen het menselijke en het goddelijke, een sprong veroorzaakt die de twee personages in staat stelt zich te ontwikkelen, mentale horizonten te openen, onbewuste gevoelens en verlangens waar te nemen, onverwachte emoties te ervaren.

Voor Soren Kierkegaard (1813-1855) wordt ons bestaan bepaald door spanning en mogelijkheid. De grootheid van de mens is dat hij deze spanning beleeft, de angst (hoogste categorie) waarneemt tussen hemel en aarde, tussen het eindige en het oneindige, en het Zijn kiest als mogelijkheid tussen een voltooid levensproject (aards) en een oneindige spanning (goddelijk).

Psyche is geïnfecteerd door Eros

In tegenstelling tot Kierkegaard bepaalt de sprong tussen Eros en Psyche niet alleen de suprematie van het spirituele individu over het rationele individu, maar de transcendente mogelijkheid om vrijheid te realiseren als spanning (coëxistentie) voor een authentiek bestaan. In zekere zin wordt Eros gesublimeerd door Psyche en wordt Psyche geïnfecteerd door Eros.

Dat wil zeggen dat elk personage in Apuleio's mythe uiteindelijk de functie en het kenmerk van de ander in zich opneemt, waaruit blijkt dat er geen dualisme kan zijn (dit of dat, Out Out Out), maar de samenhang van het vrouwelijke en het mannelijke, van hemel en aarde (dit en dat, Et Et Et).

Eros leeft in Psyche en Psyche kan niet bestaan zonder Eros. Het zijn het vrouwelijke en het mannelijke die onze psychische essentie vormen.

Liefde is de som van Eros en Psyche

Kortom, Liefde is de som van Eros en Psyche, van genot en extase, van transcendentie en spiritualiteit, van instinct en rede.

Maar de som van de Liefde is geen rekenkunde (in de liefde is 2+2 geen 4), maar de som (die in feite een overwinnen is) is een alchemie die een sprong en een absoluut onverwacht resultaat oplevert.

Het erotische libidinale (onbewuste) en de rede van het ego (bewuste) worden omgezet in één enkel verhaal van Liefde. Het heden wordt eeuwig door het goddelijke, dat wij zien en waarnemen, en dat in ons is.

Liefde onder primitieve volkeren

Interessant is dat er bij de oude inboorlingen van Nieuw-Guinea geen verband bestond tussen seksuele activiteit en zwangerschap. Seks was slechts genot en ontlading van libidinale energie, terwijl vruchtbaarheid eerst in het hart van de vrouw werd geboren en daarna in de baarmoeder werd gevormd.

Volgens Mabel Cavalcante was er een soort magie, een betovering die de voortplanting in de magische religieuze fase begeleidde. Sommige primitieve volkeren (de Aruntas van Australië) geloofden in het bestaan van kindergeesten in Tòtem die zich spoedig manifesteerden in de lichamen van vrouwen.

Ik wil informatie om me in te schrijven voor de cursus Psychoanalyse .

Voor de oude volkeren was voortplanting het voorrecht van de vrouw en het overwicht van de Goden was vrouwelijk. De vruchtbaarheid van de vrouw werd geprezen omdat zij als godin de vruchtbaarheid van de aarde inspireerde (Demetra).

Drie soorten liefde

Is het voortreffelijk om alleen auto-erotische liefde (Eros) te leven en meer sublieme vormen van liefde zoals Philia en Agape te vergeten?

We hebben deze vraag beantwoord in het artikel over narcisme: //www.psicanaliseclinica.com/sobre-o-narcisista/

Hier is het interessant eraan te herinneren dat de Grieken de Liefde in drie vormen verdeelden:

Eros (staat voor de arme liefde die ontstond tussen Poros en Penis aan het banket van Aphrodite en die alleen gericht is op eigen genot en libidinale bevrediging; Philia (philos, dat is vriendschap) is de liefde tussen vrienden en die gericht is op een affectieve wederdienst. Agape (Latijn: Caritas) is sublieme en onvoorwaardelijke, onbaatzuchtige en ongemeten liefde.

Als Eros pure biologie is, vleselijke liefde, pulserende energie en dierlijk instinct, dan zijn de andere twee vormen van liefde subliem, maar menselijk. Het zoeken naar genot, de behoefte aan bezit en de bevrediging van seksueel verlangen begint dus met de nadruk "ik wil", maar moet door de zeef van het "ik kan" en het "ik moet" die sensualiteit en seksualiteit verbindt.

Liefde in het psychisme in de mythe van Eros en Psyche

Als narcistische liefde alleen in het eerste stadium van Eros blijft (auto-erotiek en verlangen naar zichzelf), is eeuwige liefde Agape (overstijgt behoefte), dan kunnen we in didactische termen denken dat:

Eros (vertegenwoordigt het biologische dierlijke deel) - ID - IK WIL (onbewust) Filia (menselijk deel) - EGO - IK KAN (bewust) Agape (spiritueel deel) - SUPEREGO - IK WIL / IK KAN NIET

Voor Aristoteles (en ook voor het christendom, de erfgenaam van het Griekse denken) bestond het dualisme van de "dierlijke en rationele" mens (de mens was in wezen dierlijk, sociaal, rationeel en politiek volgens zijn aard, gewoonte en verstand). Met andere woorden, er was een scheiding tussen een lagere Erotische liefde (seksuele liefde) en een hogere Agapische liefde (spirituele liefde).

Toch moeten we het dualisme overwinnen voor een unitaire en polymorfe visie op Liefde die het affectieve, instinctieve en rationele deel omvat.

Conclusie

In de oude Veda-teksten van de "Upanishad" stellen de Indiërs de liefde voor met een olifant die met een zijden draad aan een boom is gebonden. Dit is de alchemie van de liefde, zo broos en onzichtbaar als een zijden draad, maar zo sterk en onverbrekelijk dat zij een olifant kan binden.

Een van de teksten van het lied van Ivete Sangalo luidt: "Want elke reden en elk woord is niets waard, als de liefde komt".

Kortom, zonder Eros geen Agape, want superieure liefde ontstaat uit inferieure liefde, zonder seks geen mens en zonder mens geen geestelijke liefde; voor de psychoanalyse (maar vooral voor de analytische psychologie) is er geen scheiding, maar symbiose, dat wil zeggen dat elk deel van de Ziel deel uitmaakt van een geheel dat aan het leven voorafgaat (collectief onbewuste en orphische mythe), het zijn geen verschillende stadia van evolutie,maar zij vertegenwoordigen het complex en de totaliteit van de menselijke psyche (infragmenteerbaar) die de mens van generatie op generatie presenteert, voorgaat en doorgeeft.

Zo gebeurt de magie van de liefde tussen Eros en Psyche en de redding van het eeuwige heden!

Dit artikel is geschreven door Marco Bonatti, woonachtig in Fortaleza/CE (e-mail: [email protected] facebook: [email protected]), PhD in Sociale Psychologie - UK - Buenos Aires, Argentinië; Degree in Filosofie FCF/UECE - Fortaleza, Brazilië; Postgraduaat in Internationale Betrekkingen, Valencia, Spanje; Degree in Franse Taal aan de Sorbonne, Parijs, Frankrijk; Momenteel isPsychoanalyticus in opleiding en columnist voor IBPC/SP (Braziliaans Instituut voor Klinische Psychoanalyse).