Poliana syndroom werd in 1978 beschreven door Margaret Matlin en David Stang als een psychologische stoornis. Volgens hen hebben mensen de neiging om herinneringen uit het verleden altijd in een positief licht te zien.

De hersenen hebben een natuurlijke neiging om goede, positieve informatie op te slaan ten nadele van slechte, negatieve gebeurtenissen.

Maar Matlin en Stang waren niet de eersten die deze term gebruikten. In 1969 hadden Boucher en Osgood al de term "Polian hypothesis" gebruikt om te verwijzen naar de natuurlijke neiging om positieve woorden te gebruiken om te communiceren.

Wie is Poliana?

De oorsprong van de term Poliana syndroom In deze roman vertelt de Noord-Amerikaanse auteur het verhaal van een weesmeisje dat haar naam aan het verhaal geeft.

Poliana is een elfjarig meisje dat, na het verlies van haar vader, moet gaan samenwonen met een slechte tante die ze niet kende. In die zin wordt het leven van het meisje op verschillende niveaus problematisch.

Dus, om de problemen waarmee ze werd geconfronteerd niet onder ogen te zien, begon Poliana het "tevredenheidsspel" toe te passen. Dit spel bestond er in feite uit in alles een positieve kant te zien, zelfs in de moeilijkste situaties.

Het spel van tevredenheid

Om van de mishandeling door haar rijke en strenge tante af te komen, besluit Poliana dit spel te spelen als een manier om te ontsnappen aan de nieuwe werkelijkheid waarin ze leefde.

In die zin: "Het spel is juist om in alles iets te vinden om blij mee te zijn, wat er ook gebeurt [...] In alles is er altijd iets goeds om dankbaar voor te zijn, als je maar goed genoeg zoekt om uit te vinden waar het is...".

"Ooit had ik om poppen gevraagd en krukken gekregen, maar ik was blij omdat ik ze niet nodig had." Fragmenten uit het boek Poliana.

Optimisme is besmettelijk

In het verhaal gaat Poliana in een zeer eenzame kelder wonen, maar verliest nooit haar optimisme. Ze creëert een zeer hechte band met de medewerkers van het huis van haar tante.

Beetje bij beetje leert ze de hele buurt kennen en brengt ze iedereen goede humor en optimisme. Op een gegeven moment is zelfs haar tante besmet met Poliana's houding.

Op een gegeven moment krijgt het meisje een ernstig ongeluk dat haar laat twijfelen aan de kracht van optimisme. Maar laten we hier stoppen om niet nog meer spoilers te geven.

Poliana syndroom

Het is de moeite waard erop te wijzen dat dit karakter de psychologen Matlin en Stang ertoe bracht de invloed van overdreven positief denken in ons leven te analyseren. Polianisme.

In een studie uit de jaren tachtig kwam men tot de conclusie dat extreem positieve mensen er veel langer over doen om onaangename, gevaarlijke en droevige gebeurtenissen te herkennen.

Met andere woorden, het is alsof er een onthechting is van de werkelijkheid, een bepaald soort kortstondige blindheid, maar niet permanent. Met andere woorden, het is alsof het individu ervoor kiest om alleen de positieve kant van alle situaties te zien.

Richt je alleen op het positieve

Mensen die de Poliana syndroom of zogenaamde positiviteitsbias, hebben grote moeite met het opslaan van negatieve herinneringen aan hun verleden, of het nu gaat om trauma's, pijn of verliezen.

Ik wil informatie om me in te schrijven voor de cursus Psychoanalyse .

Voor deze mensen lijken hun herinneringen altijd zachter, dat wil zeggen, hun herinneringen zijn altijd positief en perfect. Dit gebeurt omdat voor hen negatieve gebeurtenissen niet als belangrijk worden beschouwd.

Een tak van de psychologie probeert deze benadering te geven in haar behandeling, maar deze vooringenomenheid is twijfelachtig. Vooral omdat deze "roze bril" waarmee de problemen worden verlicht niet altijd werkt.

Het probleem van positiviteitsbias

Hoewel veel professionals deze methode van positiviteit gebruiken, om alle problemen vanuit een positief gezichtspunt te bekijken, zien anderen dit niet zo goed, omdat het uitsluitend focussen op een 100% optimistisch leven problemen kan veroorzaken wanneer men geconfronteerd wordt met dagelijkse moeilijkheden.

Polyanisme kan in veel gevallen helpen, en soms is het essentieel om een optimistische kijk te hebben. Het leven bestaat echter ook uit verdrietige en moeilijke momenten, dus is het essentieel om te weten hoe je daarmee om moet gaan.

Polianisme op de sociale netwerken

Met de opkomst van het internet en de opkomst van sociale netwerken hebben we gemerkt dat de vooringenomenheid van positiviteit in deze netwerken steeds vaker wordt gebruikt.

Op sociale media zoals Instagram, Pinterest en zelfs LinkedIn zijn mensen altijd op zoek naar positieve berichten en foto's zodat iedereen denkt dat dat 100% van de tijd hun realiteit is, maar we weten dat dat niet altijd het geval is.

Dit is een echt probleem geweest, want in plaats van anderen te stimuleren en te inspireren, heeft de zogenaamde "nep"-positiviteit meer en meer angst gebracht en de zoektocht naar onbereikbare perfectie verscherpt.

We hebben allemaal een beetje Poliana in ons.

De Amerikaanse psychologen Charles Osgood en Boucher gebruikten als eersten de term Poliana om het gebruik van positieve woorden in onze communicatie te definiëren.

Onlangs publiceerde de Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS) een studie waarin staat dat wij een voorkeur hebben voor optimistisch klinkende termen en woorden.

Met behulp van internet, sociale netwerken, films en romans concludeerden de onderzoekers dat dit voor iedereen een natuurlijke tendens is. Het Portugees dat in Brazilië wordt gesproken, werd als een van de meest optimistische beschouwd.

Over de naam

De naam Pollyana zoals geschreven in de oorspronkelijke publicatie is de samenvoeging van de Engelse namen Polly en Anna, wat betekent "soevereine dame vol gratie" of "iemand die zuiver en genadig is".

Deze naam werd populair door het boek Pollyanna, gepubliceerd in 1913 door de Amerikaanse schrijfster Eleanor H. Porter.

Ik wil informatie om me in te schrijven voor de cursus Psychoanalyse .

De ontwikkeling van de naam Poliana

Na het enorme succes van Porter's publicatie werd de term Pollyana een gepubliceerde vermelding in het Cambridge woordenboek. In die zin bleef het:

• Pollyanna: iemand die gelooft dat goede dingen waarschijnlijker zijn dan slechte dingen, zelfs als het erg onwaarschijnlijk is.

Poliana zijn

Bovendien zijn er in de Engelse taal termen als:

• "een pollyanna zijn over...", wat betekent extreem optimistisch zijn over iets.
• "Wees niet zo pollyanna over de laatste testen.
• "We kunnen geen pollyanna zijn over onze toekomst samen.
• "Ik was vroeger een Pollyanna over mensen".

Moeilijkheden onder ogen zien

De theorie van positiviteit is zeer inspirerend en kan je helpen in moeilijke situaties. Het is echter belangrijk te begrijpen dat het leven bestaat uit ups en downs, slechte dingen gebeuren en het hoort bij ieders leven om ze onder ogen te zien.

We hebben niet alles voor 100% onder controle, het is aan ons om te weten hoe we met crisismomenten moeten omgaan en te begrijpen dat moeilijke momenten ook deel uitmaken van de menselijke natuur.

Als je het niet leuk vond om te leren over de Poliana syndroom Via onze website kunt u zich inschrijven voor onze 100% online cursus Psychoanalyse en wat meer over het onderwerp begrijpen, zonder dat u uw huis hoeft te verlaten. Dus haast je en mis deze kans niet!