Voor de filosofie empiricus, Mensen ontwikkelen hun kennis uit zintuiglijke ervaringen, en het is alleen uit ervaringen dat menselijke kennis ontstaat. Met andere woorden, er bestaat niets in de geest vóór sensaties, die de basis vormen voor kennis.

De term empirisme werd voor het eerst geconceptualiseerd door de denker John Locke, die zei dat de geest als een "blanco lei" is. In die zin zou deze lei worden ingevuld door ervaren gevoelens gedurende de jaren van hun leven.

Kortom, voor de empiristische theorie wordt menselijke kennis verworven naarmate sensaties worden ervaren. Er is dus geen sprake van aangeboren kennis, maar van kennis die in de loop van sensaties wordt verworven, waardoor het leerproces zich ontwikkelt.

Inhoudsopgave

• Wat is empirisme?
• Wat is empirisch?
• Grondslagen voor de definitie van empirist
• Verschil tussen empirisme en rationalisme
• Definieer empirisme en de belangrijkste kenmerken ervan
• Empirische filosofie
  • John Locke
  • Thomas Hobbes
  • David Hume

Wat is empirisme?

Empirisme is de filosofische stroming, van de kennistheorie, die stelt dat kennis wordt verworven uit de praktische ervaringen van het leven. Er is dus geen aangeboren of instinctieve kennis van het individu, d.w.z. de leren gebeurt alleen als het verleden het al gevoeld heeft .

Filosofie empiricus heeft ook zijn oorsprong in Aristoteles, die betoogde dat kennis voortkomt uit ervaringen, in tegenstelling tot Platonische theorieën, die aangeboren kennis claimden.

In die zin toont het empirisme aan dat de cognitieve structuur van mensen geleidelijk wordt gevormd, in het licht van hun praktische ervaringen. Sensaties die voortkomen uit de meest intense en ruime feiten die zich in het leven voordoen.

Wat is empirisch?

Empiricus, in de betekenis van het woord, is iemand die het empirisme volgt of verdedigt. Dat is de theorie die alleen geleefde ervaringen erkent als basis voor menselijke kennis.

De term empirisme komt van het Griekse empeiria en Frans empirisme Oorsprong van de term empirisme, die kan worden samengevat als de geheel van kennis alleen in de praktijk.

Grondslagen voor de definitie van empirist

Om te verklaren hoe menselijke kennis wordt verworven, de theorie empiricus is gebaseerd op:

• Inductief redeneren: mensen conclusies trekken over de werkelijkheid uit de waarneming, intuïtief, van gebeurtenissen in hun leven. Met andere woorden, uit het aantal bijzondere gevallen die hem tot de kennis van de werkelijkheid brachten;
• Experimentele methode: Door de systematische observatie van gebeurtenissen kan men tot een wetenschappelijke conclusie komen. Daartoe komt deze methode tot conclusies die gebaseerd zijn op experimenten, en is er geen sprake van louter speculatie;
• Empirisch bewijs: Deze verwijzen naar zintuiglijke ervaringen, het belangrijkste fundament van de kennistheorie van de empiristische filosofie, waarin kort gezegd wordt uitgelegd dat de waarneming van de werkelijkheid geschiedt via de zintuigen. Daaruit wordt het bewijs van feiten verkregen en wordt menselijke kennis bereikt;
• Tabula Rasa: Zoals eerder gezegd, stelt deze term vast dat leren gebaseerd is op de ervaringen van het wezen, op het moment van geboorte is alles nog onbekend.

Verschil tussen empirisme en rationalisme

Vaak begrijpen we een begrip door het verschil of zelfs de tegenstelling met andere begrippen. Het is dus belangrijk onderscheid te maken tussen wat misschien twee filosofische of denkrichtingen zijn die de menselijke geschiedenis hebben gekenmerkt:

• Rationalisme : a idee De rationalist zal vinden dat het concept meer waard is dan de voorbeelden, net zoals het idee meer waard is dan de manifestaties ervan in de concrete wereld. De definitie van een driehoek is perfecter dan een willekeurige tekening van een driehoek, bijvoorbeeld. Voor veel rationalisten is de rede aangeboren (geboren met de mens). Het rationalistische denken vindt zijn oorsprong bij Plato, en veel filosofen inDoor de eeuwen heen worden zij rationalisten genoemd: (Sint-)Augustinus, René Descartes, Piaget enz.
• Empirisme : a ervaring De empirist zal het materiële en zijn verschijningsvormen belangrijker vinden dan het ideale. Voor veel empiristen is de menselijke rede het resultaat van leren en ervaring, dat wil zeggen van wat we opnemen via de vijf zintuigen. Pas na ervaring kunnen concepten worden uitgewerkt. Voor een empirist is het idee van een driehoek het meest effectief met de materialisatie ofHet empiristische denken vindt zijn oorsprong bij Aristoteles en ontvouwt zich in middeleeuwse, moderne en hedendaagse denkers, zoals (de heilige) Thomas van Aquino, David Hume, Vygotsky en Karl Marx.

Het empirisme is dus een stroming die tegenover het rationalisme staat: de laatste verstaat onder kennis dat deze uitsluitend door de rede wordt verkregen, terwijl de rationalisten het aangeboren zijn verdedigen en stellen dat kennis aan het wezen eigen is.

Met andere woorden, terwijl het empirisme stelt dat de kennis komt voort uit zintuiglijke ervaringen (van de vijf zintuigen) Het rationalisme gelooft dat het intellect aangeboren is in het wezen, dat wil zeggen dat kennis inherent is aan het menselijk bestaan.

Sommige sleutelwoorden helpen om deze twee scholen te onderscheiden. Gebruik de termen met zorg, want ze zijn polysemisch (hebben verschillende betekenissen). We zullen enkele van deze verschillen opnoemen, voor didactische doeleinden:

• Rationalisme : idealisme, platonisme, conceptualisme, metafysica, abstractheid, inatisme, afkomst van Plato's filosofie.
• Empirisme : ervaring, sensorialisme, materialiteit, historiciteit, concreet, leren, afkomst van de filosofie van Aristoteles.

Het is belangrijk te onthouden dat de empirist geen irrationalist is, aangezien redeneren geen voorrecht is van het rationalisme. Er zijn auteurs zoals Immanuel Kant en Martin Heidegger die moeilijk als empirist of rationalist kunnen worden ingedeeld, omdat zij geen duidelijk op één van beide kanten gerichte neiging hebben.

Het werk van Sigmund Freud gaat verder dan de psychoanalyse en beïnvloedt andere kennisgebieden, zodat Freud wordt gezien als filosoof. Wij begrijpen dat Freud dichter bij het empirisme moet worden geplaatst, omdat hij denkt vanuit de menselijke ervaring (de fasen van seksualiteit, het oedipuscomplex, het feit dat ziel en lichaam een eenheid vormen, de historiciteit van trauma's, enz.en vervolgens abstractere concepten uitwerken die relevant zijn voor de persoonlijkheid.

Maar ondanks een overheersend empirisme is er bij Freud de verdediging dat het psychisch apparaat op een bepaalde manier aangeboren is (met zijn driften) en is er de conceptualisering van Freudiaanse universalia die wat abstracter is, wat een beetje naar de rationalistische kant trekt.

Ik wil informatie om me in te schrijven voor de cursus Psychoanalyse .

Definieer empirisme en de belangrijkste kenmerken ervan

Zoals de definitie van de term zelf al aangeeft, stelt het empirisme dat mensen kennis ontwikkelen vanuit zintuiglijke ervaringen, dat wil zeggen volgens hun waarnemingen en gevoelens.

In die zin geldt: hoe groter de levenservaringen, hoe groter de verworven kennis, hoe groter de vorming van de cognitieve structuur van het subject.

Het concept van de "tabula rasa" werd in de Moderniteit gecreëerd door de empirist John Locke. Voor de filosoof is de mens als een blanco lei, geboren zonder enige kennis, en wordt hij alleen ingevuld, uit praktische ervaringen .

Empirische filosofie

In de Moderniteit staat de basis van kennis centraal: cognitieve ervaringen. Deze empiricistische stroming, die vooral door de filosofen John Locke, Thomas Hobbes en David Hume werd aangewakkerd, zal de belangrijkste concepten ervan weergeven:

John Locke

Filosoof die het begrip empirisme introduceerde in zijn "Essay on the Human Understanding" (1690). Beschouwd als een van de belangrijkste empiristische filosofen van de Moderniteit, brengt hij het begrip "tabula rasa", een metafoor die de het leven als whiteboard Het is een proces dat begint bij de geboorte en wordt opgevuld terwijl we leven.

Bovendien is de mens voor Locke de eenheid tussen ziel en lichaam Het is de ziel die het lichaam aandrijft, en er is geen soort kennis aangeboren in het wezen.

Thomas Hobbes

Hij stelt echter dat de menselijke kennis wordt verworven in graden, te weten: gewaarwording, waarneming, verbeelding en geheugen, dat wil zeggen naar ieders persoonlijke ervaringen.

Hobbes heeft zijn theorie gebaseerd op de Aristotelische kennistheorie, waarin sensatie het ontwaken voor kennis is. Dit wordt gevolgd door perceptie, die vervolgens de verbeelding activeert, die alleen door oefening wordt verworven. Als gevolg daarvan is er de activering van het geheugen, waarmee het geheel van kennis van het individu wordt afgesloten.

David Hume

Voor deze empirische filosoof komt empirische kennis voort uit een ervaring Op die manier functioneren ze als een soort baken, bepalend voor de manier waarop individuen de wereld begrijpen.

Voor Hume zijn ideeën intussen niet aangeboren, maar komen ze voort uit sensaties en waarnemingen die hij door zijn ervaringen heeft opgedaan.

Bovendien was Hume de filosoof die een belangrijke bijdrage leverde aan het "Principe van Causaliteit". Bovendien toont hij in "Inquiry into Human Understanding" (1748) de studie van de menselijke geest, aan de hand van gewaarwordingen en percepties over de werkelijkheid.

Bovendien zijn er andere empirische filosofen die hun stempel hebben gedrukt op de geschiedenis op deze kennistheorie, die zijn:

Ik wil informatie om me in te schrijven voor de cursus Psychoanalyse .

• Aristoteles;
• Alhazen;
• Avicenna;
• Francis Bacon;
• William van Ockham;
• George Berkeley;
• Hermann von Helmholtz;
• IbnTufail;
• John Stuart Mill;
• Vygostsky;
• Leopold von Ranke;
• Robert Grossetest;
• Robert Boyle.

De empiristische definitie heeft dus zintuiglijke ervaringen als basis voor de kennis van de mens, in tegenstelling tot het rationalisme, dat kennis beschrijft als aangeboren voor het wezen. Met andere woorden, kennis komt voort uit de in het dagelijks leven ervaren praktijken, die de cognitieve structuren van het wezen en zijn zintuiglijke waarnemingen vormen.

Dus, kennis over de menselijke geest en de theorieën die de ontwikkeling ervan verklaren is zeker essentieel voor zelfkennis en relaties tussen individuen. Als u geïnteresseerd bent in het onderwerp en meer wilt weten over de geheimen van de geest, maak dan kennis met onze Cursus Psychoanalyse. Met deze studie kunt u, naast de lessen, uw zelfkennis verbeteren, want de ervaring vanpsychoanalyse, is in staat de student en de patiënt/cliënt inzichten in zichzelf te verschaffen die vrijwel onmogelijk alleen te verkrijgen zouden zijn.