فیلم Ela (Her, 2013) در 14 فوریه 2014 در برزیل اکران شد، قهرمان داستان نویسنده ای با بازی بازیگر بزرگ خواکین فینیکس است که حتی برنده جایزه بهترین بازیگر مرد در جشنواره اسکار شد، در این فیلم او او غرق در تنهایی است.

در این متن به تحلیل روانکاوانه ای از فیلم الا می پردازیم: هوش مصنوعی، فناوری و روانکاوی.

فهرست مطالب

• مرد و هوش مصنوعی در فیلم ela
  • جامعه شتاب یافته معاصر در فیلم ela
  • آیا ماشین ها به زمان ذهنی و فردی هر یک احترام می گذارند؟
• درماندگی، تنهایی، انزوا و ماشین تکنولوژیک در فیلم
  • فقدان و روانکاوی در فیلم الا (2013)
• نتیجه گیری
  • مرجعات کتابشناختی

مرد و هوش مصنوعی در فیلم او

حتی در میان افراد زیادی در زندگی روزمره اش، او به پایان می رسد. با خرید یک سیستم عامل کامپیوتر جدید، از نظر عاطفی نزدیکتر می شود و در نهایت عاشق صدای برنامه می شود، از آن به بعد، رابطه عاشقانه بین انسان و ماشین آغاز می شود ، بنابراین بیننده را وادار می کند تا به این رابطه فکر کند. بین انسان و تکنولوژی

در این فیلم می توان مشاهده کرد که هوش مصنوعی از نظر پیچیدگی و هوش به عنوان یک نکته حیاتی که باید مطرح شود به کجا می رسد، چقدر ماشین ها با توسعه به‌روزرسانی‌های جدید، باهوش و مستقل می‌شوند، آیا در جامعه‌ای که ما در آن زندگی می‌کنیم، ممکن است با به دست آوردن کنترل بر انسان‌ها خطرناک شوند؟ با این حال، در حال حاضر، استفاده از رایانه و واقعیت مجازی توسط مردم در حال حاضر بسیار مشهود است.

بنابراین ما باید به این واقعیت توجه کنیم که این رابطه پیامدهایی برای هویت و احساس خود افراد دارد. انسان بنابراین، که روی ارتباط ما با دیگران را تحت تأثیر قرار می دهد (علاوه بر این که رایانه ها را می توان به عنوان همراهان کاربران دید). (فون دولینگر، 2019، ص 60).

جامعه معاصر در فیلم او شتاب گرفت

جامعه معاصر دیوانه و شتاب یافته است. این تسریع را می توان از طریق یک علامت اجتماعی که بسیار صحبت می شود مشاهده کرد و اینکه موارد بیشتر و بیشتر در حال رشد هستند، این اضطراب است که نه تنها فرد تنها را در سختی های زندگی تحت تأثیر قرار می دهد، بلکه یک جمع ناخودآگاه که در آن شتاب می گیرد و نیاز دارد. همه چیز در امروز در یک فوریت عالی هیچ جایی برای منتظر ماندن برای فردا باقی نمی گذارد. صبر همیشه یک فضیلت ضروری برای بقای انسان بوده است و امروزه به طور فزاینده ای به ندرت مشاهده می شود.

آنی بودن در ادراک روزمره ما از چیزها ثابت شده است، که منجر به اینجا شدن شداز نقطه نظر شناختی با اکنون برابر می شود و ما توانایی درک قبل و بعد (شدن) را از دست می دهیم. ما در یک حال گرفتار شده‌ایم، اما در حال حاضری که فقط حضور است. و تصور کلیت را که متعلق به نظم شدن است، از آنچه که قرار است بیاید، که فقط قابل اندیشیدن است را از دست می‌دهیم. از منظر درک آنچه زمانی بوده است، در دیدگاه ارسطویی از زمانمندی. (DOS SANTOS, 2019, p. 69).

در جلسات درمانی روزانه روانشناس و روانکاو، صبر یک عامل اساسی است، زیرا بدون آن روند درمانی محکوم به پایان است. این باید با توجه به زمان بیمار اتفاق بیفتد، آنچه در خطر است زمانی است که با زمان زمانی متفاوت است، این زمان ناخودآگاه است که بی زمان است، به شیوه ای ذهنی و منحصر به فرد برای هر انسانی اتفاق می افتد.

آیا ماشین ها به زمان ذهنی و فردی هر یک احترام می گذارند؟

اما بدون فراموش کردن و در نظر گرفتن دانش فعلی، پیچیدگی روانی جهان (و نه فقط شناختی) انسان قابل ترجمه به فهرست عملکردی سیستم های هوشمند نیست. اینها فاقد دنیای ارتباطی مهم و مرکزی هستند که هویت انسان را می سازد و تغییر می دهد. (فون دولینگر، 2019، ص 60).

درماندگی، تنهایی، انزوا و ماشین تکنولوژیک در فیلم

در فیلم الا نیز سوالی مطرح شده است که در آن جاری است. در یک محیطجامعه، رها شدن انسان ها، منجر به انزوای خاصی در دنیای خود می شود، جایی که امر اجتماعی غوطه ور و فراموش می شود، تعاملات اجتماعی در نهایت برای انسان هایی که بیشتر و بیشتر می دوند، اهمیت کمتری پیدا می کنند، اما پشت سرشان را نمی شناسند. چه چیزی است که آنها به جایی نمی رسند.

این خلاء سعی می‌شود از طریق فناوری در ماشینی پر شود که به نیازها و خواسته‌های رفتاری شخصیت اصلی پاسخ می‌دهد و جایی برای چیزی که هم برای انسان‌ها و هم برای روابط آنها اساسی است، باقی نمی‌گذارد. کمبود، این چیزی است که انگیزه جستجوی بی وقفه برای آن توسط انسان های روان رنجور می شود و اینکه یکی از زمینه هایی که در آن وجود دارد در حوزه اجتماعی است، زیرا چیزی هم در ما و هم در دیگری گم شده است و آن ما را بسیج می کند تا به دنبال چیزی بگردیم تا بتوانیم آن را در قسمت هایی عرضه کنیم.

کمبود و روانکاوی در فیلم الا (2013)

فقدان همانطور که روانکاوی می آموزد، آن ساختار و سازماندهی روان انسان ها است، نحوه بیان پرسش های درونی را آموزش می دهد، زمانی را برای تفکر و انگیزه برای دستیابی به خواسته های خود فراهم می کند، همچنین در نهایت به مقابله با ناامیدی های موجود در وجود کمک می کند.

برای کسانی که مایل به مواجهه با کلینیک واقعی هستند، روانکاوی در پایان تحلیل، مقابله با کمبود را پیشنهاد می کند.باید با شناخت ناامیدی ها، زیان ها و آسیب ها مقابله کند. بالاخره، ما انسان هستیم و نه ماشینی و در نتیجه به دلیل شرایط انسانی خود، اساساً درمانده هستیم. (DOS SANTOS، 2019، ص 72).

با تحلیل فیلم، این فقدان وجود ندارد، زیرا ماشین تمام نیازهای عاطفی، از جمله نیازهای عاطفی را تامین می کند، و این امر آن را از زندگی اجتماعی که بسیار ضروری است جدا می کند. برای انسان، اما به واقعیتی متفاوت منتهی می شود و به نوعی آن را از دنیای واقعی جدا می کند.

نتیجه گیری

تکنولوژی به عنوان فرار از زندگی، زنده بودن با کمبود بیدار می شود، بیدار می شود. احساسات، عواطف و حتی اندوه، که ما را بسیار خاص و منحصر به فرد می کند، امکان برخورد با همه اینها، قاب بندی مجدد، تفصیل و حرکت رو به جلو، اگر چیزی را احساس می کنید به این دلیل است که زنده هستید و حرکت به سوی زندگی، تپش دارد. خارج شدن.

تکنولوژی بیش از حد به فرار از موجود تبدیل می شود، از پرداختن به آنچه که زندگی فراهم می کند، این می تواند باعث ناراحتی و علائم قابل توجهی شود، به سلامت روان انسان آسیب برساند، توجه به آن ضروری است. در مورد استفاده از آن و تأثیری که فناوری و تحولات آن در جامعه معاصر ایجاد می کند.

من اطلاعاتی را برای ثبت نام در دوره روانکاوی می خواهم .

مراجع کتابشناختی

DOS SANTOS, Luciene. روانکاوی در جهانامروزی. معکوس، v. 41، شماره 77، ص. 65-73، 2019. فون دولینگر، اورلاندو. هوش مصنوعی و روانکاوی: کارکردی و رابطه ای1, 2. Revista Portuguesa de Psicanálise, v. 39، شماره 1، ص. 57-61، 2019.

این مقاله توسط برونو دی اولیویرا مارتینز نوشته شده است. روانشناس بالینی، CRP خصوصی: 07/31615 و پلتفرم آنلاین Zenklub، همراه درمانی (AT)، دانشجوی روانکاوی در موسسه روانکاوی بالینی (IBPC)، تماس واتساپ: (054) 984066272، ایمیل: [email protected]<1