Ang pelikulang Ela (Her, 2013) ay ipinalabas sa Brazil noong Pebrero 14, 2014, ang bida ay isang manunulat na ginampanan ng magaling na aktor na si Joaquin Phoenix na nanalo pa ng award para sa pinakamahusay na aktor sa Oscar festival, sa pelikulang ito siya siya ay nalubog sa pag-iisa.

Sa tekstong ito, gagawa tayo ng psychoanalytical analysis ng pelikulang Ela: artificial intelligence, technology at psychoanalysis.

Index of Contents

• Ang tao at ang artificial intelligence sa pelikulang ela
  • Ang pinabilis na kontemporaryong lipunan sa pelikulang ela
  • Irerespeto ba ng mga makina ang subjective at indibidwal na oras ng bawat isa?
• Kawalan ng tulong, kalungkutan, paghihiwalay at ang teknolohikal na makina sa pelikula
  • Kakulangan at psychoanalysis sa pelikulang Ela (2013)
• Konklusyon
  • Mga sanggunian sa bibliograpikal

Ang lalaki at ang artificial intelligence sa pelikulang she

Kahit na sa napakaraming tao sa kanyang pang-araw-araw na buhay, nagtatapos siya pagbili ng bagong operating system ng computer, nagiging mas malapit sa damdamin at nauwi sa pag-ibig sa boses ng programa, mula noon, nagsimula ang isang mapagmahal na relasyon sa pagitan ng tao at ng makina , kaya napag-isipan ng manonood ang relasyon sa pagitan ng tao at teknolohiya.

Sa pelikula, posibleng maobserbahan kung saan maaaring maabot ng artificial intelligence sa mga tuntunin ng pagiging sopistikado at katalinuhan bilang isang mahalagang punto na dapat ilabas, kung gaano kalaki ang mga makina semaging matalino at nagsasarili habang binubuo ang mga bagong update, sa lipunang ginagalawan natin maaari ba silang maging mapanganib habang nagkakaroon sila ng kontrol sa mga tao? Sa kasalukuyan, gayunpaman, ang paggamit ng mga computer at virtual reality ng populasyon ay masyadong maliwanag.

Kaya kailangan nating bigyang-pansin ang katotohanan na ang kaugnayang ito ay may mga implikasyon para sa pagkakakilanlan at ang pakiramdam ng sarili ng tao. Na, samakatuwid, ay makakaapekto sa paraan ng ating kaugnayan sa iba (bilang karagdagan sa katotohanan na ang mga computer ay makikita bilang mga kasama ng mga user). (VON DOELLINGER, 2019, p. 60).

Bumilis ang kontemporaryong lipunan sa pelikulang siya

Ang kontemporaryong lipunan ay nagngangalit at bumilis. Ang pagbilis na ito ay mapapansin sa pamamagitan ng isang pinag-uusapang sintomas ng lipunan at ang mga kaso ay dumarami, ito ay magiging pagkabalisa, na hindi lamang nakakaapekto sa malungkot na indibidwal sa kanilang mga kahirapan sa buhay, ngunit isang walang malay na kolektibo kung saan ito ay bumibilis at nangangailangan. lahat ng bagay sa ngayon sa isang napakabilis na kabilisan hindi nag-iiwan ng puwang para hintayin ang mangyayari bukas. Ang pagtitiyaga ay palaging isang kinakailangang kabutihan para sa kaligtasan ng tao at ngayon ay lalong bihira itong maobserbahan.

Pagiging madalian. ay naging pare-pareho sa ating pang-araw-araw na pang-unawa sa mga bagay, na humantong sa pagiging ditoequate sa ngayon mula sa isang cognitive point of view at nawawalan tayo ng kakayahang maunawaan ang bago at pagkatapos (ang pagiging). Nakulong tayo sa isang regalo, ngunit sa isang kasalukuyan na presensya lamang. At nawawala ang paniwala ng kabuuan na kabilang sa pagkakasunud-sunod ng pagiging, ng kung ano ang darating, na posible lamang na isipin mula sa pananaw ng pag-unawa sa kung ano ang dating, sa isang Aristotelian na pananaw ng temporality. (DOS SANTOS, 2019, p. 69).

Sa pang-araw-araw na therapy session ng psychologist at psychoanalyst, ang pasensya ay isang pangunahing salik, dahil kung wala ito ang therapeutic process ay tiyak na matatapos. Ito ay dapat mangyari sa paggalang sa oras ng pasyente, ang nakataya ay ang oras na iba sa kronolohikal na oras, ito ang panahon ng walang malay na walang oras, ito ay nangyayari sa isang subjective at kakaibang paraan para sa bawat tao.

Igagalang ba ng mga makina ang subjective at indibidwal na oras ng bawat isa?

Nang hindi nalilimutan, gayunpaman, at isinasaalang-alang ang kasalukuyang kaalaman, na ang pagiging kumplikado ng psychic Ang mundo (at hindi lamang cognitive) ng tao ay hindi naisasalin sa functional register ng mga intelligent system. Ang mga ito ay kulang sa makabuluhan at sentral na relasyong mundo, na bumubuo at nagbabago sa pagkakakilanlan ng tao. (VON DOELLINGER, 2019, p. 60).

Kawalan ng magawa, kalungkutan, pag-iisa at ang teknolohikal na makina sa pelikula

Sa pelikulang Ela, isang tanong din ang ibinahagi kung saan ito ay kasalukuyang sa isang kapaligiranlipunan, ang pag-abandona ng mga tao, na humahantong sa isang tiyak na paghihiwalay sa kanilang sariling mundo, kung saan ang panlipunan ay nahuhulog at nakalimutan, ang mga pakikipag-ugnayan sa lipunan ay nauuwi sa hindi gaanong kahalagahan para sa mga taong tumatakbo nang higit pa, ngunit hindi alam sa likod ano ito na hindi nila nakukuha kahit saan.

Ang walang laman na ito ay sinubukang punan sa pamamagitan ng teknolohiya sa isang makina na tumutugon sa mga pangangailangan at kagustuhan ng pangunahing karakter sa pag-uugali, na hindi nag-iiwan ng puwang para sa isang bagay na mahalaga kapwa para sa mga tao at para sa kanilang mga relasyon, ang kakulangan, ito ang nag-uudyok sa walang humpay na paghahanap dito ng mga neurotic na tao at ang isa sa mga lugar kung saan ito umiral ay nasa panlipunan, dahil may nawawala sa atin at sa isa pa at iyon. nagpapakilos sa amin upang maghanap ng isang bagay upang subukang ibigay ito sa mga bahagi.

Kakulangan at psychoanalysis sa pelikulang Ela (2013)

Kakulangan gaya ng itinuturo ng psychoanalysis, ito ay structuring at organizing ang psyche ng mga tao, ito ay nagtuturo kung paano ipaliwanag ang mga panloob na mga katanungan, ito ay nagbibigay ng oras para sa pagmuni-muni at pagganyak upang hangarin na makamit ang isang nais, ito rin ay nagtatapos sa pagtulong upang harapin ang mga pagkabigo na ibinigay sa pagkakaroon.

Sa mga taong handang humarap sa isang klinika ng tunay, ang psychoanalysis ay nagmumungkahi, sa pagtatapos ng pagsusuri, ang paghaharap sa kakulangan,kailangang harapin ang pagkilala sa mga pagkabigo, pagkalugi at pinsala. Kung tutuusin, tayo ay tao at hindi makina at sa gayon ay walang magawa dahil sa ating sariling kalagayan ng sangkatauhan. (DOS SANTOS, 2019, p. 72).

Pagsusuri sa pelikula, ang kakulangan na ito ay hindi na umiral, dahil ang makina ay nagbibigay ng lahat ng emosyonal na pangangailangan, kabilang ang mga affective, ito ay naghihiwalay sa buhay panlipunan na lubhang kailangan. para sa mga tao, ngunit humahantong sa ibang katotohanan at kahit papaano ay naghihiwalay ito sa totoong mundo.

Konklusyon

Ang teknolohiya bilang pagtakas sa buhay, ang pagiging buhay ay nagising sa kakulangan, ito ay gumising damdamin, emosyon at maging ang dalamhati, na ginagawang napakaespesyal at natatangi sa atin ang posibilidad na harapin ang lahat ng ito, ng pag-reframe, nagpaliwanag at sumusulong, kung may nararamdaman ka dahil ikaw ay buhay at ang pagmamaneho sa buhay, ay tumitibok. para mabuhay.

Ang labis na teknolohiya ay nagiging pagtakas mula sa umiiral, mula sa pagharap sa kung ano ang ibinibigay ng buhay, ito ay maaaring magdulot ng malaking kakulangan sa ginhawa at sintomas, na nakakapinsala sa kalusugan ng isip ng tao, mahalagang bigyang pansin sa paggamit nito at kung ano ang epekto ng teknolohiya at mga ebolusyon nito sa kontemporaryong lipunan.

Gusto kong ma-enroll ang impormasyon sa Kursong Psychoanalysis .

Mga sanggunian sa bibliograpiya

DOS SANTOS, Luciene. Psychoanalysis sa mundomagkapanabay. baligtarin, v. 41, hindi. 77, p. 65-73, 2019. VON DOELLINGER, Orlando. Artificial intelligence at psychoanalysis: ang functional at ang relational1, 2. Revista Portuguesa de Psicanálise, v. 39, hindi. 1, p. 57-61, 2019.

Ang artikulong ito ay isinulat ni Bruno de Oliveira Martins. Clinical psychologist, pribadong CRP: 07/31615 at online platform Zenklub, therapeutic companion (AT), psychoanalysis student sa Institute of Clinical Psychoanalysis (IBPC), WhatsApp contact: (054) 984066272, e-mail: [email protected]