De film Ela (Her, 2013) werd uitgebracht in Brazilië op 14 februari 2014, de hoofdpersoon is een schrijver gespeeld door de grote acteur Joaquin Phoenix die zelfs een prijs voor beste acteur heeft gewonnen op het Oscar festival, in deze film wordt hij ondergedompeld in eenzaamheid.

In deze tekst maken we een psychoanalytische analyse van de film Her: kunstmatige intelligentie, technologie en psychoanalyse.

Inhoudsopgave

• De mens en kunstmatige intelligentie in de film zij
  • De hedendaagse maatschappij versneld in de film ze
  • Zullen de machines ieders subjectieve en individuele tijd respecteren?
• Hulpeloosheid, eenzaamheid, isolement en de technologische machine in de film
  • Gebrek en psychoanalyse in de film Ela (2013)
• Conclusie
  • Bibliografische referenties

De mens en kunstmatige intelligentie in de film zij

Zelfs temidden van zoveel mensen in zijn dagelijks leven, koopt hij uiteindelijk een nieuw computerbesturingssysteem, raakt emotioneel dichtbij en wordt uiteindelijk verliefd op de stem van het programma, vanaf dat moment begint een liefdevolle relatie tussen mens en machine Zo wordt de kijker aan het denken gezet over de relatie tussen mens en technologie.

In de film is te zien waar kunstmatige intelligentie kan reiken in termen van verfijning en intelligentie als een cruciaal punt dat naar voren moet worden gebracht, hoeveel machines worden intelligent en autonoom naarmate nieuwe updates worden ontwikkeld, In de maatschappij waarin wij leven, kunnen ze gevaarlijk worden als ze enige controle krijgen over de mens? Vandaag de dag is het gebruik van computers en virtuele realiteit door de bevolking echter al vrij evident.

Deze relatie heeft gevolgen voor de identiteit en het zelfgevoel van de mens. Welke dus, zal de manier waarop we met anderen omgaan beïnvloeden (plus computers kunnen worden gezien als begeleiders van gebruikers) (VON DOELLINGER, 2019, p. 60).

De hedendaagse maatschappij versneld in de film ze

De hedendaagse maatschappij is hectisch en versneld. Deze versnelling kan worden waargenomen door middel van een zeer gesproken maatschappelijk symptoom en dat de gevallen meer en meer toenemen, dit zou de angst zijn, deze die niet alleen het eenzame individu in zijn leven ontberingen, maar een onbewuste collectief waarin versnelt en moet alles vandaag de dag in een grote onmiddellijkheid zonder ruimte om te wachten op wat morgen brengt. Geduld is altijd een deugd geweest die noodzakelijk is voor het voortbestaan van de mens en tegenwoordig wordt die deugd steeds zeldzamer.

Instantaanheid is een constante geworden in onze dagelijkse perceptie van dingen, waardoor het hier en nu vanuit cognitief oogpunt gelijk is geworden aan het nu en we het vermogen hebben verloren om het voor en na (het worden) te begrijpen. We zitten vast in een heden, maar in een heden dat slechts aanwezigheid is. En we verliezen de notie van totaliteit die van de orde van het worden is, van wat komt, die alleen gedacht kan worden vanuit het begrip van wat al geweest is, in een Aristotelisch perspectief van tijdelijkheid. (DOS SANTOS, 2019, p. 69).

In de dagelijkse therapiesessies van de psycholoog en psychoanalyticus is geduld een fundamentele factor, Zonder dat is het therapeutische proces gedoemd te eindigen. Dit moet gebeuren met respect voor de tijd van de patiënt, waar het om gaat is de tijd die anders is dan de chronologische, dit is de tijd van het onbewuste die tijdloos is, het gebeurt op een subjectieve en unieke manier voor elk mens.

Zullen de machines ieders subjectieve en individuele tijd respecteren?

Zonder echter te vergeten, en met het oog op de huidige kennis, dat de complexiteit van de psychische (en niet alleen cognitieve) wereld van de mens niet vertaalbaar is in het functionele register van intelligente systemen. Deze missen de significante en centrale relationele wereld, die de identiteit van de mens opbouwt en wijzigt. (VON DOELLINGER, 2019, p. 60).

Hulpeloosheid, eenzaamheid, isolement en de technologische machine in de film

In de film stelt ze ook een vraag die actueel is in de maatschappij, de hulpeloosheid van de mens, die leidt tot een zeker isolement in de eigen wereld, waar het sociale wordt ondergedompeld en vergeten, sociale interacties hebben uiteindelijk minder belang voor de mens die steeds meer op hol slaat, maar ze weten niet wat ze willen en ze komen nergens.

Deze leegte probeert men te vullen door middel van technologie in een machine die beantwoordt aan de verlangens en gedragsbehoeften van de hoofdpersoon, waardoor er geen ruimte is voor iets dat fundamenteel is voor zowel de mens als zijn relaties, het gemis, dit is degene die de onophoudelijke zoektocht van neurotische mensen motiveert... en dat een van de gebieden waarop het tot stand komt, de sociale sfeer is, omdat er iets ontbreekt in onszelf en in anderen, en dit mobiliseert ons om te zoeken naar iets om te proberen er gedeeltelijk in te voorzien.

Gebrek en psychoanalyse in de film Ela (2013)

Gebrek, zoals de psychoanalyse leert, is structurerend en organiserend voor de psyche van de mens, het leert hoe je interne kwesties kunt uitwerken, biedt tijd voor reflectie en motiveert de zoektocht naar het bereiken van de eigen verlangens, en helpt uiteindelijk ook om te gaan met de frustraties die het bestaan biedt.

Voor hen die bereid zijn een kliniek van het reële onder ogen te zien, stelt de psychoanalyse aan het einde van de analyse de confrontatie met het gebrek voor, het moeten omgaan met de erkenning van frustraties, verliezen en hun schade. We zijn tenslotte mensen en geen machines en dus constitutief hulpeloos door onze eigen toestand van menselijkheid (DOS SANTOS, 2019, p. 72).

Als we de film analyseren houdt dit gemis op te bestaan, in die mate dat de machine voorziet in alle emotionele behoeften, ook de affectieve, dit scheidt hem van het sociale leven dat zo noodzakelijk is voor de mens.

Conclusie

Technologie als een ontsnapping aan het leven, levend zijn wordt gewekt door gebrek, het wekt gevoelens, emoties en zelfs angst op, wat ons zo bijzonder en uniek maakt de mogelijkheid om met dit alles om te gaan, het opnieuw vorm te geven, Als je iets voelt is dat omdat je leeft en de polsslag van het leven pulseert als je bestaat.

Een teveel aan technologie wordt een ontsnapping aan het bestaan, aan het moeten omgaan met wat het leven biedt, dit kan leiden tot ongemak en aanzienlijke symptomen die de geestelijke gezondheid van de mens schaden, het is belangrijk om aandacht te besteden aan het gebruik ervan en aan het effect dat technologie en haar ontwikkelingen hebben in de hedendaagse maatschappij.

Ik wil informatie om me in te schrijven voor de cursus Psychoanalyse .

Bibliografische referenties

DOS SANTOS, Luciene.Psychoanalyse in de hedendaagse wereld.Reverso, v. 41, n. 77, p. 65-73, 2019.VON DOELLINGER, Orlando.Kunstmatige intelligentie en psychoanalyse: van het functionele en het relationele1, 2.Portuguese Journal of Psychoanalysis, v. 39, n. 1, p. 57-61, 2019.

Dit artikel is geschreven door Bruno de Oliveira Martins. Klinisch psycholoog, privé CRP: 07/31615 en door het online platform Zenklub, therapeutisch begeleider (TA), student psychoanalyse aan het Instituut voor Klinische Psychoanalyse (IBPC), WhatsApp contact: (054) 984066272, e-mail: [email protected].