در موارد نادری ما تصویر واقعی خود را در دنیای امروز زیر سوال می بریم، زیرا احساس سریع غیرواقعی بودن داریم. حتی اگر به خاطر نداشته باشیم، درست از ابتدای زندگی شروع شد و به ساخت اجتماعی ما کمک کرد. تئوری استادیوم آینه ای و نقش اساسی آن در رشد ما را بهتر درک کنید.

استادیوم آینه چیست؟

مرحله آینه لحظه ذهنی است که در آن کودک درک واحد بدن خود را به تصویر می کشد . از طریق همذات پنداری با تصویر منعکس شده در آینه و شخص دیگری، او می فهمد که او نیز یک واحد است. بنابراین، مکانیسم هایی را ایجاد می کند تا بفهمد و ارزیابی کند که تصویر و هویت نیز دارد.

اصولاً به عنوان لحظه ای نشان داده می شود که کودک در نهایت تصویر خود را در آینه می یابد و می فهمد. در ابتدا، این یک ناشناخته است، چیزی که بعداً برعکس آن درک می شود. با وجود اینکه او بسیار کوچک است، متوجه می شود که تماس انسان گرم و انعطاف پذیر است، نه سرد و صاف.

همه این کشف از طریق تخیل کودک اتفاق می افتد، جایی که او به طور شهودی موقعیتی را که در آن قرار گرفته است را درک می کند. نمونه اولیه این اثر در سال 1931 با هنری والون، روانشناس، آغاز شد و نام آن را "مثبت آینه" گذاشت. با این حال، این لاکان بود که کار را به کمال رساند و ستون های مهمی را در تئوری به جا گذاشت.

دست ناخودآگاه

همانطور که در بالا باز شد، هانری والون بود که این نظریه را آغاز کرد.پایه ورزشگاه آینه ای پنج سال بعد، لاکان دوباره این کار را آغاز کرد، اما نه قبل از ایجاد تغییرات مهم در توسعه. این به این دلیل است که والون معتقد بود که این فرآیند کاملاً آگاهانه و به انتخاب کودک انجام می شود، حتی اگر او بسیار نابالغ بود.

لاکان به نوبه خود این ایده را ایجاد و حفظ کرد که همه چیز به طور ناخودآگاه در کودک اتفاق می افتد. تخیل . به گفته وی، این کوچولو به دلیل سن کم، فاقد هماهنگی حرکتی و قدرت است. با این حال، او کاملاً قادر است ترس و کنترل بدن خود را تصور کند. ممکن است آن را کنترل نکند، اما پتانسیل خود را برای انجام این کار تصور کنید.

بدن، واحد جسمانی آن، از طریق شناسایی با شکل مشابه در شکل کلی عمل می‌کند. از طریق تجربه نشان داده می شود که کودک ظاهر منعکس شده خود را درک می کند. به این ترتیب، مرحله آینه ماتریس چیزی است که در آینده به ایگو تبدیل می شود.

ساخت شخصیت

هر روز، کودک در نهایت از طریق کسانی که خود را می شناسند، می شود. با او رابطه برقرار کنید همانطور که او بزرگ می شود، شروع به ایجاد تداعی می کند و در نهایت به پرورش تصوراتی در مورد اینکه چه کسی با او تعامل دارد، می شود. این شامل نام خودش نیز می‌شود، زیرا، از نظر شنیداری، از طریق یک هویت سالم، خود را بهتر می‌شناسد .

اگرچه چیزی کوچک به نظر می‌رسد، اما همه اینها همانطور که انتظار می‌رود به جریان رشد او کمک می‌کند. با این حال، باید توجه داشتکه این به تنهایی به فردی کردن کودک در رابطه با بدنش کمک نمی کند. این کار از طریق جدا شدن تدریجی، مانند از شیر گرفتن، اولین قدم ها و اولین کلمات انجام می شود.

"سعی کردم از خودم فرار کنم، اما جایی که می رفتم، بودم"

استادیوم آینه پیشنهاد می کند که کودک با همنوع خود هویتی بسازد. تخیل آنها به گونه ای عمل می کند که باعث می شود کودک خود را از طریق کسی یا چیزی ببیند . در تمام لحظات اولیه، این کار به کمک این موارد انجام می شود:

آینه

آینه به عنوان هدف اصلی این مقاله، عملکرد موقت یک نقطه را برای کودک به عهده می گیرد. مهم است که دوباره به این نکته اشاره کنیم که خود شی مهم نیست، اما هدف آن است. کوچولو خود را در آن می بیند، معتقد است که این نوزاد دیگری است، اما تصویر خود را درک می کند. این امر بخش هایی از اصول مربوط به هویت را آغاز می کند.

مادر

یک راه دیگر برای کودک برای دیدن خود از طریق مادر خود است. تماس روزانه او را تشویق می کند تا به دنبال نقاط مرجع در مادرسالار خود باشد. لمس، مراقبت، محبت و کلمات به عنوان چارچوبی برای کودک عمل می کند تا خود را پیدا کند.

جامعه

مرحله آینه ای تقریباً تا 18 ماهگی گسترش می یابد. در این زمان، کودک از قبل به رفت و آمد در خانه عادت کرده است. همانطور که او با افراد مختلف ارتباط برقرار می کند، سعی می کند خود را نیز ببینددر آنها منعکس شده است. این امکان شناسایی یا انکار برخی از ویژگی های شخصی را فراهم می کند.

جستجو

مرحله آینه پیشنهاد می کند که کودکان، حتی اگر هنوز بسیار کوچک هستند، از قبل جستجوی ناخودآگاه خود را آغاز کنند. خود آینه ارتباط چندانی ندارد، اما عملکرد اصلی آن چیزی است که کنتراست را ایجاد می کند . از طریق آن، کوچولو سفری را آغاز می‌کند و قصد دارد اطلاعات بیشتری در مورد آنچه ذهنش تسخیر کرده است کشف کند، با این جمله شروع می‌شود:

پرسشگری

به محض اینکه فرد با آینه و شیئی که در آن منعکس شده روبرو می شود، شروع به زیر سوال بردن خود می کند. در ابتدا ممکن است باور کنید که این یک کودک دیگر است، اما به تدریج این تصور از بین می رود. سطح صاف و سرد، اگرچه قانع کننده است، اما کسی زنده نیست . در نتیجه، او به تدریج شروع به همذات پنداری با او می کند.

مرجع

همانند آینه، کودک زمانی که به خود بزرگسالان نگاه می کند به دنبال مرجع می گردد. هدف او ناخودآگاه شناسایی تصویر خود، ابتدا از بدن و سپس ذهن است. این تا حدی در تضاد است که رشد بلوغ چیزی بود که به ساختن نفس کودک کمک کرد. همچنین بستگی به درگیری با شخص دیگری دارد.

من اطلاعاتی برای ثبت نام در دوره روانکاوی می خواهم .

تکه تکه شدن

در حالی که کودک به دنبال شناسایی در جهان است، در نهایت به پایان می رسدبرای به هم ریختن خود و دیگری این به این دلیل است که او می تواند خود را آنطور که واقعاً هست ببیند و نشانه واضحی از بدن تکه تکه شده در حال ساخت را نشان دهد. با گذشت زمان، او به کمک تجربه ای که از آینه داشت، ایده یک بدن متحد را به نتیجه می رساند .

نظرات پایانی در مورد Estádio do Espelho

هنوز در اعمال خود خطی و قابل پیش بینی به نظر می رسد، کودکان از سنین پایین روند ساخت هویت را آغاز می کنند. این از چند ماه اول زندگی شروع می شود، زمان مناسبی برای ساخت استادیوم آینه. از طریق آن، کودک کار می کند تا خود را ببیند، خود را شناسایی کند و به دنبال خودمختاری باشد.

خودمختاری در ارتباط با گرفتار نشدن در هویت شخصی برای ساختن هویت خود است. با محرک مناسب، می توانیم این تجربه را همانطور که انتظار می رود اتفاق بیفتد. به محض اینکه کوچکترها از کیست خود آگاه شوند، می توانند خود را به مراحل بعدی زندگی باز کنند.

به منظور تضمین دانش مناسب از مفاهیمی مانند مرحله آینه ، در دوره 100% روانکاوی EAD ما ثبت نام کنید. از طریق آن می توانید کاتالیزورهای رفتار انسان را درک کنید و انگیزه های آنها را درک کنید. از آنجایی که کاملا مجازی است، می توانید در هر زمان و هر کجا که صلاح دیدید مطالعه کنید. هدف این انعطاف پذیری یادگیری کافی و شخصی با سرعت شخصی شماست.