نقاشی وینی پو توسط نویسنده A. A. Milne خلق شد، با اولین ظاهر سری کتابها در سال 1926 ظاهر شد. این حماسه از یک خرس عروسکی که پسر نویسنده داشت و همچنین دیگری الهام گرفته شده بود. شخصیت ها الهام یکسانی داشتند، همه شخصیت هایی از اسباب بازی هایی هستند که پسر میلن داشت.

تحقیق منتشر شده در سال 2000 توسط انجمن پزشکی کانادا، آسیب شناسی ها را نشان می دهد، یک دیدگاه عصبی رشدی که نشان می دهد چگونه شخصیت های وینی پو دارای اختلال هستند.

فهرست محتوا

• درباره وینی پو
  • وینی پو و رفتار جنسی
• رابطه با ناخودآگاه
• تیگرائو، لیتائو و نظریه روانکاوی
• ناخودآگاه شیرخوار و Corujão
• مفاهیم لاکانی کمبود و Can & گورو
• لات در وینی پو
  • هدیه کریستوفر رابین
• ابل
  • وینی پو و نماد شخصیت پدر
• کریستوفر رابین
  • تصویر کریستوفر رابین
  • فصل آخر
  6>
• نتیجه گیری: روانکاوی وینی پو
  • رشد جنسی در دوران کودکی
  • وینی پو و علاقه ناخودآگاه

درباره وینی پو

اگرچه او شخصیت اصلی داستان های راوی است، پو همچنین پیچیده ترین و مبهم ترین تصویر از ناخودآگاه راوی است. از بین همه شخصیت ها اینطور استدریافت هدیه خود از کریستوفر رابین در نهایت به لوط توجهی نکرد، حتی اگر او تمام تلاش خود را برای آموزش دیگرانی که به جشن خود ادامه دادند، انجام داد. لات همچنین می تواند به عنوان شخصیتی با تلاش زیاد افکار و احساسات انتقادی فشرده تعبیر شود.

به نظر می رسد افکار و احساسات انتقادی در مورد گذشته راوی هرگز نمی تواند آگاهانه فکر یا احساس کند. تنها به اقامت خود در ناخودآگاه ادامه می دهد.

هابیل

با وجود اینکه نام پدر نتوانست کودک را از مادر جدا کند، منطق محض وجود دارد که طیفی تصویر پدر باید در ناخودآگاه راوی حفظ شود. از آنجایی که خود نام شکست خورده است، تا آن زمان نباید خطر قابل توجهی برای داستان نویس ایجاد کند. در هر صورت، این نام همچنان به عنوان نماد خود یک خاطره زنده در ضمیر ناخودآگاه راوی خرگوش، هابیل، دارد. هابیل نمادی از نام پدر است، و با مشاهده رفتار او نسبت به شخصیت های دیگر و خانه اش مشخص می شود. به آرامی و بین خطوط احساس واقعی خود را نسبت به "دوست" خود احساس کنید. در فصل هایی که هابیل در آن گنجانده شده است، او همیشه یک رفتار عجیب و غریب دارد به خصوص در مورد پو، به عنوان مثال، او ناامیدی خود را از خرس نشان می دهد، برای جلوگیری از وقفه به آرامی صحبت می کند و سپس حرف خود را قطع می کند.پو، علاوه بر این، مواقعی به نظر می رسد که او می خواهد پو را تحریک کند، کاری که درست است انجام دهد.

من اطلاعاتی برای ثبت نام در دوره روانکاوی می خواهم .

می توانیم استدلال کنیم که دلیل پاسخ ندادن پو به این دلیل است که آنها تصاویر ناخودآگاهی هستند که برای نجات راوی از حافظه و احساساتی ایجاد شده اند که آشکارا نماد خصومت بین اسباب بازی های نرم هستند که قرار است مفید باشند. دوستان، شاید به راوی آگاه ضربه بزند که سد محافظی را که از آگاهی او در برابر آسیب محافظت می کند، بشکند. راوی.

وینی پو و نماد شخصیت پدری

با یادآوری نظریه فروید، بعید به نظر می رسد که خرگوش، هابیل، بتواند نمادی از شخصیت پدری از زمان های گذشته باشد. در حالی که قرار بود پدر راوی نمایشی از تهدید اختگی برای شکستن عقده ادیپ باشد، بسیاری از تفسیرها نشان می دهد که راوی تحت اخته قرار نگرفته است؛ کریستوفر رابین فقط یک تصویر نیست. از ناخودآگاه، اما از یک کودک واقعی.

تئوری روانکاوانه لاکانی، اما، جزر و مد را تغییر می دهد و هابیل می تواند بار دیگر وزن حافظه پدر را به دوش بکشد، زیرا بر اساس نظریه لاکانی ، نام پدر نداردبا یک مرد واقعی سروکار دارد، اما با نیروی ناخودآگاه نوزادان که کودک را از مادر جدا می کند. شبح ناخودآگاه می تواند به طور فیزیکی کودک را اخته کند، اگرچه منطقاً باید بتواند. ناخودآگاه.

همچنین می‌توان اشاره کرد که هیچ یک از شخصیت‌های راوی به هیچ مفهوم یا اصطلاحی که آشکارا جنسی است مرتبط نیست به جز یکی، Can، که تنها شخصیت زن در داستان است. داستان، مادر گورو. او تنها شخصیتی است که به نظر می رسد جفت گیری را تجربه کرده است. ​​خرگوش از OCD در ترکیب با تمایل او به خود مهم بودن فوق العاده و سیستم اعتقاد عجیبش مبنی بر اینکه روابط زیادی دارد رنج می برد.

کریستوفر رابین

کریستوفر رابین در ناخودآگاه راوی بی نظیر است. برخلاف هر شخصیت دیگری، او استعاره ای از ماده سرکوبی است که توسط راوی حمل می شود و نه ماسک یک اسباب بازی نرم، بلکه نقاب یک انسان زنده. توجه به این نکته بسیار مهم است که اگرچه کریستوفر رابین در جنگل زندگی می کند، اما او موجودی است که باید متمایز شود. در رمان، کودک، کریستوفر، داستان هایی را از شخص دیگری درباره او و دوستانش می شنود. از این رو، تصورات خیالی او ممکن است کاملاً واقعی باشد.

تصویر ذهنی کریستوفر رابین در واقع باید از تصویر واقعی خودش متمایز شود، زیرا تصویر او او را به تصویر نمی کشد، بلکه یک خاطره سرکوب شده ازکودکی راوی، تبعید به ناخودآگاهش. تا به امروز راوی ناخودآگاه از یادآوری کودکی که قبلا بوده امتناع می کند. از این پس همه ارجاعات به کودکی خواهد بود که در جنگل زندگی می کند. تنها دو استدلال برای تفسیر کریستوفر رابین به عنوان خاطره کودکی راوی وجود دارد: ماهیت رابطه آنها با پو و موقعیت او در جنگل.

علاوه بر اینکه او تنها شخصیت انسان نما است، کریستوفر رابین او همچنین تنها کسی است که به پو وفادار و دوست داشتنی است. همه افراد دیگر در جنگل به دلیل هوش ضعیف او کاملاً نسبت به پو بی حوصله هستند، آنها همیشه سعی می کنند او را دستکاری کنند یا عمداً او را گیج کنند. با این حال، پسر هرگز نشانه هایی از بی حوصلگی، ناامیدی یا تمایل به تسلط بر شما نشان نمی دهد. وینی پو او فقط او را دوست دارد و دائماً دوستش دارد.

تصویر کریستوفر رابین

وقتی پو در جلوی در خرگوش، هابیل به دام می افتد، چیزی جز محبت های گرم نشان نمی دهد. پس از اشاره به اینکه پو در حین ردیابی ووزل دایره‌ای می‌چرخد، او را اذیت نمی‌کند، بلکه او را آرام می‌کند. خاطره راوی نشان می دهد که او کودکی عاشق میل مادر است. تصویر کریستوفر رابین دقیقاً کودکی را به تصویر می‌کشد که عاشق استعاره خاطره‌ای از خواسته‌های گذشته است. ​​پو، که توسط تثبیت شفاهی مطابق با میل به مادرش و بدون شخصیت و شخصیت عذاب می‌کشد.هوش برای مقابله با مشکل خود، او کاملا مورد محبت کودک است.

به طور خلاصه، عشق بی قید و شرط پسر به پو مطابق با آنچه روایت شده است که کودکی بدون قید و شرط به مادرش عشق می ورزد، فقط برای تشخیص حماقت که این است استدلال دوم برای تفسیر کریستوفر رابین به عنوان استعاره برای راوی در کودکی، همانطور که گفته شد، موقعیت او در میان سایر ساکنان جنگل است. ​​در طول داستان های کریستوفر رابین و دوستانش، او یک جایگاه بسیار ویژه ای در قلب هر کس دیگری دارد.

با حضور آن، موجودات آرام، شجاع و با اعتماد به نفس می شوند. او همچنین کسی است که وقتی پو به دام می‌افتد، امید را برای حیوانات به ارمغان می‌آورد و کسی است که ظهورش به زودی قبل از رهایی Piglet از مراقبت Can است. در جنگل، کریستوفر رابین برجسته ترین فرد است، او تصویری است که بر دیگران تأثیر می گذارد. با این حال، از آنجایی که او شخصیت راوی در کودکی است، شخص قدرتمندی است که ناخودآگاه او را نقاب زده است. و همه آنها را به ناخودآگاه نسبت داد، منطقی به نظر می رسد که او قدرتی برای خود دارد. دو فصل وجود دارد که او به صراحت از قدرت خود استفاده می کند. در آخربه عنوان مثال، او جغد را به شیوه ای خاص سوت می زند، پرنده بلافاصله با پرواز از بیشه به بیرون از بیشه به این تماس پاسخ می دهد تا ببیند چه چیزی می خواهد.

علاوه بر این، در فصل هشتم فصلی که او دامنه کامل نفوذ خود را نشان می دهد. به شیوه واقعی امپریالیستی، او تصمیم می گیرد که همه آنها باید برای یافتن قطب شمال به یک سفر اکتشافی بروند بدون اینکه واقعاً بدانند به دنبال چه چیزی بگردند.

در حالی که کریستوفر رابین سلاح خود را بازرسی می کند، پو به جنگل می رود و همه را احضار می کند. حیوانات دیگر و در نهایت همه شخصیت‌ها با هم به اکسپدیشنی می‌روند که توسط پسر و ارتش خود از حیواناتی که به خدمت گرفته شده بودند، بدون قید و شرط و بدون زیر سوال بردن اقتدار او، آنها را دنبال می‌کنند.

نتیجه: روانکاوی وینی پو

از دیدی بسیار سطحی، می توان نقاشی وینی پو را فقط به عنوان یک انیمیشن کودکانه دید، اما وقتی از دیدگاه روانکاوانه فکر می کنیم، شروع به دیدن واضح تر می کنیم. که معنای بیشتری در زمینه وجود دارد. شخصیت‌های مختلف در وینی پو تجسم بخش‌های مختلف ناخودآگاه کریستوفر رابین هستند، کریستوفر، مانند بسیاری از کودکان، به سختی می‌تواند واقعیت را از داستان جدا کند، بنابراین ناخودآگاه اسباب‌بازی‌های خود و ویژگی‌های مختلفی را که او را تشکیل می‌دهند، شخصیت می‌بخشد.

محتمل ترین دلیل برای این اتفاق چگونه استیک روش مقابله ای، زیرا با ملموس ساختن شخصیت های مختلف خود، می تواند خود را بهتر درک کند و جنبه های مختلفی را که ممکن است مانع او شوند به چالش بکشد. نویسنده شخصیت ها را به عنوان مناطقی از روان خود می نویسد تا سعی کند مناطق مختلف درگیری در مغز خود را نشان دهد. یک احساس در تضاد است یا بر دیگری تأثیر می گذارد و سعی می کند پیچیدگی مغز انسان را نشان دهد. اینکه حتی در کودکی، درگیری های شدید وجود دارد و دنیای "چند هکتار چوب" صرفاً تفسیری از یک تضاد خاصی در ذهن کودکی به نام کریستوفر رابین وجود دارد.

شخصیت های وینی پو با استفاده از مفاهیم، ​​نظریه ها و روش های روانکاوی تفسیر شدند. تقریباً با همه آنها، استدلال هایی وجود دارد که استعاره یا نمادی برای خاطرات، افکار و احساسات سرکوب شده هستند. راوی که داستان چوب صد هکتاری و ساکنان آن را برای کریستوفر رابین تعریف می کند، به نظر می رسد، فردی با گذشته ای پیچیده شناخته شده است. ​​کن و گورو هر دو نمادی برای خاطره سرکوب شده از آن هستند. کودکی راوی، کودکی که در آن مادر و فرزند جزئی از یک کل بودند.

رشد جنسی کودک

این رابطه بسیار نزدیک به جایی می رسد که باید قطع شود. پیگلت دائماً عصبی و ترسیده است و خاطره ای از زمان ترس از اختگی را به تصویر می کشد. راوی، وقتیدر کودکی، او از رابطه خود با والدینش تخطی کرد، به طوری که لیتائو این کلمه را در یک نام روی پلاکی در بیرون خانه اش نوشته بود. وینی پو همچنین نمادی از یک خاطره است، خاطره رشد جنسی راوی در دوران کودکی. علاوه بر این، تثبیت دهانی او، ولع مداوم پو برای عسل، استعاره ای از احساسی است که سرکوب شده است. آرزویی که راوی زمانی برای مادرش داشته است.

در مقابل، خرگوش، هابیل، تصویری از مواد سرکوب شده نیست، بلکه نام پدر است، نامی که فراتر از پدر واقعی است. پس از اخته کردن تمام تصاویر از ناخودآگاه راوی، همانطور که آنها اکنون در ارتباط با نمادهای فالوس زندگی می کنند، بدیهی است که او موفق نشده است کودک را از مادر جدا کند. با این حال او همچنان به تلاش خود ادامه می دهد و اختراع می کند. و اجرای نقشه ای برای ربودن گورو کن.

جغد نماد تمام آشفتگی هایی است که در ناخودآگاه راوی وجود دارد. او آشفتگی زبانی را به تصویر می‌کشد و شخصیتی است که می‌کوشد از پیشرفته‌ترین واژگان ممکن استفاده کند، زیرا می‌داند که هیچ‌کس در جنگل نمی‌فهمد. کریستوفر رابین، کودکی بسیار دوست داشتنی و صبور، ناامید از تمام سردرگمی هایی که جغد به تصویر کشیده و ایجاد کرده است، در نهایت نشانه هایی از ناامیدی نسبت به او نشان می دهد، از او می خواهد که ساکت باشد. کریستوفر رابین استعاره ای برای راوی استوقتی بچه بودم. کریستوفر رابین به عنوان استعاره ای از کودک، رابطه بسیار نزدیکی با پو دارد.

وینی پو و ناخودآگاه علاقه

او تصویر کسی است که همه تصاویر مالک را به وجود آورده است. ناخودآگاه علاقه؛ به این ترتیب، کریستوفر رابین شخصیتی است که تأثیر زیادی دارد و بر شخصیت های دیگر تأثیر زیادی می گذارد و استاد بی چون و چرای بوسک و ساکنان آن است.

به عنوان استعاره ای از ادغام افکار انتقادی و منفی، لو سپس تفسیر را به پایان می رساند. پارانوئید و افسرده ، او در گفتگو با شخصیت های دیگر از منفی گرایی به عنوان سلاح بسیار استفاده می کند. او همیشه شادی دیگران را به چالش می کشد و سعی می کند طرز فکر خود را گسترش دهد تا توجه وجدان راوی را جلب کند.

این مقاله توسط Raïssa Grace J. Asobo نوشته شده است. نویسنده (ادبیات کودکان)، فارغ التحصیل رشته آموزش و فارغ التحصیل در رشته روانشناسی و علوم اعصاب. کارآموز روانکاوی. تماس از طریق: شبکه های اجتماعی: @r.g.asobo (اینستاگرام) ایمیل: [email protected]

بیشتر اعمال پو می تواند این باشد که مرتبط با فرآیند فرویدی تصعید، در ابتدای داستان، خاطره ای از رشد جنسی راوی را نشان می دهد که با تصویری قابل قبول برای بخش آگاه ذهن او پوشانده شده است. در فصل اول، پو تلاش می کند تا عسل را از کندوی مرتفع بدست آورد و در نهایت چند بار با شکست مواجه می شود. این تلاش ها را می توان به عنوان یک جستجوی بی گناه برای تدارکات در نظر گرفت، اما این برای چشمانی است که از فلسفه فرویدی الهام گرفته شده است.

تلاش پو برای بازیابی عسل از درخت استعاره ای از شکست راوی در ایجاد تمایلات جنسی طبیعی است. این سه بخش جنسیت کودکی، دهانی، مقعدی و فالیک است که در داستان پو وجود دارد، زیرا او با همه آنها مشکلاتی را تجربه می کند. او نمی تواند درخت بلوط بزرگ را شکست دهد و عسل را بازیابی کند، او نمی تواند از روی فالوس که نماد آن درخت است بگذرد. سپس پو در سوراخی گیر می کند، در ورودی خرگوش، که بعداً اتفاق می افتد.او بیش از حد خورد خوب، جنسیت نوزادی و علاوه بر این، پو نمی تواند خانه را ترک کند، اشتهای او مرگ او خواهد بود. اشتها نماد سوم از سه نماد جنسی است. در هیچ فصلی پو بدون غذا خوردن و فکر کردن به عسل نمی‌گذرد.

نیاز دائمی او به مختل کردن زندگی روزمره‌اش، باعث می‌شود که در نهایت هدیه‌ای را که برای خود به لات می‌برد می‌خورد. روز تولد. هنگامی که پو از ضررش تمام می‌شود، علائم کناره‌گیری را تجربه می‌کند، او به آب می‌پرد تا یادداشتی را که در یک بطری بود به دلیل ناراحتی خوک‌ک پس بگیرد، معتقد است که عسل است.

به طور خلاصه، رشد جنسی راوی احتمالاً بلافاصله پس از تولدش از حالت عادی خارج شد، زیرا در کودکی، او هیچ تصور یا کنترلی بر سه بخش فرویدی تمایلات جنسی دوران کودکی نداشت. که خاطره دردناک را در ناخودآگاه پنهان می کند، که با این وجود یک واقعیت بوده و هست. اعتیاد همیشگی پو به عسل را می‌توان به گونه‌ای دیگر نیز تعبیر کرد، زیرا راوی با میل همیشگی به مادرش زندگی می‌کند، او می‌خواهد بخشی از او باشد و بالعکس.

رابطه با مادرش.ناخودآگاه

به این میل می توان ترس پیگلت از اخته شدن و حضور مداوم پدر، نام پدر در ناخودآگاه راوی را اضافه کرد، در نهایت مشخص می شود که اعتیاد پوه به عسل در واقع است. استعاره ای از اشتیاق برای مادر، آرزویی که رها نشده است. خوردن و گرسنگی نشان دهنده یک میل سیری ناپذیر است. شخصیت های دیگر همه چیز را می خورند، اگرچه همه شخصیت های دیگر می توانند کمی غذا بخورند، پو تنها کسی است که همیشه در حال خوردن یا فکر کردن به عسل است.

این گرسنگی او فقط یک گرسنگی محدود به ناحیه شکم نیست، همه او احساس نیاز، میل به عسل می کند. او همچنین تنها شخصیتی است که بیش از حد غذا می‌خورد، شخصیتی که می‌توانیم آن را شکم‌خوری بنامیم. وینی پو دارای اختلال بیش‌فعالی کمبود توجه (ADHD) است. ​​این اختلال با ناتوانی بیمار در توجه و توجه مشخص می‌شود. در بیشتر موارد سطح فعالیت بالاتر از حد طبیعی دارند.

استقامت پو در خوردن همیشه عسل و رفتارهای مکرر شمارش او احتمال تشخیص اختلال وسواس فکری جبری (OCD) را افزایش می دهد. هر چقدر هم که ترسناک به نظر می رسد، ممکن است یک جنبه فرویدی وجود داشته باشد که چرا کریستوفر رابین، پسر کارتون، نام خرس عروسکی خود را به نام وینی پو می گذارد. در انگلیسی، وینر به عنوان عامیانه برای اندام نر استفاده می شود. بازیکن.

تیگرائو، لیتائو و نظریه روانکاوانه

براساس نظریه روانکاوانه زیگموند فروید، انگیزه جنسی هر موجودی نقشی در شخصیت او دارد، بنابراین، با اشاره به تثبیت احتمالی رابین با کلمه winer، نام خرس شما را می گذارد. از وینی پو از طرف دیگر تایگر از ADHD رنج می برد و جنبه مزمن رفتار پرخطر که او را نیز درگیر اجبار به امتحان کردن هر چیزی و همه چیز می کند. تایگر یکی از شخصیت هایی است که همیشه فقط درباره آن بحث می شد. ویژگی ها و هرگز چیزهای دیگری در آن وجود نداشت.

الگوی مداوم بی توجهی و بیش فعالی دارد که در عملکرد و رشد آن اختلال ایجاد می کند. خوک، نزدیکترین معتمد و دوست پو، از یک مورد نسبتاً حاد اختلال اضطراب فراگیر رنج می برد. با استناد به خود "مضطرب، برافروخته، ناراحت، فقیر" خود، گفته می شود که خوکچه مشکلات خود را نیز دارد. احترام.

خوک در جای بسیار بزرگی زندگی می کرد، خانه ای که در وسط جنگل بود و او در وسط آن خانه زندگی می کرد. خوکچه که در وسط جنگل و وسط خانه‌اش زندگی می‌کرد، حواسش به چیزی بود، آن چیزی که یکی از گریزان‌ترین و پنهان‌ترین نیروهای رمان است: پدر راوی. خوکچه در احتیاط و اضطراب دائمی زندگی می کرد زیرا در معرض تهدید دائمی قرار داشتاخته کردن. یعنی تصویر راوی در زمانی است که کودک با مادر رابطه نزدیک دارد، رابطه ای که آنقدر نزدیک است که عادی تلقی نمی شود.

ناخودآگاه کودک و جغد

به نوعی، حافظه نشان می دهد که پدر در ناخودآگاه کودک، ارتباط بین مادر و فرزند را به چالش می کشد. خوکچه آنقدر بلند است که دوستش پو اغلب نمی تواند به او نزدیک شود بدون اینکه او از ترس بالا و پایین بپرد. Corujão، از نظر نظریه فرویدی، شخصیتی دشوار برای تجزیه و تحلیل و تفسیر است. به نظر نمی رسد که او نمادی برای خاطره یا احساس خاصی باشد. با این وجود، شرایطی پیرامون جغد وجود دارد که کاملاً عجیب و غریب هستند.

اول از همه، او یک شخصیت است. که سعی می کند همیشه باهوش و بسیار عاقل به نظر برسد، ویژگی هایی که معمولاً نژاد او با آن همراه است، حتی اگر خواندن و نوشتن درست بلد نباشد. وقتی پو به ملاقات او می‌رود تا از او چیزی در مورد هدیه لوط بنویسد، او مضطرب می‌شود و قبل از شروع نوشتن در کوزه مطمئن می‌شود که پو بی سواد است. ​​جغد علاوه بر نیاز به هوشمند به نظر رسیدن از واژگانی استفاده می‌کند. که در سطح شخصیت های دیگر نیست.

من اطلاعاتی را می خواهم که در دوره روانکاوی ثبت نام کنم .

درست زمانی که او متوجه شد که همکار شما نمی فهمد، سپس به تطبیق زبان خود ادامه می دهد.جغد، بر خلاف شخصیت های دیگر، ممکن است نماد یا استعاره ای برای احساسات یا خاطرات سرکوب شده نباشد. در عوض، قابل قبول است که آن را نشانه ای از نابودی در ناخودآگاه راوی تفسیر کنیم. به عنوان یک شخصیت، او سایر شخصیت ها را با دایره لغات خود اشتباه می گیرد و تلاش می کند تا در همه موارد عاقل و باهوش به نظر برسد؛ دیگران او را اشتباه می فهمند یا نوعی ناامیدی نسبت به او نشان می دهند.

مفاهیم لاکانی کمبود و Can & گورو

جغد که به خاطر شهرتش به عنوان باهوش ترین شخصیت شناخته شده است، درجه خاصی از نارساخوانی را تجربه کرده است، ناتوانی مکرر او در املای کلمات، همراه با غلط املایی کلمات، نشان دهنده وضعیت نارساخوانی او است. کن و گورو دو شخصیتی هستند که با نگاه فروید و لاکان قابل تحلیل هستند. از طریق روش های فروید در آشکار کردن نمادگرایی و مفاهیم لاکان از کمبود و میل، آنها با هم اولین بیانیه مقاله را تشکیل دادند. که در مورد نقاشی نوشته شده بود.

کان و گورو خاطره ای از گذشته راوی هستند و برای اینکه این خاطره آگاهانه حفظ شود، راوی ناخودآگاه ویژگی های دوران کودکی طولانی را بر روی حیوانات عروسکی توسط کریستوفر رابین فرافکنی می کند. . این دو، کن و گورو، با هم تصویری از کودکی راوی را تشکیل می دهند، کودکی با یک رابطه بسیار نزدیک مادر و فرزند مشخص می شود. کانگورو به عنوان یک حیوان کیسه دار، حیوانی که فرزندان خود را در کیسه حمل می کند، استدلالی برای این موضوع ایجاد می کند. مادر بچه هایش را نه در آغوش، بلکه در خودش، در شکمش حمل می کند.

در حافظه خودش معانی متعددی وجود دارد. اولی در مورد رابطه مادر و پسر صحبت می کند. دوم، کودکی که در آستانه ورود به صحنه آینه است. گورو به کن وابسته است و او را تماشا می کند که مدام آن را در کیفش به عنوان بخشی از خودش حمل می کند. در ناخودآگاه راوی، این دو با هم متحد می‌شوند و یکی را تشکیل می‌دهند، گورو کودکی است که شروع به یافتن هویت خود می‌کند و در همان زمان، از جا می‌پرد و مانند بسیاری از کودکان توجه اطرافیانش را می‌خواهد.

لات در وینی پو

حالت همیشگی خر بودن او به عنوان "اختلال افسردگی" نامگذاری شده است. دیس تایمی مزمن لوط را باید مقصر حملات استرس و منفی گرایی او دانست. لات با طعنه و تلخی به عنوان سلاح در گفتگو، وضعیت تاریک ترین شخصیت را دارد. الاغ خاکستری پیر استعاره و نمادی از تمام احساسات منفی و افکاری است که راوی در رابطه با گذشته جنسی و تثبیت مادری دوران کودکی خود داشته است.

با فرض اینکه انسان بتواند هر نوع عمل یا احساسی را انجام دهد بسیار بعید استهر احساسی را بدون در نظر گرفتن انتقادی. می توان استدلال کرد که این فردی است که هیچ نشانه ای از داشتن افکار انتقادی در مورد اعمال سرکوب شده یا احساساتی که به ناخودآگاه تبعید شده اند را نشان نمی دهد. لات تلفیقی از تمام افکار انتقادی راوی است و این توضیح می دهد که چرا او در طول داستان ها مالیخولیا خود را حفظ می کند.

اگرچه وقتی پو دمش را پیدا می کند موقتا خوشحال می شود و در روز تولدش بلافاصله به حال و هوای گذشته اش باز می گردد، اما خودش منتقد تقریباً همه چیز و همه است. هنگامی که برای اولین بار به خواننده معرفی می شود، از اینکه کسی دم او را گرفته است دچار پارانوئید می شود. او نه تنها از خود انتقاد می کند، بلکه از دیگران نیز انتقاد می کند و این که دیگران نیز دیگر منتقد نیستند.

هدیه کریستوفر رابین

در طول مهمانی که برای پو برگزار شد، لوت آخرین تلاش خود را می کند تا تفکر انتقادی را به سایر ساکنان جنگل آموزش دهد. او به طور ضمنی سعی می کند با سبقت گرفتن از گروه پو، دیگران را تحریک کند. طوری رفتار می کند که انگار همه دور هم جمع شده اند تا کاری را که انجام داده است جشن بگیرند، با وجود این واقعیت که او باید بداند چرا پو در یک سر میز نشسته است.

در پایان، او در نهایت شکست می خورد، زیرا پو در نهایت به پایان می رسد