De mythe van Sisyphus was een figuur uit de Griekse mythologie die het koninkrijk Korinthe stichtte. Hij was zo sluw dat hij de goden wist te misleiden. Sisyphus was hebzuchtig naar geld en om dat te verkrijgen nam hij zijn toevlucht tot elke vorm van bedrog. Hij zou ook de scheepvaart en de handel hebben aangemoedigd.

U ziet in dit artikel een detail over de Sisyfusverhaal die:

• Als straf werd hij veroordeeld tot het dragen van een rots een heuvel op, naar de top van een berg;
• Daar aangekomen moest hij de steen loslaten, de berg afdalen en zijn "werk" van het klimmen opnieuw beginnen, voor altijd.
• Voor hedendaagse analisten is de Mythe van Sisyphus een allegorie van de oneindige en vervreemde toestand van menselijke arbeid.
• Uit deze analyse blijkt dat werk niet in staat is het subject te bevredigen, omdat het de werking van een status quo.
• Zoals in de mythe van Sisyphus zou werk een vorm zijn (althans in een hyperbolische analyse) van een marteling; in de etymologie komt het woord "werk" van " tripalium ", een martelwerktuig van "drie stokken" in het Latijn.

Sisyphus

Hij was de zoon van Eolo en Enareta, en echtgenoot van Mérope, er zijn culturen die erop wijzen dat hij Odysseus verwekte bij Anticlea voordat zij met Laertes trouwde. Hij is echter bekend om zijn zin die erin bestond een steen op de top van een berg te plaatsen, die voordat hij zijn hoogtepunt bereikte, zou terugkeren naar het begin ervan, waardoor het falen van dit onlogische proces steeds meer werd herhaald.

Hij was een promotor van scheepvaart en handel, maar hij was ook hebzuchtig en een leugenaar en nam zijn toevlucht tot illegale maatregelen, waaronder het vermoorden van reizigers en reizigers om zijn fortuin te vergroten. In dezelfde tijd als Homerus werd Sisyphus beschouwd als de intelligentste en meest wijze van alle mannen.

De mythe van Sisyphus in de Griekse mythologie

Volgens de legende is Sisyphus getuige van de ontvoering van Egina, een nimf, door de god Zeus. Zij besluit erover te zwijgen, totdat haar vader, Asopos, god van de rivieren, in Korinthe aankomt en naar haar vraagt.

Dit is wanneer Sisyphus de kans vindt om een ruil voor te stellen: het geheim, in ruil voor een bron van vers water voor Korinthe. Asopo accepteert.

Maar als hij erachter komt, is Zeus woedend en stuurt Thanatos, god van de dood, om Sisyphus te doden. De verschijning van Thanatos is angstaanjagend, maar Sisyphus trekt zich er niets van aan. Hij ontvangt hem hartelijk en nodigt hem uit om te eten in een cel, waarin hij hem verrast door hem van het ene op het andere moment gevangen te houden.

De levenden zullen niet meer sterven

Lange tijd is er niemand gestorven en wie nu woedend is, is Hades, god van de onderwereld. Deze eist dat Zeus (zijn broer) de situatie oplost.

Daarom besluit Zeus Ares, god van de oorlog, te sturen om Thanatos te bevrijden en Sisyphus naar de onderwereld te leiden. Van tevoren had Sisyphus zijn vrouw echter gevraagd hem bij haar dood geen begrafenishulde te brengen. Zijn vrouw hield haar belofte.

Begrijpen

Toen Sisyphus al in de onderwereld was, begon hij te klagen bij Hades. Deze vertelde hem dat zijn vrouw haar heilige plicht om hem enige begrafenis eer te bewijzen niet had vervuld.

Hades negeerde hem eerst, maar door zijn aandringen verleende hij hem de gunst om terug te keren naar het leven om zijn vrouw te berispen voor zo'n vergrijp. Natuurlijk had Sisyphus van tevoren gepland om niet terug te keren naar de onderwereld.

In dat geval leefde hij vele jaren, totdat hij uiteindelijk instemde met de terugkeer van Thanatos naar de onderwereld.

Straf

Toen Sisyphus in de onderwereld was, besloten Zeus en Hades, die helemaal niet blij waren met Sisyphus' streken, hem een voorbeeldige straf op te leggen.

Deze straf bestond uit het beklimmen van een zware rots op de zijkant van een steile berg. En net als hij de top zou bereiken, zou de grote rots in het dal vallen, zodat hij weer kon klimmen. Dit zou zich tot in de eeuwigheid moeten herhalen.

Albert Camus

Albert Camus was een schrijver en filosoof die een filosofie voorstond die streefde naar individuele vrijheid, dus het essay in De mythe van Sisyphus behandelt de aspecten van het bestaan die resultaten zoeken om de onlogica van de mensheid te doorbreken.

De mythe van Sisyphus door Albert Camus

Albert Camus gebruikt deze Griekse mythe om een filosofisch essay te ontwikkelen met de exacte titel: "De mythe van Sisyphus". Hierin ontwikkelt hij een reeks ideeën die verband houden met het begrip absurditeit en zinloosheid van het leven. Bepalende aspecten in het lot van Sisyphus zijn zo kenmerkend voor de mens van vandaag.

Ik wil informatie om me in te schrijven voor de cursus Psychoanalyse .

Lees ook: Mannelijke infantilisatie en onvolwassenheid

Zo duidt Camus het absurde aan als de hoop die de dag van morgen bedwingt, alsof er geen zekerheid van de dood bestaat. De wereld, ontdaan van de romantiek, is een vreemd en onmenselijk gebied.

Ware kennis is dus niet mogelijk, noch de rede noch de wetenschap kunnen de werkelijkheid van het universum onthullen: hun pogingen liggen in betekenisloze abstracties. Absurditeit is de pijnlijkste der passies.

Camus' interpretatie

Volgens Camus hadden de goden Sisyphus veroordeeld tot het voortdurend dragen van een steen naar de top van een berg. Daar viel de steen weer onder zijn eigen gewicht. Ze dachten, met enige reden, dat er geen straf bestaat die verschrikkelijker is dan nutteloos en uitzichtloos werk.

Voor Camus betekent het absurde serieus nemen het aanvaarden van de tegenstelling tussen rede en verlangen in een irrationele wereld. Daarom moet zelfmoord worden afgewezen, want het absurde bestaat niet zonder de mens.

Op deze wijze moet de tegenspraak worden beleefd en moeten de grenzen van de rede worden aanvaard zonder valse hoop. Het absurde mag nooit volledig worden aanvaard; integendeel, het vereist een voortdurende rebellie. Op deze wijze wint de vrijheid.

Het leven van het absurde

Camus ziet in Sisyphus de held van het absurde, die het leven ten volle leeft, de dood verafschuwt en veroordeeld is tot het uitvoeren van een nutteloze taak. De auteur toont het oneindige en nutteloze werk van Sisyphus echter als een metafoor die aanwezig is in het moderne leven.

Zo is werken in een fabriek of een kantoor een repetitieve taak. Dit werk is absurd, maar niet tragisch, behalve in de zeldzame gevallen dat men zich ervan bewust wordt.

Camus is daarom vooral geïnteresseerd in wat Sisyphus denkt als hij terugloopt naar de voet van de heuvel om opnieuw te beginnen. Dit is het werkelijk tragische moment, wanneer die man beseft hoe ellendig zijn toestand is. Zonder hoop overwint het lot met minachting.

Slotbeschouwingen over de mythe van Sisyphus

Het erkennen van de waarheid is de manier om deze te overwinnen. Sisyphus, als absurde man, houdt de taak vol om verder te gaan. Wanneer Sisyphus echter in staat is de nutteloosheid van zijn werk te erkennen en zeker is van zijn lot, is hij bevrijd om de absurditeit van zijn toestand in te zien. Zo bereikt hij de staat van aanvaarding.

De mythe van Sisyphus zegt veel over menselijk gedrag, ze stellen ons in staat om op een representatieve manier te visualiseren wat we vaak niet begrijpen. We nodigen u daarom uit om meer te leren over de menselijke geest door u in te schrijven voor onze online cursus over klinische psychoanalyse.