De hit "Como Nossos Pais" werd geschreven door wijlen Belchior (1946-2017), maar werd vooral bestendigd en nationaal bekend door de vertolking van Elis Regina (1945-1982) voor het album "Falso Brilhante" (1976).

Het is belangrijk te vermelden dat dit nummer oorspronkelijk afkomstig is van Belchior's album "Alucinação". Het album bevat nummers die in wezen hetzelfde thema uitbeelden, zozeer zelfs dat als we opletten we merken dat alle nummers een soort vaste filosofie hebben, want leven is beter dan dromen, niets intelligenter dan een manier om al deze filosofie die in zijn werk wordt benaderd te synthetiseren.

Het lied begrijpen: Zoals onze vaders

"Ik wil je niet mijn grote liefde vertellen over de dingen die ik leerde op de platen ik wil je vertellen hoe ik leefde en alles wat me overkwam."

Het is merkbaar dat er twee verschillende segmenten worden geschreven. De lyrische zelf wil niet praten over dingen die in boeken, platen en de meest uiteenlopende theorieën worden begrepen. Hij wil praten over de praktijk en alles wat hij heeft geleerd als door de moeilijkheden die hij in zijn leven heeft ondervonden. De lering die hij opdoet door te lijden in zijn leven en op de meest verschrikkelijke manier.

In die passage wordt het idee van realiteit versus fantasie, fictie of dingen die gepolitiseerd zijn in principe opgemerkt. De componist was hier wat strenger over, omdat hij liet zien dat we vandaag de dag via deze platen en boeken een hoop ongenuanceerde waarheden krijgen.

Hij stelt voor dat we moeten gaan luisteren naar mensen, daadwerkelijk zien hoe diezelfde mensen lijden en hoe hun kijk een beetje anders zal zijn dan de mensen in dossiers en boeken.

Leven is beter dan dromen

"Leven is beter dan dromen Ik weet dat liefde iets goeds is maar ik weet ook dat elk hoekje kleiner is dan iemands leven."

De realiteit is veel erger dan de gecreëerde fantasie. Het is veel moeilijker dan het zingen en schrijven in een boek. Zo ontstond het jargon dat leven beter is dan dromen, en de enige zekerheid is dat liefde een goede zaak is. Belchior herhaalt dat liefde belangrijk is, dat het een goede zaak is.

Een ander punt in die passage: wie zingt, bereikt niet de dimensie die de werkelijkheid van het leven is. Je komt niet tot de kennis van de hardheid van het leven van iemand die op straat ademt.

Van degene die verschillende contacten heeft met anderen en op zijn beurt verschillende klappen ontvangt die door datzelfde leven worden uitgedeeld.

Op Zoals onze vaders: "Het teken is voor ons gesloten

"Dus kijk uit, mijn schat, er is gevaar op de hoek, ze hebben gewonnen en het licht is gesloten voor ons jongeren".

Wie waren de winnaars? Hier is het heel belangrijk om even stil te staan bij de tijd waarin het liedje werd uitgebracht. Het jaar was 1976. Een periode gekenmerkt door de ongerijmdheden van de militaire dictatuur, waarin de teksten in hun geheel de teleurstelling van de jeugd weergeven, maar aan de andere kant was er hoop op betere tijden door de constante strijd voor het concrete bezit van de democratie in de Braziliaanse samenleving.

Het is logisch dat "zij wonnen" het autoritaire karakter weergeeft van degenen die aan de macht waren, terwijl "en het bord is gesloten voor ons jongeren" laat zien dat het juist de jongeren zijn die vragen probeerden te stellen en op zoek gingen naar een belangrijke verandering, net zoals dat in de jaren '60 was gebeurd.

Like Our Fathers en een parallel tussen de jaren 60 en 70

Laten we nu een parallel trekken tussen de jaren '60 en '70. De eerste was een periode waarin jonge mensen over veel dingen klaagden, protesteerden tegen tirannie en er was de opkomst van de Tropicalism beweging, die vernieuwing bracht in de Braziliaanse samenleving door het mengen van verschillende culturele stromingen.

De tweede daarentegen, en volgens het lied, stonden diezelfde jongeren nu stil. Ze deden niets meer. Sommigen waren al rijk geworden door hun discours, anderen werden gewoon geëlimineerd of werden het zwijgen opgelegd door het systeem. Het signaal was dus volledig afgesloten voor die jongeren.

Van nu af aan zal Belchior zijn visie inbrengen voor enkele relaties die werden gewijzigd op basis van de geschiedenis van deze jonge mensen die vochten en vervolgens stopten.

Ik wil informatie om me in te schrijven voor de cursus Psychoanalyse .

Waarom je nachten verspillen aan politieke en economische kwesties?

"Je broer knuffelen en je meisje kussen op straat is wat je arm je lip en je stem heeft gemaakt."

Arm, lip en stem waren vroeger tekenen van protest. De arm was van jou, je had de lip en de stem, die stem was niet stil. Hij was niet stil tegenover een onderdrukkend systeem. Maar kijk vandaag, hij is volledig losgeslagen.

Zijn lip en stem waren gemaakt om zijn broer te omhelzen en zijn meisje overal te kussen. Wat nu gebeurt is het valse gevoel dat we ons nergens meer zorgen over hoeven te maken. Waarom onze avonden verdoen met politieke en economische kwesties? We gaan gewoon zitten en nadenken over wat er gebouwd is.

Een soort vervreemding

Nu zijn onze armen, lippen en stem gemaakt voor liefde en voor het vergeten van een beetje van de problemen, dat wil zeggen een soort vervreemding van het niet proberen te vechten tegen wat van kracht is, tegen wat ons misschien kwaad doet. Het valt op dat er enige kritiek is, die zeker van toepassing is op vandaag en op vele historische momenten.

De verwijzing naar het verleden en de noodzaak om het te vergeten komt ook in dit fragment naar voren. Nu worden er dingen opgebouwd, toch? Het verleden, het is voorbij.

Er zijn mensen die het verleden oneindig veel beter vinden in termen van kunst, politiek en maatschappij. Het zegt dat het verleden beter was en dat vroeger absoluut alles beter was. Vandaag hebben we overblijfselen van die herinneringen, maar alles is slecht, leeg en triest.

Een verwijzing naar het gevoel van pijn

"Je vraagt me naar mijn passie, ik zeg dat ik betoverd ben, als een nieuwe uitvinding blijf ik in deze stad, ik ga niet terug naar het achterland want ik zie het aankomen in de wind, ruikend aan het nieuwe seizoen weet ik alles in de levende wond van mijn hart".

Er wordt verwezen naar het gevoel van pijn, die wond die in het hart blijft zitten. Stel je een open wond voor, waar elk contact een gigantische pijn veroorzaakt. Zelfs een simpele wind doet pijn.

Belchior schrijft dat de waarheid dat de wind die dit lijden veroorzaakt nieuwe gebeurtenissen belooft, dat wil zeggen dat hij hier de mogelijkheid van een heden waarneemt door te constateren dat men het verleden beleeft, maar weinig doet en toch een glimp kan opvangen van een situatie die veranderd wordt. Als hem naar zijn passie wordt gevraagd, is de lyrische zelf al snel helemaal betoverd, als een nieuwe uitvinding.

Het lied verwijst altijd naar het nieuwe. Het verleden ligt achter ons. Het is belangrijk erop te wijzen dat het niet nodig is het verleden op een overdreven manier te vereren. Het is bijna als: word wakker en besef het heden, anders zit je zonder toekomst.

Hoe onze ouders en de samenleving

"Het is lang geleden dat ik je zag op straat haar in de wind jonge mensen verzameld op de muur van herinnering deze herinnering is het schilderij dat het meeste pijn doet"

Hier laat de componist zien dat het al een tijdje geleden is dat hij een bepaalde houding in onze maatschappij heeft opgemerkt. Hij betoogt dat het herinneren van deze dingen een beweging is alsof het een herinnering met terugwerkende kracht is, het doet nog meer pijn om te beseffen hoe de dingen waren en hoe ze zich in het heden hebben gevestigd.

Ik wil informatie om me in te schrijven voor de cursus Psychoanalyse .

Het doet pijn om te beseffen dat er ooit jonge mensen tegen het systeem opstonden en dat we die tijd nu gewoon als goed en prachtig beschouwen. Ondertussen, in ons heden, leunen we achterover en accepteren we alles discriminerend of zonder na te denken.

Verwijs niet naar dossiers en boeken, praat niet over herinneringen, maar over het heden en wat u vandaag beleeft, denk aan wat concreet is en niet abstract.

Het verleden herdenken op dezelfde manier als onze ouders...

"Mijn pijn is te beseffen dat we ondanks alles wat we gedaan hebben nog steeds dezelfde zijn en leven als onze ouders"

Dat is allemaal al gebeurd en we hebben er veel last van. Vandaag blijven we hetzelfde en leven we inert zoals degenen die we in onze jeugd vaak bekritiseerden, onze ouders.

Laten we eens nadenken over de woorden die we in onze meer rebelse jaren tegen hen gebruikten: ouderwets, archaïsch, achterlijk, verouderd en oud. Vandaag beseffen we dat we ons in hetzelfde stadium bevinden: het verleden vereren op dezelfde manier als onze ouders deden.

Onze muziekscene en de context van het lied

"Onze afgoden zijn nog steeds dezelfde en schijn bedriegt niet u zegt dat na hen niemand anders is verschenen."

Met name deze passage spreekt mij aan. De ouderen denken dat er na Caetano Veloso, Chico Buarque, Raul Seixas en Rita Lee niets anders is gebeurd in ons muzikale scenario. Maar denk erover na. Djavan, Lulu Santos en Zeca Baleiro verschenen. Alles is niet verloren, maar de discussie is oud.

Er zijn mensen die blijven vasthouden aan het verleden, zij geloven dat alles daar ophield, in die tijd, maar nee. Het zijn juist deze mensen die niet gevolgd zijn. Zij hebben besloten niet verder te gaan.

Een betere toekomst

"Je kunt zelfs zeggen dat ik het niet meer weet of anders dat ik het verzin, maar jij bent het die van het verleden houdt en niet ziet dat het nieuwe altijd komt."

Er wordt gewezen op het belang van het openen van de geest, het verleggen van de focus en het ontdekken van alle mogelijkheden die in het heden bestaan. Er zijn tegenwoordig vele manieren om de wereld te zijn en te zien. Wat er gebeurt is dat velen helaas stagneren, stoppen. Als je zo blijft is het onmogelijk de motivatie te vinden om door te gaan.

Vandaag moet gebouwd worden met beslissingen die de toekomst beter maken dan de ervaringen en wortels van wat geleefd werd.

Zoals onze vaders: kruimels van aandacht, liefde en geld

"Vandaag weet ik dat degene die mij het idee van een nieuw bewustzijn en jeugd gaf 'thuis bewaakt wordt door God telend verachtelijk metaal'."

In dit fragment benadrukt de componist opnieuw het idee van degene die vocht voor zijn rechten, de vlag hees voor de vrijheid van de democratie.

Maar helaas zit diezelfde persoon die het discours van aanvaarding en vrede verkondigde vandaag zogenaamd veilig in zijn huis, slechts beschermd door zijn geloof en de kruimels van aandacht, liefde en geld aanvaardend. Zowel de onderdaan als zijn afgoden zijn overgeleverd aan het systeem.

Conclusie

Belchior zegt dat het blijven bewonderen van het verleden het probleem niet oplost, omdat het voor ons natuurlijk is om op onze ouders te lijken. Geloof me, zegt u, door zo te denken zal de samenleving stagneren en zal er niets nieuws zijn, alleen maar cirkels en nog eens cirkels rond de herhalingen die onze ouders hebben meegemaakt.

De centrale gedachte is: sta stil bij het verleden, ja, maar bagatelliseer het heden niet. Aan de feiten van het verleden valt niet te tornen en kan niet worden ingegrepen, maar het heden kunnen we zeker helpen verbeteren.

Bovendien gaat het hele album in op deze problematiek. Laten we dus profiteren van deze herdenking van Belchior en luisteren naar de nummers van zijn album "Anunciação".

Dit artikel over het lied Como Nossos Pais (Belchior) is geschreven door Wallison Christian Soares Silva ([email protected]), psychoanalyticus, econoom, specialist in neuropsychoanalyse en postdoctoraal student literatuur en letterkunde.