Als u zover bent gekomen is dat omdat u zich afvraagt hoe psychoanalyse begrijpt afgunst In dit artikel zullen we iets van deze discussie naar voren brengen. Voordat we echter ingaan op wat het betekent voor de psychoanalyse, vinden we het belangrijk om te kijken wat er in het woordenboek staat. Bovendien willen we het begrip op een algemene manier bespreken, zodat we daarna de psychoanalytische kijk op het onderwerp kunnen benaderen.

Afgunst volgens het woordenboek

Jaloezie is een vrouwelijk zelfstandig naamwoord. Etymologisch is het woord van Latijnse oorsprong. Het komt van het woord " nodig uit ", wat betekent "niet zien". Dus, onder zijn betekenissen zien we:

• gevoel voor hebzucht voor geluk, de superioriteit van anderen... ;
• gevoel of een ontembare wil om te bezitten wat van een ander is... ;
• het object, de goederen, de bezittingen die het doelwit zijn... van afgunst.

Onder de synoniemen voor afgunst zien we: jaloezie, emulatie .

Concept van afgunst

Afgunst, of oneerlijkheid, is een gevoel van angst, of zelfs woede, over wat de ander heeft... Dit gevoel wekt het verlangen om precies te hebben wat de ander heeft, of het nu dingen, kwaliteiten of "mensen" zijn.

Het kan ook worden gedefinieerd als het gevoel van frustratie en wrok als je geconfronteerd wordt met een onvervuld verlangen. Wie de deugden van de ander verlangt, is niet in staat ze te bereiken, hetzij door onbekwaamheid en lichamelijke of verstandelijke beperking.

Bovendien, afgunst kan worden beschouwd als een symptoom bij bepaalde persoonlijkheidsstoornissen... Dit gevoel is mogelijk bij mensen met een passief-agressieve persoonlijkheidsstoornis en ook bij mensen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis.

In de katholieke traditie is afgunst ook een van de zeven hoofdzonden (CIC, nummer 1866).

Wat de psychoanalyse te zeggen heeft over afgunst

Afgunst gaat over degene die de werkelijkheid niet ziet, zoals we hierboven zeiden. Integendeel: bedenkt hij het op een fantasievolle en zelfs waanzinnige manier.

De afgunstige persoon heeft niet de visie om zichzelf te zien. Zijn visie is naar buiten gekeerd, naar de ander. Hij neemt niet meer waar wat hij heeft en wat hij niet heeft wordt belangrijker. De ander heeft, hij heeft niet.

In dit verband verlangt men naar wat de ander heeft. Bovendien geeft de afgunstige persoon zijn gebrek niet toe en handelt hij vaak op extreme wijze naar zijn hebzucht. Nog dieper wil de afgunstige persoon de ander zijn. Omdat het gevoel instinctief is, lijkt het op honger. Het individu heeft honger naar de ander.

Kannibalisme

In sommige gevallen kan men het begrip kannibalisme gebruiken om de afgunstige persoon te karakteriseren. Wanneer iemand hongerig is naar de ander en krijgt wat hij heeft, denkt hij dat zijn macht hem zal toebehoren. Dit komt voor in sommige primitieve culturen.

Niet in staat om de ander levend op te eten, vernietigt de afgunstige het benadeelde object met zijn blote handen. Hij doet dit door te zweren, te lasteren, een web van leugens te weven om andere mensen voor hem begrip te laten voelen. Het bevordert zelfs medeplichtigheid om andere mensen tegen de benijde figuur op te zetten.

Jaloezie in Shakespeare

Als we kijken naar de werken van William Shakespeare, hebben we het verhaal van Iago en Othello. In deze context zijn we getuige van afgunst die door intriges verwoesting en dood veroorzaakt. Othello, de hoofdpersoon in De Moor van Venetië , een toneelstuk uit 1603, is een generaal die Cassius bevordert tot luitenant. Zijn onderofficier Iago voelt zich verraden, want hij wenste dat hij de gepromoveerde werknemer was geweest.

Hij stond echter niet stil bij de reden waarom de ander bevorderd werd en hij niet. Hij nam zijn fout niet waar en ging recht doen op de instinctieve manier, die voor veel mensen gebruikelijk is. Vanaf dat moment begon Iago, in zijn haat tegen Othello en Cassius, tweedracht te zaaien tussen het echtpaar Othello en Desdêmona.

Dus, begon de man een vreselijk wraakplan te bedenken om zijn vijanden te ruïneren.

Iago probeerde Othello te doen geloven dat Cassio en zijn vrouw Desdêmona een affaire hadden. Uit jaloezie, een ander verschrikkelijk probleem, wurgt Othello zijn vrouw in een krankzinnige daad. Daarna, wetend welke fout en onrecht hij heeft begaan, Othello steekt een dolk in zijn eigen borstkas Zo bedenkt en voert Iago zijn waanzinnige en dodelijke plot uit.

Ik wil informatie om me in te schrijven voor de cursus Psychoanalyse .

Lees ook: Irena Sendler: wie was ze, haar leven, haar ideeën

Terug naar de essentie van afgunst

Door zich te laten meeslepen door afgunst, keert een persoon terug naar een primaire ego-toestand. Op deze manier kan hij wordt alleen gedreven door instincten, iets wat we na verloop van tijd leren beheersen. Hoewel de persoon probeert rationele rechtvaardigingen te creëren voor zijn houding, is er in werkelijkheid geen reden voor dit gedrag.

Wat er bestaat, is in feite een hang naar irrationaliteit, een instinctiviteit die zich vertaalt in oergedrag en iemand tot waanzin kan drijven.

Melanie Klein, afgunst en ego in de kindertijd...

Voor de psychoanalytica Melanie Klein ligt de oorsprong van afgunst al in de vroege kindertijd, oftewel de pre-objectieve fase. Dit komt doordat het kind niet in staat is zichzelf te onderscheiden van de wereld om zich heen. Hij bevindt zich dus in Freuds "anobjectieve fase" of "primair narcisme".

Gedurende de hele ontwikkeling van de baby, in een ideale situatie, leert het subject, in plaats van te benijden, te bewonderen. Zo zal hij of zij betoverd worden door de verschillen en deze in anderen waarderen. Hun nieuwsgierigheid en extase ten aanzien van het nieuwe, van de ontdekkingen gebeuren op een vreugdevolle manier en vrij van de angst voor verlies.

Dit gebeurt omdat er altijd prachtige ontdekkingen te doen zijn en wanneer dat niet het geval is, zal het subject in zichzelf de kracht hebben om er voor zichzelf een paar te maken. Bovendien zal hij leren vallen en opstaan. Immers, wanneer het niet op deze manier gebeurt, denkt de jaloerse man of vrouw "ik wil niet mij zijn, ik wil jou zijn".

Men wil zich dus omvormen tot die ander met het vermogen lief te hebben, zich te verheugen, pijn en lijden te ervaren, maar zonder zichzelf uit te schakelen. Immers, voor degene die uit balans is, staat de levensdrift niet centraal en daarom verlangt hij of zij het van de ander.

Meer weten...

Deze hele uitstap naar de theorie van verlangen in de kindertijd is belangrijk. Want het laat niet alleen zien hoe ons verlangen wordt gevormd en breidt de vraag naar driften uit, maar bespreekt ook hoe we het internaliseren. Volgens de psychoanalyse internaliseren we jeugdtrauma's in ons onbewuste.

Met andere woorden, deze trauma's vertalen zich in ons dagelijks gedrag. Vandaar dat onze gevoelens meer of minder opgeblazen kunnen zijn.

Conclusie

Jaloezie Als we alleen naar de ander kijken, stoppen we met vechten voor wat we willen. Daarom is het nodig om te begrijpen op welk niveau onze kindertijd interfereert in ons volwassen leven, naast het analyseren en eraan werken. Een manier om deze zelfkennis te bereiken is via onze online cursus Klinische Psychoanalyse. Dus, bekijk het programma en schrijf je in!