Inhoudsopgave
Erik H. Erikson (1902-1994) was een psychoanalyticus, auteur van relevante ideeën over persoonlijkheidsontwikkeling, identiteitscrises en ontwikkeling gedurende de levenscyclus.
Erikson en de ontwikkeling van de persoonlijkheid
Erikson werd geboren in Denemarken, was Joods en kende zijn biologische vader niet. Hij werd verzorgd door zijn Deense moeder en een adoptievader van Duitse afkomst. Hij woonde in Duitsland en vluchtte naar de Verenigde Staten tijdens de opkomst van de wereldoorlogen.
Hij streefde aanvankelijk een carrière als kunstenaar na, maar richtte zich later op de psychoanalyse onder invloed van Anna Freud. De verschillende crises die Erik Erikson tijdens zijn leven meemaakte, brachten bij hem grote reflecties teweeg over de opbouw van de persoonlijkheid.
Daarom werkte Erikson zijn Persoonlijkheidstheorie uit, die door verschillende kennisgebieden wordt bestudeerd en in deze tekst zal worden samengevat.
Definitie van persoonlijkheid
Volgens het Oxford Languages Portuguese Dictionary betekent het woord Persoonlijkheid op het gebied van de Psychologie het "geheel van psychische aspecten die, als eenheid genomen, een persoon onderscheiden, in het bijzonder die welke rechtstreeks verband houden met sociale waarden".
De persoonlijkheidskenmerken die bepalen wie we zijn worden bepaald door:
- Biologische factoren: erfelijkheid die we van onze ouders erven via de genetica.
- Contextuele factoren: ervaringen opgedaan in interactie met de sociale omgeving.
Voor Erikson heeft persoonlijkheid te maken met: - een gevoel uniek te zijn, anders dan anderen; - een perceptie van zichzelf en de wereld.
Zie ook: Satyriasis: wat is het, welke symptomen?Psychosociale crises
Voor Erikson ontwikkelt de persoonlijkheid zich op een gezonde manier door fysiologische groei, mentale rijping en toegenomen sociale verantwoordelijkheid. Dit hele proces wordt door hem "Psychosociale Ontwikkeling" genoemd. De ontwikkeling van de persoonlijkheid verloopt echter niet bij iedereen op dezelfde manier.
In de visie van Erikson maken we "crises" door, dat zijn interne en externe conflicten die we ervaren in de periodes van grote verandering die we in elk ontwikkelingsstadium doormaken. A Voor deze psychoanalyticus houdt de gezonde ontwikkeling van onze persoonlijkheid verband met een goede of slechte oplossing van crisismomenten.
Epigenetisch principe en de ontwikkeling van de persoonlijkheid
De psychosociale ontwikkeling volgt een opeenvolging van stadia waarin onze motorische, zintuiglijke, cognitieve en sociale vaardigheden worden aangescherpt om beter met de wereld om ons heen te kunnen omgaan. Elk stadium dat we doormaken, van de babytijd tot de ouderdom, versterkt de kenmerken van onze persoonlijkheid.
Het 2e stadium is complexer dan het 1e, het 3e hangt af van het functioneren van het 2e, enzovoort... Deze progressie van ontwikkeling in complexere stadia werd door Erikson het "Epigenetisch Principe" genoemd.
Ontwikkelingsstadia van de persoonlijkheid van Erik Erikson Wetende dat de persoonlijkheid steeds complexere crises doormaakt om de ontwikkelingsstadia te doorlopen, laten we nu eens kijken naar de belangrijkste eigenschappen die onze persoonlijkheid krijgt door de psychoanalytische theorie van Erik Erikson:
Vertrouwen versus wantrouwen en de ontwikkeling van de persoonlijkheid
In de eerste fase, die duurt van de geboorte tot de leeftijd van één jaar, is de baby volledig afhankelijk van de verzorger, die hem of haar nodig heeft om zich te voeden, schoon te maken en zich veilig te voelen.
De persoonlijkheid leert het vermogen om mensen te vertrouwen als ze goed verzorgd wordt of ze te wantrouwen als ze niet gelooft dat de wereld niet kan bieden wat nodig is. De basiskracht van de persoonlijkheid is de hoop dat de wereld goed is.
Autonomie versus schaamte en twijfel
In de tweede fase, tussen 1-3 jaar, begint het kind de omgeving te verkennen, voorwerpen om zich heen vast te pakken en los te laten, uitwerpselen en urine vast te houden of uit te drijven, maar is nog volledig afhankelijk van de volwassene. De persoonlijkheid is in staat Autonomie te hebben, maar kan soms schaamte of twijfel voelen omdat hij iets verkeerds heeft gedaan en represailles krijgen. De basiskracht die de persoonlijkheid heeft verworven is de Wil om iets te hebben of te doen.
Initiatief versus schuldgevoel
In de derde fase, tussen 3-5 jaar, verwerft het kind nieuwe cognitieve en motorische vaardigheden, waarbij het iets onafhankelijker is van de ouders dan in de vorige fase en hen gebruikt als model voor gepast of ongepast gedrag (bv. het meisje dat op haar moeder wil lijken, of de jongen die op zijn vader wil lijken).
Ik wil informatie om me in te schrijven voor de cursus Psychoanalyse .
Lees ook: Gids voor geluk: wat te doen en welke fouten te vermijden
De persoonlijkheid ontwikkelt meer Initiatief om de wereld te verkennen en voelt Schuld wanneer ze onderdrukt wordt of zich ongepast gedraagt, maar kan soms ook Schaamte of Twijfel voelen voor iets verkeerds doen en represailles ondergaan. De basiskracht die de persoonlijkheid verwerft is het Doel om doelen te bereiken.
Industrie versus minderwaardigheid en de ontwikkeling van de persoonlijkheid
In de vierde fase, tussen 6 en 11 jaar, gaat het kind naar school en leert het nieuwe vaardigheden en kennis als middel om geprezen te worden, houdt het ervan zijn producties en prestaties te laten zien, heeft het ook de eerste vriendschappen met kinderen van dezelfde leeftijd. De persoonlijkheid ontwikkelt het vermogen tot Industrie, of om erkend te worden voor haar productiviteit.
Als ze niet wordt aangemoedigd om te slagen of door mensen wordt erkend, ontwikkelt ze gevoelens van minderwaardigheid ten opzichte van anderen. De basiskracht die de persoonlijkheid verwerft is Competentie, het succesvol gebruiken van haar vaardigheden en zich nuttig voelen.
Identiteit versus rolverwarring; In de vijfde fase, tussen 12 en 18 jaar, komt de adolescent in de puberteit en ondergaat grote veranderingen in zijn lichaam en hormonen, waarmee de verwerving van het volwassen lichaam begint. Hij probeert zijn identiteit te vormen, een gevoel te krijgen van wie hij is, wat zijn plaats is en wie hij wil worden - daartoe verzamelt hij zich in sociale groepen, sluit anderen uit en creëert sterke idealen. De persoonlijkheid stolt haar Identiteit of ervaart een ernstige Rolverwarring, de zogenaamde "identiteitscrisis" van de adolescentie. De basiskracht die de persoonlijkheid verwerft is Loyaliteit aan haar meningen, ideeën en aan haar "ik".
Intimiteit versus afzondering en de ontwikkeling van de persoonlijkheid
In de zesde fase, tussen 18-35 jaar, leeft de volwassene een meer onafhankelijke fase, waarbij hij productief werk aanneemt en intieme liefdes- of vriendschapsrelaties aangaat.
De persoonlijkheid leert de grenzen van Intimiteit kennen of, als ze zulke momenten niet kan ervaren, ervaart ze een gevoel van Isolatie van productieve sociale, seksuele of vriendschapsbanden.
De fundamentele kracht van de persoonlijkheid is de liefde die zij ontwikkelt voor haar partners, familie en werk waarmee zij zich verbindt.
Generativiteit versus stagnatie
In de zevende fase, tussen 35-55 jaar, is de volwassene rijper en klaar om voor de volgende generaties te zorgen door kinderen te begeleiden en op te voeden, de rol van ouder op zich te nemen of betrokken te raken bij maatschappelijke instellingen van handel, overheid of academische wereld.
De persoonlijkheid ontwikkelt Generativiteit, d.w.z. zorg voor toekomstige generaties, of voelt zich gestagneerd omdat zij haar leerproces dat aan nieuwe generaties zou kunnen worden doorgegeven, niet ventileert. De basiskracht die de persoonlijkheid verwerft is Zorg voor zichzelf en voor anderen.
Zie ook: Wat is explosief temperament in de psychologie?Integriteit versus wanhoop
In de achtste fase van de persoonlijkheid, vanaf de leeftijd van 55 jaar, genereert de ouderdom een diepgaande evaluatie van wat in het hele leven is gedaan, wat een gevoel van tevredenheid of teleurstelling met zich meebrengt.
De persoonlijkheid ervaart een gevoel van Heelheid, vervulling met wat tot nu toe is ervaren, of Wanhoop over het feit dat zij haar levensproject nog niet heeft voltooid.
De fundamentele kracht die de persoonlijkheid heeft verworven is de wijsheid om met het bestaan als geheel om te gaan, met zijn prestaties en mislukkingen.
Ik wil informatie om me in te schrijven voor de cursus Psychoanalyse .
Conclusies over persoonlijkheidsontwikkeling
Wij concluderen dat de theorie van Erik Erikson ideeën aanreikt voor de analyse van persoonlijkheden: - die zelfverzekerd zijn of uiterst wantrouwig, - die autonomer zijn of twijfelen, - die meer initiatief hebben of zich voortdurend schuldig voelen, - die productief zijn en gemakkelijk hun taken uitvoeren of zich minderwaardig voelen aan anderen, - die een gevestigde identiteit hebben of identiteitscrises ervaren diedie intiem met elkaar kunnen omgaan of zich liever afzonderen, - bezig met de zorg voor anderen of verlamd in de tijd, - blij met de resultaten die zij hebben bereikt of wanhopig bij de naderende dood.
Daarom is het, vanuit de pertinente Theorie van de Ontwikkeling van de Persoonlijkheid van Erik Erikson, in deze tekst mogelijk om na te denken over de crises die goed of slecht zijn opgelost bij onszelf en bij anderen of om de reden te kennen van deze of gene persoonlijkheidstrek.
Indicaties voor het lezen
1) Erikson. "Eight Ages of Man", hoofdstuk 7 van het boek Childhood and Society (een samenvattende tekst van zijn theorie).
2) Shultz & Schultz. "Erik Erikson: Identity Theory", hoofdstuk 6 van het boek Theories of Personality (een inleiding tot de theorie van Erikson).
Dit artikel is geschreven door Raphael Aguiar. Teresópolis/RJ, contact: [email protected] - Afgestudeerd in Psychoanalyse (IBPC), Postgraduaat in Psychologie van Ontwikkeling en Leren (PUC-RS) en Ergotherapeut (UFRJ). Klinische praktijk op het gebied van Geestelijke Gezondheid bij Kinderen en Adolescenten.