Falsigeblo estas la termino uzata antaŭ aserto, teorio aŭ hipotezo falsebla , tio estas, ĝi povas montriĝi kiel falsa. Ĝi estis pionira koncepto por la Filozofio de la Scienco, proponita de Karl Popper, en la 20-a jarcento, en la 1930-aj jaroj. Resume, falsebleco estis solvo trovita por la problemo prezentita de induktivismo.

Do teorio. ĝenerala povas esti refutita tiel longe kiel eksperimento aŭ observo estas kontraŭa al ĝi, kio esence klarigas la tielnomitan falsigeblecon en Karl Popper. Tiel, Popper komprenas ke observadmetodoj ne povas esti aplikitaj al teorioj. Sed jes, teorioj devas esti falsitaj, tio estas, testeblaj, kapablaj esti kontraŭpruvitaj.

Laŭ Karl Popper, scienca teorio devas:

• esti testebla kaj, tiel,
• eble ankaŭ esti refutita per empiria indico.

En ĉi tiu koncepto, ĝi ne estos scienca teorio se:

• ĝi ne povas esti provita: kiel hermetika, memfermita kaj memvalidigita teorio, kiel teorio de fikcia aŭ arta verko, aŭ astrologio;
• ne povas esti empirie observita: kiel spirita kredo kiu ne havi testeblan bazon en la materia mondo.

Tial oni nomos ĝin pseŭdoscienco kiam tiuj postuloj ne estas plenumitaj.

Propper konsideras, ke nefalsigebla scienca teorioĝi povas havi multajn pruvojn kaj ankoraŭ resti scienca. Ĉi tio estas ĉar ĝi estas malfermita al kontraŭargumentoj kaj kontraŭpruvoj. Tio estas, ĝi estos scienca, se ĝi lasos sin testi kaj, eble, refuti, se oni trovos novajn pruvojn.

Malgraŭ la kritikoj, falsebleco restas influa ideo en la sciencofilozofio kaj daŭre estas. estu diskutita kaj debatata de sciencistoj kaj filozofoj.

Kio estas falsigebleco? Signifo de falsigebleco

Falsigebleco, en la signifo de la vorto, estas tio, kio povas esti falsebla, kiu povas esti la celo de falsado, la kvalito de tio, kio estas falsigebla. La etimologio de la vorto falsigebleco devenas de falsigebla + i + ity.

Tio estas la kriterio uzata de Karl Popper por refuti ĝeneraligojn pri sciencaj teorioj. Por Popper, asertoj en la filozofio de scienco nur povas esti realigitaj per la sento de falsigebleco. Tio estas, teorioj povas esti akceptitaj nur se ili estas submetitaj al eraro.

Filozofio de scienco

La Filozofio de Scienco traktas la fundamentojn de scienco, ĝiaj supozoj kaj implicoj. Alivorte, ĝi traktas la fundamentajn bazojn de la scienco, en la kampo de filozofiaj studoj, kun fokuso pri kompreno, pridubado kaj plibonigo de sciencaj procezoj kaj metodoj.

Tiel ke, tiel , la verko scienca pruvo estas konsiderata valida, sendube. Tial, lascienco generas studobjekton, dum filozofio serĉas kompreni ĉu la objekto estis studita ĝuste kaj kiel ĝi povas esti plibonigita. Do, Karl Popper agas en tiu ĉi kunteksto, la filozofio de scienco, serĉante kompreni kiel scienco devus esti kondutita.

Kiu estis Karl Popper?

Karl Popper (1902-1994), aŭstra filozofo, konsiderata unu el la plej gravaj nomoj en la Filozofio de Scienco de la 20-a Jarcento , ĉefe pro enkonduko de la principo de falsebleco.

Li studis fizikon, psikologion kaj matematikon en la Universitato de Vieno, kiam li komencis instrui. Baldaŭ, li eklaboris en la Instituto de Pedagogio en Vieno, por plibonigi siajn instrumetodojn. En 1928 li fariĝis doktoro pri filozofio, kiam li kontaktis membrojn de la Viena Rondo, kiam li komencis debati demandojn pri logika pozitivismo.

De tiam, kiel profesia filozofo, sin dediĉis al esplorado. , verkante plurajn librojn kaj artikolojn. Krom fariĝi membro de pluraj internaciaj filozofiaj organizaĵoj.

Falsigebleco por Karl Popper

Karl Popper tiam alportis la principon de falsigebleco al la kampo de filozofio de scienco , kio, esence, estas kiam hipotezo, aŭ teorio, povas esti falsigita. Ĉi tio ankaŭ koncernas tiel nomatan neeraripovon. Enkondukante ĉi tiun principon, Popper solvis la problemon deinduktivismo, pruvante, ke indukta scio povas konduki al malvera koncepto de scienco.

Tiamsence, solvante ĉi tiun problemon, Popper alportas koncernan sciencan progreson en la 20-a jarcento, kaj tial povas esti konsiderata filozofia pensulo kaj science. progresema.

Mi volas informojn por enskribiĝi en la Psikanaliza Kurso .

Antaŭ ĉio, por atingi ĉi tiun procezon de falsigebleco, estas Ĝi estas necesa, unue, kompreni kiel funkcias periodo de eksperimentado kaj observado. Estas, resume, kie estas permesite, ekzemple, transiri de hipotezo al la konfirmo de tiu ĉi hipotezo, kaj, poste, alveni al teorio.

Resume, scienco estas procezo de indukta scio, ĉar por alveni al certaj scioj necesas multfoje trapasi la eksperimentadon de specifaj kazoj por ke, tiam, eblas formuli ĝenerala teorio. Alivorte, oni ekiras de pli malgrandaj kazoj kaj per observado alvenas al ĝenerala teorio.

Tie kuŝas la problemo de induktivismo. Kiel oni povas komenci de apartaj kazoj por formuli universalan teorion, kiam oni ofte ne povas ampleksi la tuton de faktoj aŭ aferoj?

Teorio de falsigebleco kaj la problemo de induktivismo

Do, la teorio de falsigebleco en Karl Popper solvas ĉi tiun problemon de induktivismo . Ĉar io ne povas esti reduktita, konsiderante ĝin universala, se ĝiaj spertoj ne estas universalaj, sed povas esti reduktita de apartaj.

Por ekzempligi la problemon de induktivismo, oni uzas la klasikan ekzemplon de induktivismo.cigno: ĝi estis observis ke cignoj en naturo estas blankaj, kondukante al la teorio ke ĉiuj cignoj estas blankaj, tamen tio ne malhelpas la ekziston de nigra cigno, ekzemple.

Do. , de la momento, kiam la nigra cigno estas trovita, la teorio estas konsiderata falsa, laŭ la principo de falsigebleco. Tial, surbaze de tiu ĉi ideo, por Karl Popper, scienco ne povas esti bazita sur induktivismo, ĉar se ĝi estus, ĝi alportus nesekuran sciencan bazon.

Do, por falsigebleco, falsa singularo de universala aro povas falsi la universalon. Alivorte, se vi formulas universalan teorion kaj unu el la singularoj estas falsa, la tuta sistemo de la teorio estos tiel konsiderata falsa. Tio estas, se estas nigra cigno en la naturo, la teorio ke ĉiuj cignoj estas blankaj estas malvera.

Graveco de la Falsigebleco-Principo por scienco

Tamen , Karlo La falsigebleco de Popper permesas la progreson de la scienco, montrante ke ĝi ne estas akumula procezo de scio, sed progresema. Tio estas, la demandoĝi ne estas amasiĝo de ideoj aŭ teorioj, sed ilia progreso, ĉiam celanta pli altan stadion de scienca scio.

Falsebleco, ĉefe, estas maniero forigi la rigidecon, kiu subtenas la homan pensadon, precipe pri kutimoj. kaj difinoj, forigante la falsan ideon de sekureco pri teorioj kaj konceptoj. Intertempe falsigebleco pruvas, ke oni ne povas atingi absolutan veron , do oni devas kompreni sciencan koncepton kiel momentan, ne konstantan.

Tio, teorio povas esti kvalifikebla nur kiel science valida, kiam estas konstantaj provoj falsi, kaj ne provoj kontroli ĝian verecon. Tiel, la progreso de la scienco dependas de falsebleco.

Bona ekzemplo de scienca teorio estas la Teorio de Gravito , ĉar pluraj eksperimentoj estis faritaj por refuti ĝin. Tamen, ĝis nun, ĉiuj provoj falsi ĉi tiun teorion estis frustritaj. Tamen indas mencii, ke neniam estos preciza garantio, ke sub malsamaj cirkonstancoj ne ekzistas gravito kaj ke la pomo falos supren.

Mi volas informojn por enskribiĝi en la Psikanalizo. Kurso .

Dum, revenante al la ekzemplo de la cignoj, ĝis la jaro 1697 oni konsideris, ke ĉiuj cignoj estas blankaj, tio estis la universala regulo. Tamen ĉi-jare oni trovis nigrajn cignojnen Aŭstralio, do, la teorio estis plene nuligita. Tiel, eblus hodiaŭ diri ke la plej multaj cignoj estas blankaj, sed ne ĉiu cigno estas blanka.

Tial tio estas maniero pruvi kiel la rigideco de konceptoj povas subteni kutimojn kaj difinojn pri vivo. Niaj pensoj plejparte baziĝas sur konstanteco, kaj, sekve, li preferas konservi la aferojn kiel ili estas, ĉar tio alportas al li certan sekurecon, kvankam iluzia.

En ĉi tiu senco, falsigebleco pruvas, ke ne ekzistas absoluta vero pri aferoj, kaj homoj devas esti sufiĉe humilaj por kompreni, ke scienca scio povas esti ŝanĝita. Tiel, propozicio povas esti konsiderata signifa por scienco nur kiam konstantaj provoj estas faritaj por refuti ĝin.

Kiel psikanalizo situas rilate al falsigebleco?

Ekzistas debato ĉu psikanalizo estas scienco aŭ scio. Ĉiuokaze, psikanalizo estas enskribita en la scienca diskurso . Do, ĝi ne estus io dogma, mistika aŭ doktrina. Sed teorio, kiu povas esti reviziita kaj eĉ refutita tute aŭ parte. Eĉ la ideo pri tio, kio estas la senkonscio, povas esti kontraŭdirita aŭ plibonigita, en la ekzisto de novaj pruvoj.

La samon oni povas diri pri la laboro de la psikanalizisto. Se bazite sur supraĵaj ideoj kaj juĝante siajn pacientojn per rapidaj universaligoj, la psikanalizisto faros tion, kion Freud nomis sovaĝa psikanalizo kaj tion, kion Karl Popper nomis nefalsigebleco .

Falsigebleco enkondukas eble "difektan" aŭ "nekompletan" dimension, perspektivon kiu nutris sciencon kaj homaron dum jarmiloj.

Se vi ŝatis ĉi tiun artikolon, vi eble estas persono kun intereso pri la studo de la homa menso. . Do, ni invitas vin malkovri nian Trejnkurson pri Klinika Psikanalizo. En ĉi tiu studo vi povos kompreni kiel funkcias la homa menso, tiel, inter la avantaĝoj, estas la plibonigo de via memscio kaj plibonigo de viaj interhomaj rilatoj.