Valsheid is de term die gebruikt wordt voor een verklaring, theorie of hypothese die kan worden vervalst Het was een vernieuwend concept voor de wetenschapsfilosofie, voorgesteld door Karl Popper in de twintigste eeuw, in de jaren dertig. Kortom, falsifieerbaarheid was een oplossing voor het probleem van het inductivisme.

Een algemene theorie kan dus worden weerlegd voor zover een experiment of waarneming daarmee in strijd is, wat in feite verklaart wat bij Karl Popper falsifieerbaarheid wordt genoemd. Popper begrijpt dus dat theorieën niet kunnen worden toegepast op waarnemingsmethoden, maar dat theorieën moeten worden gefalsifieerd, dat wil zeggen toetsbaar, vatbaar om te worden weerlegd.

Volgens Karl Popper moet een wetenschappelijke theorie:

• testbaar zijn en dus
• ook weerlegd kunnen worden door empirisch bewijs.

In dit concept, zal het geen wetenschappelijke theorie zijn als:

• niet kan worden getest: als een hermetische theorie, in zichzelf gesloten en door zichzelf gevalideerd, als een theorie van een fictief of artistiek werk, of astrologie;
• niet empirisch kan worden waargenomen: als een spiritueel geloof dat geen toetsbare basis heeft in de materiële wereld.

Het wordt dus pseudowetenschap genoemd als het niet aan deze eisen voldoet.

Volgens Propper kan een niet-falsifieerbare wetenschappelijke theorie veel bewijs hebben en toch wetenschappelijk blijven, omdat zij openstaat voor tegenargumenten en tegenbewijs. Met andere woorden, zij is wetenschappelijk als zij zich laat toetsen en mogelijk weerlegt als er nieuw bewijs wordt gevonden.

Ondanks de kritiek blijft falsifieerbaarheid een invloedrijk idee in de wetenschapsfilosofie en wordt het nog steeds besproken en bediscussieerd door wetenschappers en filosofen.

Wat is falsifieerbaarheid? Betekenis van falsifieerbaarheid

Vervalsbaarheid, in de betekenis van het woord, is datgene wat vervalst kan worden, dat het doelwit kan zijn van vervalsing, kwaliteit van datgene wat vervalst kan worden. De etymologie van het woord vervalsbaarheid komt van falseável + i + dade.

Dit is het criterium dat Karl Popper gebruikt om generalisaties over wetenschappelijke theorieën te weerleggen. Voor Popper kunnen beweringen in de wetenschapsfilosofie alleen worden gedaan door de zin van falsifieerbaarheid. Met andere woorden, theorieën kunnen alleen worden aanvaard als ze onderhevig zijn aan fouten.

Wetenschapsfilosofie

Wetenschapsfilosofie behandelt de grondslagen van de wetenschap, haar veronderstellingen en implicaties. Met andere woorden, het behandelt de fundamentele grondslagen van de wetenschap, op het gebied van filosofische studies, met de nadruk op wetenschappelijke processen en methoden te begrijpen, in twijfel te trekken en te verbeteren.

Daarom genereert de wetenschap een object van studie, terwijl de filosofie tracht te begrijpen of het object correct is bestudeerd en hoe het kan worden verbeterd. Karl Popper handelt dus in deze context van de wetenschapsfilosofie en tracht te begrijpen hoe de wetenschap zich zou moeten gedragen.

Wie was Karl Popper?

Karl Popper (1902-1994), Oostenrijks filosoof, beschouwd als een van de belangrijkste namen in de 20e eeuwse wetenschapsfilosofie voornamelijk door de invoering van het principe van falsifieerbaarheid.

Hij studeerde natuurkunde, psychologie en wiskunde aan de Universiteit van Wenen, toen hij met lesgeven begon. Al snel ging hij werken aan het Weens Pedagogisch Instituut om zijn onderwijsmethoden te verbeteren. In 1928 werd hij doctor in de filosofie, toen hij in contact kwam met leden van de Wiener Kreis, waar hij begon te discussiëren over vraagstukken van het logisch positivisme.

Vanaf dat moment wijdde hij zich als professioneel filosoof aan onderzoek, schreef verschillende boeken en artikelen, en werd lid van verschillende internationale filosofische organisaties.

Onwaarheid voor Karl Popper

Karl Popper bracht vervolgens in de wetenschapsfilosofie het principe van falsifieerbaarheid Met de invoering van dit beginsel loste Popper het probleem van het inductivisme op, door aan te tonen dat inductieve kennis kan leiden tot een onjuiste opvatting van wetenschap.

In die zin brengt Popper, door dit probleem op te lossen, relevante wetenschappelijke vooruitgang in de twintigste eeuw, en kan dan worden beschouwd als een filosofisch en wetenschappelijk vooruitstrevend denker.

Ik wil informatie om me in te schrijven voor de cursus Psychoanalyse .

Om tot dit proces van falsifieerbaarheid te komen, moet men eerst begrijpen hoe een periode van experimenteren en observeren werkt. Het is, kortom, waar het mogelijk is om bijvoorbeeld van een hypothese naar de bevestiging van deze hypothese te gaan, om vervolgens tot een theorie te komen.

Kortom, wetenschap is een proces van inductieve kennis, aangezien het om tot een bepaalde kennis te komen vaak nodig is te experimenteren met specifieke gevallen om een algemene theorie te formuleren. Met andere woorden, v Je gaat uit van kleine gevallen en komt via observatie tot een algemene theorie.

Hier ligt het probleem van het inductivisme. Hoe kun je uitgaan van bijzondere gevallen om een universele theorie te formuleren, aangezien je vaak niet het geheel van feiten of dingen kunt omvatten?

Faalbaarheidstheorie en het probleem van inductivisme

Dus, de theorie van falsifieerbaarheid in Karl Popper lost dit probleem van het inductivisme op Want men kan iets niet reduceren, het als universeel brengen, als de ervaringen ervan niet universeel zijn, maar uit bijzonderheden gereduceerd kunnen worden.

Om het probleem van het inductivisme te illustreren, wordt het klassieke voorbeeld van de zwaan gebruikt: er is waargenomen dat zwanen in de natuur wit zijn, wat leidt tot de theorie dat alle zwanen wit zijn, maar dat belet niet dat er bijvoorbeeld ook een zwarte zwaan bestaat.

Dus, vanaf het moment dat de zwarte zwaan wordt gevonden, wordt de theorie als onwaar beschouwd, volgens het principe van falsifieerbaarheid. Op basis van dit idee kan wetenschap voor Karl Popper dus niet gebaseerd zijn op inductivisme, want als dat wel zo zou zijn, zou dat een onzekere wetenschappelijke basis opleveren.

Met andere woorden, als je een universele theorie formuleert en een van de singulars is vals, dan wordt het hele systeem van de theorie dus als vals beschouwd. d.w.z, als er een zwarte zwaan in de natuur is, is de theorie dat alle zwanen wit zijn, onjuist.

Belang van het falsifieerbaarheidsbeginsel voor de wetenschap

De falsifieerbaarheid van Karl Popper maakt echter de vooruitgang van de wetenschap mogelijk, en toont aan dat het niet gaat om een cumulatief kennisproces, maar om een progressief proces. Dat wil zeggen dat het niet gaat om een opeenstapeling van ideeën of theorieën, maar om de vooruitgang ervan, waarbij steeds wordt gestreefd naar een hoger stadium van wetenschappelijke kennis.

Valsheid is vooral een manier om de starheid weg te nemen die ten grondslag ligt aan het menselijk denken, vooral over gewoonten en definities, het wegnemen van het valse idee van zekerheid over theorieën en concepten. Ondertussen, falsifieerbaarheid toont aan dat absolute waarheid niet kan worden bereikt Een wetenschappelijk concept moet dus worden opgevat als tijdelijk, niet als permanent.

Met andere woorden, een theorie kan alleen als wetenschappelijk geldig worden gekwalificeerd als er voortdurend pogingen worden ondernomen om haar te falsifiëren, en niet om haar waarheidsgetrouwheid te verifiëren. De vooruitgang van de wetenschap is dus afhankelijk van falsifieerbaarheid.

Een goed voorbeeld van een wetenschappelijke theorie is de Theorie van de zwaartekracht Tot op heden zijn echter alle pogingen om deze theorie te weerleggen gefrustreerd. Het is echter goed te zeggen dat er nooit een exacte garantie zal zijn dat er in verschillende omstandigheden geen zwaartekracht is en de appel omhoog zal vallen.

Ik wil informatie om me in te schrijven voor de cursus Psychoanalyse .

Maar terug naar het voorbeeld van de zwanen: tot 1697 werd aangenomen dat alle zwanen wit waren, dit was de universele regel. In dit jaar werden echter zwarte zwanen gevonden in Australië, zodat de theorie volledig werd ontkracht. Vandaag zou men dus kunnen zeggen dat de meeste zwanen wit zijn, maar niet alle zwanen zijn wit.

Dit is dus een manier om aan te tonen hoe de starheid van begrippen ten grondslag kan liggen aan gewoonten en definities over het leven. Onze gedachten zijn in meerderheid gebaseerd op constantheid, en bijgevolg geven we er de voorkeur aan dat de dingen blijven zoals ze zijn, omdat dit ons een zekere zekerheid brengt, ook al is het een illusie.

In die zin is de falsifieerbaarheid laat zien dat er geen absolute waarheid over dingen bestaat, en dat mensen nederig genoeg moeten zijn om te begrijpen dat wetenschappelijke kennis kan worden veranderd. Een stelling kan dus alleen als belangrijk voor de wetenschap worden beschouwd als er voortdurend pogingen worden ondernomen om haar te weerleggen.

Hoe staat de psychoanalyse tegenover de falsifieerbaarheid?

Er is een discussie of psychoanalyse een wetenschap of een kennis is. In ieder geval, is de psychoanalyse ingeschreven in het wetenschappelijk discours... Het zou dus niet iets dogmatisch, mystieks of doctrinaire zijn, maar eerder een theorie die geheel of gedeeltelijk kan worden herzien en zelfs weerlegd. Zelfs het idee van wat het onbewuste is kan worden tegengesproken of verbeterd als er nieuw bewijsmateriaal aan het licht komt.

Hetzelfde kan gezegd worden van het werk van de psychoanalyticus. Als hij zich baseert op oppervlakkige ideeën en zijn patiënten beoordeelt door overhaaste universaliseringen, dan voert de psychoanalyticus uit wat Freud noemde wilde psychoanalyse en wat Karl Popper noemde niet-falsifieerbaarheid .

Valsheid introduceert een potentieel "gebrekkige" of "onvolledige" dimensie, een perspectief dat de wetenschappen en de mens al millennia lang voedt.

Als u dit artikel leuk vond, bent u mogelijk een persoon met interesse in de studie van de menselijke geest. Daarom nodigen wij u uit om kennis te maken met onze Cursus Klinische Psychoanalyse. In deze studie zult u kunnen begrijpen hoe de menselijke geest werkt, dus, onder de voordelen, is de verbetering van uw zelfkennis en verbetering in uw interpersoonlijke relaties.