Er was een steen in het midden van de weg... (of had een steen in de weg) is de manier waarop we het gedicht herinneren In het midden van de weg , een van de bekendste gedichten van de Braziliaanse schrijver Carlos Drummond de Andrade. Het werd in 1928 gepubliceerd in het tijdschrift Antropofagia. Deze verzen werden zo beroemd dat er tot op de dag van vandaag veel analyses over bestaan, ondanks de schijnbare eenvoud van deze poëtische tekst. Bekijk dus ons bericht om er meer over te weten te komen!

Gedicht Steen in de weg door Drummond

Om deze tekst van Drummond beter te begrijpen, laten we eerst het gedicht in zijn geheel bekijken.

In het midden van de weg

Auteur: Carlos Drummond de Andrade (1902 - 1987)

In het midden van het pad stond een steen

Er lag een steen in de weg

Er was een steen

In het midden van het pad stond een steen

Ik zal deze gebeurtenis nooit vergeten

In het leven van mijn netvliezen zo moe

Ik zal nooit vergeten dat midden op de weg...

Er was een steen

Er lag een steen in de weg

In het midden van het pad stond een steen

De betekenis van There was a stone in the middle of the road

Drummonds tekst gebruikt het werkwoord " hebben " in deze zin van " hebben Wij begrijpen dat dit een meer colloquiale en mondelinge taal oplevert, wat belangrijk is voor de betekenis die het gedicht creëert. Zo begint het gedicht:

In het midden van de weg had een steen

Er was een steen midway

Zie dat de steen er is, zowel "heen" als "terug" langs dit pad. De steen verschijnt ook in het midden van één vers en het andere : de tekstuele vorm versterkt de inhoud van het gedicht, dat ook spreekt over een "steen in het midden van de weg".

Normaal gesproken wordt het werkwoord hebben gebruikt om een relatie tussen bezitter en bezetene aan te duiden: "Ik heb een pen". Hier werd het echter gebruikt in de betekenis van "hebben" of "bestaan". In feite is poëzie het universum van overlappende zinnen, niet noodzakelijkerwijs exclusieve zinnen. Zo kunnen we het werkwoord "hebben" begrijpen:

• op gevoel van hebben of bestaan : midden op het pad lag een steen;
• en, ook, in de zin van het hebben van : in het midden van het pad lag een steen.

Hoewel het werkwoord haver in de betekenis van bestaan onpersoonlijk is, maakt de tweede betekenis (bezitten) het ook zeer onpersoonlijk. Het midden van de weg heeft: alsof niemand verantwoordelijk was voor het plaatsen van de steen daar... De steen die daar werd geplaatst zou een onbewuste handeling ?

Wat symboliseert deze steen?

In een korte samenvatting wordt onder deze steen verstaan een metafoor voor alles wat obstakels in ons leven vertegenwoordigt Stenen van sociale/politieke, relationele/familiale en (voornamelijk) persoonlijke aard. Aan de kant van de menselijke psyche zou deze steen kunnen worden opgevat als de weerstanden, verdedigingen en onbewuste krachten die tegen ons rationele verlangen inwerken.

Het verwijderen van deze steen zou echter niet eenvoudig zijn: versterking (door herhaling) die de dichter maakt is ook een informatie van de "zwaartekracht" (zwaartekracht zowel in de zin van de wetten van de fysica, als zwaartekracht in de immateriële zin van "serieus", relevant) die deze steen sterk op die plaats houdt.

Het onbewuste oefent deze zwaartekracht ook uit: het veranderen van een object in een ernstige genegenheid, door herhaling Een herhaling die subtiel is en die we niet opmerken, zoals de vele stenen die we onderweg nooit opmerken (en die alleen de dichter wist op te merken, die alleen de dichter de plechtigheid en waardigheid van een gedicht wist te geven).

Zoals Drummond, zou men dus eerst het bestaan van deze steen moeten erkennen,

• deze steen als pijn of belemmering
• is ook een steen die zich laat zien als gelegenheid om meer te leren over de wereld en over onszelf.

"Weg" en "steen" hebben geen absolute waarde. Het is alleen mogelijk er relatieve waarden aan toe te kennen, dat wil zeggen, vanuit de wisselwerking die de een ten opzichte van de ander tot stand brengt.

Zie, dan, dat begrip steen als synoniem van dood en de de weg als synoniem van leven zou een zeer simplistische oplossing zijn. We kunnen immers ook begrijpen:

• O route als stroom, normaliteit, een neiging tot nul, net als de doodsdrift (dat is ons verlangen naar niet-lijden);
• En de steen als een onderbreking van deze stroom, een neiging tot één, een weerstand (in de zin van natuurkunde en elektriciteit), net als de levensdrift (dat wil zeggen ons verlangen naar gebeurtenissen).

Wat moeten we met deze steen doen?

Moeten we dan de aanwezigheid van deze steen op ons pad "loven"? Misschien wel, binnen een grens, zonder al te zeer gehecht te raken aan deze steen, want het zal ook een zekere energie kosten (fysiek, psychisch) om hem daar weg te halen, om hem te verwijderen van het pad van onze genegenheid en gehechtheid. En wat doen we na het verwijderen van deze steen, als we daarin slagen? Misschien zetten we nieuwe voorwerpen op het pad, of misschien stenennieuw.

Ik wil informatie om me in te schrijven voor de cursus Psychoanalyse .

Op een meer oppervlakkige manier is dit kiezel in de weg Deze door Carlos Drummond beschreven stenen kunnen verband houden met de problemen die mensen tegenkomen in hun sociale, politieke en persoonlijke leven. In feite zinspeelt dit pad op de cyclus van ons bestaan.

Want wat is het leven anders dan een grote weg die we moeten afleggen? Daarom zijn we allemaal vatbaar voor deze stenen. Bovendien kunnen deze problemen onze levensweg belemmeren.

De verzen "I shall never forget this event in the life of my retinas so fatigued" geven een gevoel van vermoeidheid en moeheid weer. Per slot van rekening veroorzaken problemen deze gevoelens bij alle mensen. Omdat we altijd proberen de problemen die op ons pad komen op te lossen, maar uiteindelijk op andere obstakels stuiten.

Bovendien kunnen we concluderen dat deze stenen wijzen op een zeer relevante gebeurtenis, die ons leven kan markeren. De vaardigheid van de dichter om een sfeer van plechtigheid te scheppen bij wat triviaal zou zijn, is niet loos: het laat zien dat er kennis en schoonheid schuilt in kleine dingen.

En het laat zien dat dingen van de niet-herkende (niet-tekst) naar de erkende (tekst) brengen een soortgelijk proces in de psychologie is als begrijpen als bewust iets dat voorheen het onbewuste domein was... .

Er lag een steen in het midden van de weg: een mogelijke betekenis voor Carlos Drummond

Zoals bij elk ander werk, literair of niet, is het voor kenners heel gewoon om te theoretiseren over de betekenis van die productie in het leven van de auteur. Het gedicht "In the Middle of the Road" kon dus niet anders.

Zoals bekend is de schrijver van deze prachtige en eenvoudige verzen Carlos Drummond de Andrade. Om zijn biografie in context te plaatsen: de auteur is afkomstig uit Minas Gerais, geboren in Ibira, maar bracht een deel van zijn leven door in de stad Rio de Janeiro. Hij was een van de belangrijkste dichters van de tweede generatie van het Braziliaanse modernisme, maar zijn werk beperkt zich niet tot die ene stroming.

Er is een theorie dat het werk "No Meio do Caminho" verwijst naar de biografie van de auteur ervan. In zijn persoonlijke leven trouwde Drummond op 26 februari 1926 met zijn geliefde Dolores Dutra de Morais.

Lees meer...

Na een jaar huwelijk kregen zij hun eerste kind. Hun eerste kind overleefde echter maar 30 minuten, wat een grote tragedie betekende in het leven van het echtpaar. Tijdens deze periode van lijden werd de auteur gevraagd een gedicht te schrijven voor het eerste nummer van de Revista de Antropofagia.

Carlos Drummond was erg ondergedompeld in deze persoonlijke tragedie. Midden in deze context produceerde hij de verzen "No Meio do Caminho" (In het midden van de weg). In 1928, toen het tijdschrift al met het gedicht van de auteur was verschenen, kreeg zijn poëtisch werk bekendheid.

Een andere kwestie die de theoreticus Gilberto Mendonça aan de orde stelt, is dat het woord "steen" hetzelfde aantal letters heeft als de term verlies Het gedicht dient dus als een soort graf voor Drummonds zoon, een manier die hij koos om dit persoonlijke verdriet te verwerken.

Gedicht "In het midden van de weg" als tegenstelling tot het parnasianisme

Het gedicht van Carlos Drummond staat in dialoog met een werk van de Parnassiaan Olavo Bilac (1865-1918): het sonnet "Nel mezzo del camin..." Beide gebruiken de bron van de herhaling, maar Bilac gebruikt een meer uitgewerkte esthetiek, met het gebruik van een zeer berekende structuur en verfraaide taal.

Ik wil informatie om me in te schrijven voor de cursus Psychoanalyse .

Lees ook: Levensverandering: 7 stappen van plan naar actie

Daarom zijn de door Drummond gecreëerde verzen als een vorm van losbandigheid voor de parnasiaanse poëzie De modernist gebruikt immers een eenvoudige alledaagse taal, met een structuur zonder muzikaliteit of rijm. Zijn voornaamste doel was het creëren van poëzie die zuiverder was en meer gericht op de essentie.

Lees meer...

In dit verband geloven veel theoretici dat de door Drummond aangehaalde steen de Parnassianen waren. Omdat de aanhangers van die stijl hem verhinderden een vernieuwende kunst te ontwikkelen, maar wel een die voor iedereen toegankelijk was.

Het is vermeldenswaard dat zowel Olavo Bilac als Carlos Drummond hun gedichten schreven geïnspireerd door een van de belangrijkste werken van Dante Alighieri (1265-1321), "De Goddelijke Komedie" (1317), met name in een van de verzen van canto I, waarin de zin "In het midden van de weg" voorkomt.

De publicatie van Drummonds gedicht

Zoals we al hebben vermeld, werd het gedicht "No Meio do Caminho" in ongepubliceerde vorm gepubliceerd in Revista de Antropofagia in nummer 3. De publicatie vond plaats in juli 1928, onder leiding van Oswald de Andrade. Na het verschijnen van het gedicht kreeg het veel harde kritiek.

De kritiek betrof de door de auteur gebruikte redundantie en herhaling. Om een idee te krijgen, de uitdrukking "had een steen" wordt gebruikt in 7 van de 10 verzen van het gedicht Twee jaar na de publicatie in het tijdschrift werd "No Meio do Caminho" opgenomen in het boek "Alguma Poesia" (Sommige Poëzie).

Het werk was de eerste publicatie van de dichter die, net als het gedicht, een eenvoudige taal heeft, van het dagelijkse leven. In feite heeft het een zeer toegankelijke en gestripte spraak.

Lees meer...

Na de publicatie kregen de verzen van "No Meio do Caminho" kritiek vanwege hun eenvoud en herhaling, maar na verloop van tijd begon het gedicht door critici en publiek begrepen te worden.

Tegenwoordig is het gedicht een van de belangrijkste werken van Carlos Drummond de Andrade en iedereen heeft het minstens één keer gehoord of gelezen Voor sommige critici is "Middle of the Road" het product van genialiteit, maar voor anderen wordt het omschreven als monotoon en nietszeggend.

Net als de door Drummond uitgewerkte verzen zijn deze kritieken stenen in het midden van zijn pad.

Laatste overwegingen: er lag een steen midden op de weg

Het gedicht Middle of the Road is wereldberoemd geworden door zijn eenvoud, maar ook door de manier waarop het ons raakt. Immers, wie heeft er geen steen in het midden van zijn pad? Sterker nog, wie voelt zich niet moe met deze steentjes, nietwaar?

Deze tekst over Drummonds citaat " er lag een steen in de weg " is geschreven door het team van schrijvers van het Psychoanalysis Clinic project en herzien en uitgebreid door Paulo Vieira Content Manager van de Training Course in Clinical Psychoanalysis.